Zamek Burghausen
początki
wczesna historia zamku: Grafenburg
wąski grzbiet był już zasiedlony w czasach prehistorycznych. Od 1027 roku do około 1164 roku była zarządzana jako własność cesarska przez hrabiów Burghausen, którzy zbudowali pierwszy kamienny kompleks z murem pierścieniowym i kościołem na południowym krańcu grzbietu. Pozostałości tej konstrukcji z XI i początku XII wieku zostały niedawno wykopane i można je zobaczyć w centrum dla zwiedzających bawarskiej Administracji Pałacu w Sali Rycerskiej głównego zamku.
po krótkim okresie panowania księcia Welfa Heinricha der Löwe (Heinricha Lwa) Zamek w 1180 r.spadł na Wittelsbachów, którzy utrzymywali budynek płatny u podnóża południowego krańca grzbietu. Książę Otton II, der Erlauchte, (Otton Illustrious) nadał miastu Burghausen w 1235 r.status ważnego centrum miasta.
założenie Zamku Wittelsbachów
po pierwszym rozbiorze Bawarii w 1255 r.założyciel dolnej bawarskiej linii księcia Wittelsbachów Henryka XIII (panował 1255-90), który mieszkał w Zamku Trausnitz w Landshut, powiększył Zamek Burghausen do wykorzystania jako druga rezydencja.
kaplica zamkowa św. Elżbiety
za jego panowania na południowym krańcu grzbietu wznoszono imponujące budynki mieszkalne zamku, które osiągnęły najwyższy punkt: Pałac lub Budynek Książęcy z apartamentami Książęcymi, Sala Rycerska dla dworu z dwiema salami jedna nad drugą, a naprzeciwko niej altana, która początkowo była osobnym budynkiem, dla dam dworu.
Henryk XIII zlecił również wybudowanie kaplicy zamkowej przylegającej do pałacu i zadedykował ją św. Elisabeth von Thüringen, ciotce jego żony Elżbiety Węgierskiej.
cały grzbiet był stopniowo ufortyfikowany w XIV wieku. Na początku tego wieku istniały już mury na południowym krańcu grzbietu i na początku trzeciego dziedzińca chroniącego zamek i miasto. Dokument z 1387 r.dokumentuje pełną rozbudowę kompleksu do północnego końca grzbietu, nadając mu długość ponad kilometra.
ekspansja pod rządami bogatych Książąt Bawarii-Landshut
Portret księcia Georga der Reiche
Bawaria-Landshut, Peter Gertner, ok. 1531/32
© Bayerische Staatsgemäldesammlungen,
Fot. Bayer / Mitko
dalsze powiększenie zamku do obecnej formy nastąpiło w XV wieku przez trzy pokolenia Wittelsbachów – bogatych Książąt Bawarii-Landshut Heinricha XVI, Ludwika IX i Georga. Za panowania Heinricha Sala Rycerska została przebudowana około 1430/40 w stylu gotyckim, aby pomieścić duży Dwór. Miał też dwa monumentalne budynki usługowe wzniesione na poprzednich dziedzińcach, arsenał i Haberkasten lub stajnie i stodoły (dziś Akademia Teatralna). Około połowy XIV wieku, prawdopodobnie już za panowania Ludwiga der Reiche (Ludwiga bogatego), bocznica została rozbudowana i połączona z pałacami.
władcą kojarzonym przede wszystkim z rozwojem Zamku Burghausen jest jednak książę Bawarii-Landshut Georg der Reiche (panował w latach 1479-1503), który po słynnym ślubie Książąt Landshut w 1475 r., kiedy poślubił Jadwigę polską, zamieszkał w Burghausen jako następca tronu i był odpowiedzialny za jego rozbudowę, gdy został księciem Landshut. Palas i altana zostały zmienione i rozszerzone, aby powiększyć siedzibę rodziny na stały Dwór jego żony.
stworzył również ważne elementy architektoniczne z nowymi budynkami, takimi jak zewnętrzna kaplica zamkowa św. Marii, tzw. Kaplica Jadwigi na czwartym dziedzińcu, późnogotyckie arcydzieło inspirowane architekturą Salzburga, oraz monumentalna Brama Georgstor z herbem Przymierza bawarsko-Polskiego przy wejściu na pierwszy dziedziniec.
Wieża na Eggenbergu,
tzw. Pulverturm (Wieża Prochowa)
wraz z rozbudową pierścienia fortyfikacji z pięcioma dziedzińcami i wzmocnieniem zewnętrznego systemu obronnego na Eggenbergu, na długim grzbiecie nad miastem powstała najsilniejsza twierdza w kraju, potężna twierdza, która zapewniała bezpieczeństwo rodzinie i skarbom księcia.
po zjednoczeniu dwóch księstw górnej i Dolnej Bawarii w wyniku wojny sukcesyjnej Landshut w 1504/05 Zamek Burghausen stracił swoje znaczenie polityczne jako druga Rezydencja Wittelsbachów.