jako grupa, Meadowlark miał zmienną historię taksonomiczną. Kiedy Carl Linnaeus opisał Meadowlark Wschodni (pierwszy z meadowlarków, który został opisany naukowo) w swoim epickim 10 wydaniu Systema Naturae w 1758, myślał, że jest związany z skowronkami Starego Świata, i tak umieścił go w rodzaju Alauda z nimi. W tym samym dziele umieścił mączniaka czerwonodziobego w rodzaju „Emberiza”. Niecałe dziesięć lat później opisał ponownie łąkę Wschodnią, tym razem umieszczając ją w rodzaju szpaków Sturnus, którego Juan Ignacio Molina użył również, gdy po raz pierwszy opisał łąkę długoogonkową w 1782 roku. W 1816 Louis Jean Pierre Vieillot stworzył rodzaj Sturnella, przenosząc go do nowego taksonu. Większość taksonomów zaakceptowała nowy rodzaj, a zachodni meadowlark, peruwiański meadowlark i Lilian ’ s meadowlark zostały umieszczone w tym taksonie, kiedy zostały później opisane. Kiedy Charles Lucien Bonaparte opisał meadowlarka białobrunatnego i pampasa meadowlarka, przypisał je do innego nowo utworzonego rodzaju-Trupialis, dla tego, co nazwał „szpakami naziemnymi”; przeniósł również meadowlarka czerwonobrunatnego do tego nieistniejącego już rodzaju.
na początku XX wieku meadowlarki zostały ponownie podzielone. Do rodzaju „Sturnella” pozostały jedynie łąkowe „żółtodzioby” (łąkowe wschodnie i zachodnie, w tym Lilian). Pezites, które zostało założone przez Cabanisa w 1851 r., to Pampas meadowlark, peruwiański meadowlark i długoogonowy meadowlark. Pod koniec XX wieku wszystkie łąkowate zostały ponownie włączone do rodzaju Sturnella. W 2017 roku wszystkie gatunki czerwonodziobych zostały przeniesione do rodzaju Leistes.