na tegorocznym konkursie Miss America, pierwsza otwarcie Lesbijska uczestniczka, Erin O ’ Flaherty, będzie walczyć o koronę w Atlantic City. Udział Flaherty będzie kolejnym krokiem w kierunku bardziej inkluzywnego i zróżnicowanego konkursu. Będzie podążać za innymi pionierami, takimi jak Bess Myerson (pierwsza Żydowska właścicielka tytułu), Vanessa Williams (pierwsza afroamerykańska właścicielka tytułu) i Heather Whitestone (pierwsza głucha właścicielka tytułu).
jak na konkurs z historycznie wąską definicją piękna, ten postęp nie przyszedł łatwo.
najbardziej znaną demonstracją przeciwko konkursowi jest pikieta wyzwolenia z 1968 roku, w której setki kobiet protestowały przeciwko opresyjnemu ideałowi kobiecości Konkursu i, jak głosi mit medialny, spaliły Staniki. Ale niewiele osób wie, że tego dnia kilka przecznic dalej odbył się kolejny protest: pierwszy w historii konkurs Miss Black America. Konkurs konkursowy został zorganizowany w celu zakwestionowania wykluczenia Rasowego z wyborów Miss America, które nigdy nie miały czarnej uczestniczki.
kiedy byłem studentem historii na Duke University, wyruszyłem, aby zbadać wrzesień. 7.1968, demonstracja wyzwolenia kobiet w Atlantic City. Na początku jednak uderzyły mnie nagłówki wiadomości ogłaszające nową Miss czarnej Ameryki obok białej Miss Ameryki. Byłam również zaskoczona, gdy dowiedziałam się, że protestujący przeciw wyzwoleniu kobiet sprzeciwiali się nie tylko seksizmowi konkursu, ale także jego rasizmowi.
odkryłem, że wybory Miss Ameryki były tego dnia targane dwoma protestami – Nie jednym – i każdy był pod wpływem drugiego.
Koronacja Miss Black America
w latach trzydziestych – wczesnych latach konkursu – przepisy wyraźnie przewidywały, że uczestnicy muszą być „białą rasą.”
ale w 1968 roku, Atlantic City chapter of the National Association for the Advancement of Colored People był zdeterminowany, aby złamać linię kolorowej królowej piękności. Na spotkaniu z urzędnikami kapituły, przywódcy działów naciskali na integrację. Konkurs odpowiedział nominalnymi zmianami: Organizatorzy dodali czarnych sędziów i utworzyli Fundusz Stypendialny, aby zachęcić czarnych uczestników. Ale bez czarnych finalistów stanowych w szeregach, było za późno na udział w imprezie krajowej 1968.
przerażeni, że czarne kobiety zostaną odsunięte na bok przez kolejny rok, aktywista Phillip Savage i przedsiębiorca z Filadelfii J. Morris Anderson połączyli siły, aby stworzyć własny, całkowicie czarny konkurs, który odbędzie się w Atlantic City podczas wyborów Miss Ameryki.
jak Savage powiedział dziennikarzom: „Chcemy być w Atlantic City w tym samym czasie, w którym odbywa się konkurs Miss America. Ich będzie lily white, a nasze będą czarne.”Celem Miss Black America było uhonorowanie czarnych kobiet jako pięknych, wbrew amerykańskim normom kulturowym, które podtrzymywały Biel jako standard piękna.
protest konkursowy zwrócił uwagę krajowych Mediów: „konkurs na Miss czarnej Ameryki”, czytał nagłówek Los Angeles Times; „Murzyni planują rywalizować w konkursie na Miss Ameryki”, ogłosił New York Times.
w dniu imprezy Czarne królowe piękności przejechały konwojem wzdłuż promenady Atlantic City, a następnie stanęły na scenie hotelu Ritz-Carlton, aby wziąć udział w konkursach strojów kąpielowych, talentów i sukni wieczorowych.
zwyciężczyni-studentka o imieniu Saundra Williams-była ubrana w białą suknię i tiarę, podobnie jak każda Miss Ameryki. Ale również nosiła włosy w krótkim naturalnym stylu, wykonywała Taniec Afrykański jako swój talent i broniła czarnych kobiet jako pięknych dla dziennikarzy. W gazetach w całym kraju Jej Portret pojawił się w widocznym miejscu obok nowo koronowanej Miss Ameryki, Judith Ann Ford.
w tym równoległym konkursie piękności organizatorzy i uczestniczki ostro krytykowali publicznie dyskryminujące praktyki wyborów Miss America. Ale były one również kwestionowanie rasistowskich standardów piękna, aby w pełni pozwolić czarne kobiety ich człowieczeństwo i przynależność do narodu.
’ Koniec Z Miss Ameryki!”
tymczasem rodzący się ruch wyzwolenia kobiet robił własne huki.
w poprzednim roku kobiety w całym kraju zaczęły dyskutować i podnosić świadomość seksizmu zakorzenionego w codziennym życiu Ameryki. Luźna sieć grup wyzwoleńczych kobiet wkrótce utworzyła się w wielu miastach i zaczęły planować swój pierwszy poważny skoordynowany protest.
ich cel? Wybory Miss Ameryki.
wielu chwali ją teraz jako salwę otwierającą ruch feministyczny drugiej fali w Ameryce. Mniej znane jest to, że postrzegali konkurs jako związek wielu problemów ze społeczeństwem amerykańskim: rasizmu, wojny, kapitalizmu, a nawet ageizmu. Organizatorzy mieli korzenie w radykalnej lewicy, w tym ruchu na rzecz Praw Obywatelskich i walki z Wietnamem.
po zejściu na Atlantic City protestujące w obronie wyzwolenia kobiet rozdały ulotkę, która głosiła ” koniec z Miss Ameryki!”W nim potępili konkurs jako „rasizm Z Różami”, ostrą krytykę wydarzenia, które postawiło białe kobiety na piedestale, ignorując Afroamerykanki, Latynoski i Indianki.
przeglądając odręczne notatki organizacyjne i oglądając nagrania wideo z protestu, odkryłem również, jak ważną rolę w proteście odegrała afroamerykańska prawniczka i aktywistka Florynce Kennedy. W latach 60. i 70. Kennedy był zaangażowany w wiele ruchów, w tym czarną władzę, ochronę konsumentów i prawa pracowników seksualnych. Była znana ze swojego teatralnego stylu demonstracji i międzysektorowej polityki-i zawsze chętnie czerpała powiązania między rasistowską i seksistowską opresją.
udział Kennedy ’ ego na promenadzie nie był wyjątkiem. Aby podkreślić, jak kobiety były zniewolone do standardów piękna, przykuta do gigantycznej marionetki Miss Ameryki. Inny demonstrant przeprowadził postępowanie jako aukcję bydła, ogłaszając: „Yessiree boys, step right up! Ile dostanę za ten numer jeden w amerykańskiej posiadłości? Śpiewa w kuchni, nuci przy maszynie do pisania, mruczy w łóżku!”
protesty trwają do dziś
dzięki działaczkom na rzecz Praw Obywatelskich i feministycznym rok 1968 był chyba najbardziej ekscytującym rokiem w historii wyborów Miss Ameryki. Gazety i czasopisma zachwyciły się dramatem trzech wydarzeń i przekazały orędzia aktywistów do masowej publiczności.
konkurs Miss Black America, mimo że startowało tylko 12 uczestniczek, stał się corocznym wydarzeniem. Protest wyzwolenia kobiet natychmiast stał się symbolem ruchu, nawet jeśli spotkał się z szyderstwami ze strony konserwatywnych komentatorów.
w następnym roku wybory Miss America zmagały się z Falloutem z 1968 roku, próbując utrzymać nieufnych sponsorów i wydając zakaz zbliżania się przeciwko protestującym. Ale Franczyza ewoluowała w odpowiedzi na prawa obywatelskie i ruchy feministyczne, kładąc większy nacisk na umiejętności kobiet i wreszcie w 1970 roku pojawił się czarny zawodnik.
dziedzictwo tych protestów trwa, gdy Amerykanie są zachwyceni tym, co reprezentuje Erin O ’ Flaherty: postępowym krokiem w kierunku bardziej integracyjnego Konkursu i, co za tym idzie, narodu. Ale szanse O ’ Flaherty będą niewątpliwie zależeć od jej zdolności do dostosowania się, na wiele sposobów, do tego, co pozostaje heteronormatywnym i Eurocentrycznym ideałem amerykańskiej kobiecości i fizycznego piękna.
z tego powodu, celem protestujących jest demontaż lub całkowicie przekształcić, że ideał rezonuje dzisiaj.