Pennsylvania system, metoda karna oparta na zasadzie, że izolatka sprzyja penitencji i zachęca do reformacji. Ideę tę popierało Filadelfijskie Towarzystwo łagodzenia nieszczęść publicznych więzień, którego najaktywniejszymi członkami byli kwakrzy. W 1829 r. Wschodni Stanowy zakład penitencjarny na Cherry Hill w Filadelfii zastosował tak zwaną odrębną filozofię. Więźniowie byli przetrzymywani w izolatkach w celach o wysokości 16 stóp, długości blisko 12 stóp i szerokości 7,5 stopy (4,9 na 3,7 na 2,3 metra). Do każdej celi przylegał plac ćwiczeń, całkowicie ogrodzony, aby uniemożliwić kontakt między więźniami. Więźniowie nie widzieli nikogo poza funkcjonariuszami instytucji i okazjonalnym gościem. Szybko jednak zmieniono sposób wykonywania takich prac, jak szewstwo czy tkactwo. System pensylwański rozprzestrzenił się, aż dominował w europejskich więzieniach. Krytycy w Stanach Zjednoczonych twierdzili, że było to zbyt kosztowne i miało szkodliwy wpływ na umysły więźniów. System pensylwański został zastąpiony w Stanach Zjednoczonych przez system Auburn.