Plasmodium vivax infekuje około 14 milionów ludzi malarią każdego roku . Większość z tych przypadków występuje w regionie Azji i Pacyfiku, gdzie ponad 2,2 miliarda ludzi jest zagrożonych zakażeniem. Od 1960 roku tylko sześć krajów Azji i Pacyfiku zostało uznanych za wolne od malarii: Tajwan (1965), Australia (1981), Singapur (1982), Brunei (1987), Malediwy (2015) I Sri Lanka (2016).
inne obszary czynią znaczne postępy w zmniejszaniu obciążenia malarią. Wynika to ze zwiększonego zaangażowania politycznego, lepszego dostępu do diagnostyki, skutecznych metod leczenia malarii i odleżyn. W rezultacie 22 kraje Azji i Pacyfiku publicznie zadeklarowały swój cel wyeliminowania malarii z regionu do 2030 roku.
Plasmodium vivax-większe wyzwanie, aby wyeliminować
P. vivax pozostaje endemiczny w 51 krajach w Środkowej i Południowej Ameryce, Rogu Afryki, Azji i na wyspach Pacyfiku. Na większości obszarów jest współwystępujący z P. falciparum, który był gatunkiem priorytetowym w krajowych programach zwalczania malarii. Zgony związane z malarią są głównie związane z bardziej patogennym P. falciparum, ale w ciągu ostatniej dekady liczba tych przypadków zmalała, jednak nastąpił stały wzrost odsetka przypadków malarii z powodu P. vivax.
kilka czynników przyczynia się do tego zróżnicowanego wpływu. P. vivax może być trudny do wykrycia, ponieważ zwykle krąży w niskim stężeniu we krwi. Może być obecny i zakaźny dla wektorów komarów, nawet gdy osoba nie wykazuje objawów. Ważne, P. vivax może również leżeć w stanie uśpienia w wątrobie, ponownie uaktywniając się kilka tygodni lub miesięcy po pierwszym zakażeniu, powodując nawroty objawowej malarii.
w wielu miejscach zwykłe leczenie chlorochiną nie jest już skuteczne z powodu lekoopornego P. vivax . Powoduje to niepowodzenia leczenia i nawroty. Te nawracające epizody P. vivax mogą powodować ciężką niedokrwistość, która prowadzi do niedożywienia, przewlekłych chorób, a nawet śmierci . Liczba nawrotów i częstość występowania różnią się znacząco w zależności od regionu. Zobacz Przegląd literatury WWARN Primaquine, aby uzyskać więcej informacji.
uzyskanie radykalnego wyleczenia
radykalne wyleczenie malarii vivax wymaga połączenia leków aktywnych przeciwko stadiom krwi pasożyta i stadium uśpionej wątroby. Prymachina jest jedynym powszechnie dostępnym lekiem przeciwmalarycznym, który wpływa na etapy cyklu życia malarii w wątrobie, a tym samym zmniejsza ryzyko nawracającej malarii (znanej jako nawroty) . Jednakże powszechne stosowanie prymachiny jest ograniczone niedoborem dehydrogenazy glukozo-6-fosforanowej (G6PD). Jest to jeden z najczęstszych warunków genetycznych u ludzi. Można go znaleźć nawet w 40% niektórych populacji. Osoby z ciężkim niedoborem G6PD są narażone na ryzyko pęknięcia czerwonych krwinek.
do niedawna brak było dostępnej i wiarygodnej diagnostyki w celu określenia niedoboru tego enzymu, co w połączeniu z obawami dotyczącymi hemolizy związanej z lekiem oznacza, że pracownicy służby zdrowia niechętnie przepisują prymachinę i jest mało prawdopodobne, aby pacjenci stosowali pełny cykl leczenia. Pacjenci, którym przepisuje się prymachinę, często źle stosują się do przedłużonego 14-dniowego schematu leczenia. Nasza niezdolność do bezpiecznego i skutecznego leczenia radykalnego jest jednym z kluczowych czynników podważających kontrolę i eliminację pasożyta.
pojawiające się szczepy lekoopornego Plasmodium vivax
chociaż oporność na leki zmusiła większość krajów endemicznych malarii do porzucenia leczenia chlorochiną malarii P. falciparum, chlorochina pozostaje leczeniem pierwszego rzutu malarii P. vivax. Strategia ta jest obecnie zagrożona pojawieniem się i rozprzestrzenianiem opornego na chlorochinę P. vivax . P. vivax rozwinął również lekooporność na sulfadoksynę-pirymetaminę (SP) i potencjalnie inne leki przeciwmalaryczne, takie jak meflochina.
jednak, ponieważ trudno jest zdiagnozować szczepy oporne, strategie wykrywania i śledzenia opornych na lek szczepów P. vivax są ograniczone . W tym kontekście istotne jest opracowanie lepszych narzędzi oceny skuteczności przeciwmalarycznej i wrażliwości na leki, tak aby można było śledzić pojawiającą się oporność na leki i badać nowe strategie leczenia.
aby uzyskać kompleksowy przegląd lekoopornego P. vivax, zobacz Przegląd odpornego na chlorochinę Plasmodium vivax.
Podobne strony:
-
aby uzyskać więcej informacji o P. vivax, zobacz vivaxmalaria.org Centrum Informacyjne
- projekt Atlas malarii
- the Asia Pacific Malaria Elimination Network
- Battle, KE, Lucas TCD, Nguyen M, Howes RE, Nandi AK, et al. (2019) Mapping the global endemicity and clinical burden of Plasmodium vivax, 2000-17: a spatial and temporal modeling study. Lancet 392: 334-343.
- price RN, von Seidlein L, Valecha N, Nosten F, Baird JK, et al. (2014) Global range of chloroquine-resistant Plasmodium vivax: a systematic review and meta-analysis. Lancet Infect Dis 14: 982-991.
- Anstey NM, Douglas NM, Poespoprodjo JR, Cena RN (2012) Plasmodium vivax: spektrum kliniczne, czynniki ryzyka i patogeneza. Adv Parasitol 80: 151-201.
- Cena RN, Tjitra e, Guerra CA, Yeung S, White NJ i in. (2007) Vivax malaria: neglected and not benign. Am J Trop Med Hyg 77: 79-87.
- Commons, RJ, Simpson JA, Thriemer K, Humphreys GS, Abreha T, et al. (2018) wpływ dawki chlorochiny i prymachiny na nawrót Plasmodium vivax: ogólnoświatowy przegląd systematyczny sieci oporności Przeciwmalarycznej i indywidualna metaanaliza zbiorcza pacjentów. Lancet Infect Dis 18: 1025-1034.
- Baird JK, Basri H, Purnomo, Bangs MJ, Subianto B, et al. (1991) Resistance to chloroquine by Plasmodium vivax in Irian Jaya, Indonesia. Am J Trop Med Hyg 44: 547-552.
- Cena RN, Auburn S, Marfurt J, Cheng Q (2012) fenotypowa i genotypowa charakterystyka lekoopornego Plasmodium vivax. Trends Parasitol 28: 522-529.