Ostrogoth, członek Dywizji gotów. Ostrogoci rozwinęli imperium na północ od Morza Czarnego w III wieku n. e., a pod koniec V wieku, pod rządami Teodoryka Wielkiego, założyli Gotyckie Królestwo Italii.
najeżdżając na południe od Morza Bałtyckiego, Ostrogoci zbudowali ogromne imperium rozciągające się od Donu po Dniestr (na dzisiejszej Ukrainie) i od Morza Czarnego po bagna Prypeckie (Południowa Białoruś). Królestwo osiągnęło swój najwyższy punkt za panowania króla Ermanaryka, który podobno popełnił samobójstwo w zaawansowanym wieku, kiedy Hunowie zaatakowali jego lud i podporządkowali go około 370 roku. Chociaż na południe i południowy wschód od Kijowa wykopano wiele grobów Ostrogockich, niewiele wiadomo o Imperium. Ostrogoci byli prawdopodobnie piśmienni w III wieku, a ich handel z Rzymianami był silnie rozwinięty.
po ich ujarzmieniu przez Hunów niewiele wiadomo o Ostrogotach przez około 80 lat, po czym ponownie pojawiają się w Panonii nad środkowym Dunajem jako federacje Rzymian. Ale kieszeń pozostała na Półwyspie Krymskim, kiedy większość z nich przeniosła się do Europy Środkowej, a ci krymscy Ostrogoci zachowali swoją tożsamość przez Średniowiecze. Po upadku Imperium Huńskiego (455) Ostrogotowie pod wodzą Teodoryka Wielkiego zaczęli ponownie przenosić się, najpierw do Moezji (ok. 475-488), a następnie do Italii. Teodoryk został królem Italii w 493 roku i zmarł w 526 roku. Okres niestabilności nastał w panującej dynastii, prowokując cesarza bizantyjskiego Justyniana do wypowiedzenia wojny Ostrogotom w 535 roku w celu wyrwania Italii z ich uścisku. Wojna trwała ze zmiennym szczęściem przez prawie 20 lat i spowodowała niezliczone zniszczenia we Włoszech, a Ostrogotowie nie mieli wówczas żadnego Narodowego bytu. Wydaje się, że wkrótce po ucieczce przed dominacją Hunów nawrócili się na chrześcijaństwo Arian i w tej herezji przetrwali aż do ich wymarcia. Wszystkie zachowane teksty Gotyckie zostały napisane we Włoszech przed 554 rokiem.