ostre zaburzenie psychotyczne jest stosunkowo powszechną diagnozą kliniczną, czasami izolowaną, przemijającą i bezzwrotną, ale dość często stanowi początek poważniejszej choroby psychicznej. choroby, takie jak schizofrenia, zaburzenia schizoafektywne lub dwubiegunowe zaburzenia afektywne. Dekompensacja psychotyczna w spektrum zaburzeń osobowości jest często spotykana również w praktyce klinicznej. Standaryzowane protokoły terapeutyczne podkreślają zdecydowane zastosowanie psychofarmakoterapii, ale dla pełnego leczenia ważne jest zrozumienie psychologicznych cech osobowości pacjenta, jego specyficznych relacji społecznych i rodzinnych, zapewniając osiągnięcie silnego wspierającego sojuszu terapeutycznego.
w artykule przedstawiamy pacjentkę w wieku 41 lat, która była leczona z powodu pierwszej dekompensacji psychotycznej. Objawy psychotyczne zostały stosunkowo szybko złagodzone przez połączenie typowych i atypowych leków przeciwpsychotycznych z adiuwantową, wspomagającą terapią przeciwlękową. W trakcie leczenia zidentyfikowano kluczowe momenty emocjonalne i psychologiczne w życiu pacjenta i tylko dzięki jego całkowitemu zrozumieniu udało nam się osiągnąć pełne leczenie. Szczególnie ważne były ciężkie traumatyczne doświadczenia od najwcześniejszego dzieciństwa pacjenta, w konsekwencji hamując odpowiedniki paniki. Pacjent posiada niedojrzałe mechanizmy obronne, z ogólnym funkcjonowaniem zorganizowanym przez Schematy pasywno-zależne. Te wcześnie przyjęte wzorce powtarzała we wszystkich formach interakcji społecznych i rodzinnych. Sporadyczne niespecyficzne objawy prepsychotyczne przez lata zmniejszała się poprzez nadużywanie alkoholu.
ten intrygujący opis przypadku po raz kolejny potwierdził, że tylko multidyscyplinarne spersonalizowane holistyczne podejście może prowadzić do pozytywnego postępu terapeutycznego i lepszego długoterminowego rokowania.