Marcus Alonzo Hanna (1837-1904), zamożny przemysłowiec z Ohio, organizator polityczny i Senator Stanów Zjednoczonych, uosabiał bliskie relacje, które istniały między tytanami przemysłu a politykami w czasach Złotej Ery Ameryki. Przedsiębiorcze przedsięwzięcia Hanny przekonały go ostatecznie, że polityka, właściwie kontrolowana, może pomóc korporacjom prosperować.
w Polityce, podobnie jak w biznesie, Hanna przynosiła rezultaty. Po dwóch nieudanych próbach uzyskania republikańskiej nominacji prezydenckiej na senatora Johna Shermana z Ohio, Hanna kultywowała przyjaźń Williama McKinleya, człowieka „solidnych pieniędzy”o reputacji rzecznika wysokich taryf. McKinley, dzięki poparciu Hanny, został gubernatorem Ohio w 1892 roku. W następnym roku Hanna po cichu uratowała gubernatora przed bankructwem, pozyskując fundusze od bogatych dobroczyńców na spłatę długów McKinleya. Producenci, banki, koleje i firmy ubezpieczeniowe dawały chętnie, bez wątpienia oczekując dobrego zwrotu z inwestycji w McKinley.
w 1896 Hanna kierowała kampanią prezydencką Williama McKinleya. Aby zwiększyć szanse McKinleya na zwycięstwo, Hanna wyprodukowała miliony broszur opublikowanych w kilku językach, zatrudniła mówców, zorganizowała „front ganek campaign” i obdarzyła patronatem partyjnych stalwartów. William Jennings Bryan, kandydat Demokratów, skarzyl sie, ze Hanna chciala kupic prezydenture dla McKinleya.
prezydent McKinley następnie nagrodził swojego przyjaciela i dobroczyńcę mianując go na miejsce Senatu Ohio zwolnione przez Johna Shermana, nowo mianowanego Sekretarza Stanu McKinleya. Postępowi reformatorzy wyśmiewali nominację Hanny i oskarżali, że Sherman został przeniesiony do gabinetu, aby zrobić miejsce dla Hanny. Senatorowie wahali się jednak, aby zrazić wpływowego zwolennika prezydenta. W 1897 roku Hanna stała się niekwestionowanym liderem Partii Republikańskiej.
śmierć wiceprezydenta Garreta Hobarta w 1899 roku zapewniła Thomasowi Plattowi i innym szefom partii Nowego Jorku możliwość pozbycia się Theodore ’ a Roosevelta, gubernatora stanu nastawionego na reformy. Senator Hanna, przewodniczaca Republikanskiego Komitetu Narodowego i kierownik kampanii McKinleya, byl zszokowany odkryciem powszechnego poparcia delegatow dla Roosevelta. Hanna wykrzyknęła: „czy nikt z Was nie zdaje sobie sprawy, że jest tylko jedno życie między tym szaleńcem a prezydenturą? Gdy 14 września 1901 roku obawy Hanny zostały zrealizowane, prezydent Roosevelt skontaktował się z pogrążonym w żałobie senatorem. Chociaż Hanna mogła nie lubić niezależnej Passy Roosevelta, obaj Republikanie doszli do porozumienia. Hanna poparłaby Roosevelta, ale tylko wtedy, gdyby prezydent obiecał bronić polityki swojego poprzednika.
Hanna, przemysłowiec, który został prezydentem i politykiem, rozważała ubieganie się o nominację republikańską w 1904 roku. Jednak śmierć senatora 15 lutego 1904 praktycznie zapewniła Rooseveltowi nominację Republikańską.