dyskusja
przegląd badań stosując środki opisane powyżej, dowody dotyczące gotowości do zapewnienia opieki duchowej początkowo wydają się sugerować, że pielęgniarki są ogólnie skłonne do zapewnienia opieki duchowej. Na przykład (27) zbadano wykształcenie pielęgniarek, znajomość opieki duchowej i gotowość do zapewnienia opieki duchowej przy użyciu inwentarza potrzeb opieki duchowej (Scni) wersja poprawiona (27). Domeny opieki duchowej, które zostały ocenione, obejmowały dwa aspekty opieki duchowej: „troska i szacunek „oraz” znaczenie i nadzieja”, przedstawiając w sumie 21 różnych działań w zakresie opieki duchowej. Pielęgniarki były na ogół skłonne do zapewnienia pacjentom opieki duchowej, w szczególności w zakresie „słuchania”, „towarzyszenia” i „zapewnienia otuchy”; „współdziałania” i „poszanowania przekonań religijnych i kulturowych”.
jednak (37) zauważył, że podczas gdy uczniowie mieli dobrą wiedzę na temat znaczenia duchowych przekonań i wartości w opiece pielęgniarskiej, mniejsza liczba studentów regularnie zapewniała opiekę duchową. Podobnie (33) w swoich badaniach nad zaawansowanymi pielęgniarkami zasugerowali, że podczas gdy około 93% przyznało, że pacjenci mają potrzeby duchowe, znacznie mniejsza liczba (około 2/3) próbowała angażować się w duchową opiekę nad pacjentami. Wydaje się zatem, że chociaż pielęgniarki i studenci pielęgniarstwa uznają i mają świadomość duchowych potrzeb pacjentów oraz znaczenia opieki duchowej jako części ich roli pielęgniarskiej, nie zawsze zapewniają tę opiekę swoim pacjentom.
badania badające gotowość do zapewnienia opieki duchowej wykazały, że istnieją pewne różnice w gotowości do zapewnienia opieki duchowej, jednak ustalenia wydają się zmienne. Podczas gdy (33) znalazł pewne sugestie, że młodsze pielęgniarki były bardziej skłonne do przeprowadzania Duchowej oceny, inne, takie jak (27) stwierdziły, że wiek i inne cechy pielęgniarki, w tym doświadczenie kliniczne, poziom wykształcenia płci i osobista religijność, nie miały wpływu na gotowość do świadczenia duchowej opieki. Zauważono jednak, że ci, którzy zauważyli, że otrzymali wystarczające przeszkolenie w zakresie świadczenia opieki duchowej, czuli się bardziej skłonni do zapewnienia takiej opieki swoim pacjentom (27). Biorąc pod uwagę konkretne aspekty świadczenia opieki duchowej, ważne okazało się źródło edukacji. Jeśli respondenci uczestniczyli w zajęciach opieki duchowej w ramach szkolenia pielęgniarek, byli bardziej skłonni do wykonywania opieki duchowej, takiej jak „umożliwienie duchowej komunikacji” ze swoimi pacjentami niż ci, którzy nie uczestniczyli w takich kursach w szkole pielęgniarskiej. Ponadto ci, którzy podjęli szkolenie w zakresie opieki duchowej w ramach dalszego rozwoju zawodowego, byli bardziej skłonni zapewnić opiekę duchową, taką jak „poprowadzić swoich pacjentów do znalezienia zaufania” niż ci, którzy nie uczestniczyli w takim szkoleniu (27).
(33) stwierdzili, że ci, którzy zostali przeszkoleni w opiece duchowej, byli bardziej pewni, że zaspokajają potrzeby duchowe bez specjalistycznego wsparcia, np. duchowieństwa; i mieli niższy poziom dyskomfortu wokół świadczenia opieki duchowej. (36) poinformował, że poziom komfortu respondentów w świadczeniu opieki duchowej nie był postrzegany jako odnoszący się do wieku, lat w pielęgniarstwie, religijności lub duchowości. Co ciekawe, odnotowano również, że studenci, którzy postrzegali duchowość jako ważną, byli również bardziej skłonni do wygodnego dostarczania pacjentom duchowej opieki, co powtórzyło się w (33). (31) w badaniu onkologii i pielęgniarek hospicyjnych stwierdzono, że osoby, które czują, że pacjenci mają pozytywny wpływ na ich własną duchowość, częściej czują się komfortowo w świadczeniu opieki duchowej, a także częściej zgłaszają częstsze dostarczanie opieki duchowej. Tymczasem (33) nie znalazł związku między własnymi przekonaniami duchowymi a przeprowadzaniem Duchowej oceny. Wydaje się, że w pracy mogą występować subtelne niuanse, a poziom osobistej duchowości pielęgniarek nie przyczynia się do tego, ale ich postrzeganie znaczenia duchowości ma rolę w ich komforcie w dostarczaniu duchowej opieki.
rozważano również poziom komfortu z oceną duchową. W badaniu pielęgniarek hospicyjnych (36) zbadano czynniki związane z poziomem komfortu pielęgniarek hospicyjnych w przeprowadzaniu oceny duchowej. Wyniki sugerowały, że pielęgniarki były ogólnie wygodne z rodzajami pytań związanych z oceną duchową, a także postrzegały ocenę duchową jako ważną. (36) poinformowano również, że ci, którzy przeszli szkolenie w zakresie oceny duchowej, byli bardziej skłonni czuć się komfortowo z takimi ocenami, podobnie jak ci, którzy czuli, że byli odpowiednio przygotowani do tego aspektu swojej roli.
wydaje się oczywiste, że wiele czynników ma znaczenie dla świadczenia opieki duchowej przez pielęgniarki. Badania zidentyfikowały kilka barier w świadczeniu opieki duchowej, w tym ograniczenia czasowe, obawy o to, że opieka duchowa jest nieodpowiednia w ich praktyce, a także brak wiedzy (33). Jest to zgodne z literaturą, która sugeruje, że wiele pielęgniarek twierdzi, że czuje się nieodpowiednio przygotowanych do udzielania pacjentom duchowej opieki. Pracownicy często zgłaszają, że czują, że otrzymują niewystarczające przygotowanie do tego aspektu swojej roli (27) i często zgłaszają brak szkolenia w zakresie opieki duchowej w szkole pielęgniarskiej (33). (32) donosi o podobnych odkryciach, stwierdzając, że podczas gdy uczniowie postrzegali opiekę duchową jako istotną część opieki pielęgniarskiej i mającą kluczowe znaczenie w promocji zdrowia, wielu uważało, że nie otrzymali wystarczających przygotowań do podjęcia Duchowej oceny i zaspokojenia duchowych potrzeb pacjentów.
szkolenie jest zatem ważnym czynnikiem, a liczne badania uwzględniają wpływ, jaki to ma. Studenci w badaniu (37) zgłaszali świadomość duchowości i ujawniły przekonania i wartości wokół duchowości, takie jak zgadzanie się „że duchowe samopoczucie jest głównym czynnikiem decydującym w odpowiedzi na chorobę” i że „opieka duchowa jest podstawowym składnikiem opieki pielęgniarskiej” lub że „troska o ducha pacjenta jest tak samo ważna jak zaspokajanie innych potrzeb”. Wyniki analizy czynnikowej i tematy analizy jakościowej sugerują, że pielęgniarki studenckie są świadome znaczenia zdrowia duchowego i włączenia go do swojej praktyki pielęgniarskiej.
(37) w swoich badaniach pielęgniarek studenckich stwierdzili różnice w wyniku duchowości (zdefiniowanym jako poziom świadomości duchowości, a respondenci stosowali strategie w celu zaspokojenia duchowych potrzeb pacjentów) pod wpływem niektórych czynników, a nie innych. Dane demograficzne, w tym wiek, lata pracy w opiece zdrowotnej, najwyższy poziom edukacji, religia, pochodzenie etniczne, udział w grupie uzdrawiającej, zadowolenie z życia lub stopień nacisku na duchowość w programie nauczania pielęgniarstwa nie korelowały z wynikiem skali duchowości. Duchowa Więź (definiowana jako silna wiara w Wyższą istotę lub moc i silne połączenie z duchową stroną jaźni) korelowała jednak pozytywnie z wynikiem skali duchowości. Wydaje się, że Duchowa Więź może być konstrukcją odrębną od religijności. Służy to podkreśleniu znaczenia terminologii i znaczenia wyraźnego rozróżnienia religijności i aspektów duchowości.
w literaturze uwzględniono również poziom umiejętności opieki duchowej uczniów. Na przykład (32) wykorzystała badanie studenckie opieki duchowej (SSSC) (32) jako część badania postaw opieki duchowej i praktyk opieki duchowej u studentów z odkryciami dotyczącymi cech uczniów i czynników środowiskowych. Regresja hierarchiczna sugerowała, że cechy uczniów (duchowość, wiek i zaangażowanie religijne) przewidywały postrzeganą zdolność do zapewnienia opieki duchowej, podobnie jak czynniki środowiskowe, ale w mniejszym stopniu. Najsilniejszym wkładem był poziom duchowości studentów i ich poziom zaangażowania religijnego, podczas gdy nacisk na duchowość w ramach kursu pielęgniarskiego według pracowników i wykładowców był największym prognostykiem środowiska. (32) zauważa, że w ramach programów prywatnych i publicznych szkół pielęgniarskich mogą występować różnice w kształceniu w zakresie opieki duchowej, co ma wpływ na duchową świadomość uczniów. Zasugerowano, że ci, którzy uczęszczali do kolegiów religijnych, częściej uważali duchowość za ważną, a ci, którzy uczęszczają na kursy z większym naciskiem lub integracją duchowości w programie nauczania, częściej mieli zwiększoną świadomość duchowości.
jednak (37) poinformował, że stopień nacisku na duchowość w programie nauczania pielęgniarstwa nie odnosi się do poziomu świadomości duchowości i ich wykorzystania strategii w celu zaspokojenia duchowych potrzeb pacjentów, a (36) poinformował, że poziom komfortu w świadczeniu opieki duchowej nie był postrzegany jako odnoszący się do duchowości. (37) porównując programy pielęgniarskie oparte na wierze i szkoły publicznej, zauważyli, że wyniki uczniów w skali duchowości (która oceniała poziom świadomości duchowości i ich wykorzystanie strategii w celu zaspokojenia potrzeb duchowych pacjentów) nie różniły się znacząco między tymi dwoma typami uczniów. To ponownie podkreśla wiele aspektów duchowości, które są rozważane w literaturze i szereg sposobów, w jakie zmienne mogą wpływać na różne aspekty opieki duchowej.
chociaż ocena stopnia, w jakim pielęgniarki studenckie są chętne i zdolne do zapewnienia opieki duchowej, jest ważna, być może bardziej istotne jest zrozumienie tego, co wpływa na zapewnienie opieki duchowej w wykwalifikowanych pielęgniarkach, ponieważ nie tylko są one w okopach, ale będą stanowić wzór do naśladowania i mentorów dla pielęgniarek studenckich, gdy wchodzą w praktykę. W badaniu pielęgniarek hospicyjnych i onkologicznych (31) zbadano poziom szkolenia duchowości pielęgniarek. Okazało się, że mogły wystąpić różnice w wykształceniu, które pielęgniarki otrzymały przed kwalifikacją: Różnice były widoczne w ich edukacji podstawowej: 35% pielęgniarek onkologicznych zgłosiło, że duchowość była zintegrowana w ich edukacji podstawowej, podczas gdy 4% pielęgniarek hospicyjnych, jednak żadna z grup nie zgłosiła ukończenia kursu w ramach edukacji podstawowej (6% onkologii, 10% Hospicjum). Może to oczywiście odzwierciedlać różnice w wykształceniu, które wpłynęły na wybór specjalności, w której pielęgniarki zdecydowały się pracować (np. hospicjum a onkologia). Jednak biorąc pod uwagę wykształcenie po kwalifikacji, dane dotyczące obu grup pielęgniarek również przyniosły interesujące wyniki. 57% pielęgniarek hospicyjnych stwierdziło, że otrzymało szkolenie poprzez kontynuację edukacji w porównaniu do 27% pielęgniarek onkologicznych, podczas gdy 73% pielęgniarek hospicyjnych stwierdziło, że wykonało czytanie w porównaniu do 45% pielęgniarek onkologicznych. Wydaje się zatem, że pielęgniarki pracujące w badanych hospicjach otrzymały większe wykształcenie niż pielęgniarki onkologiczne; odnotowano również, że pielęgniarki hospicyjne postrzegały swoje przygotowanie jako bardziej adekwatne niż pielęgniarki onkologiczne, chociaż obserwuje się rozbieżności w wielkości próby. Większość pielęgniarek (hospicjum i onkologia) uważała, że są one niedostatecznie przygotowane do opieki duchowej, zwłaszcza tych pracujących w onkologii.
nieodpowiednie przygotowanie wydaje się być kolejnym kluczowym tematem w świadczeniu opieki duchowej, w tym przeglądzie zauważono, że interwencje zostały uznane za sposób poprawy zdolności i gotowości pielęgniarek do świadczenia opieki duchowej. Na przykład (34) zasugerował, że interwencje edukacyjne mogą zwiększyć poziom wiedzy i komfortu dzięki przeprowadzaniu oceny duchowej, podczas gdy (25) wykorzystał opiekę duchową w praktyce (SCIP) (25) i stwierdził, że interwencje pomagają zwiększyć postrzeganą zdolność respondentów do zapewnienia opieki duchowej, szczególnie w złożonych sytuacjach klinicznych. Zaobserwowano również, że programy interwencyjne poprawiają postawy wobec duchowej opieki (SCPS-R), zdolność do udzielania empatycznej odpowiedzi oraz poziom wiedzy na temat komunikowania się z pacjentami na temat duchowości (29). (29) zgłoś, że zaobserwowano wiele czynników, które przewidywały poprawę postawy wobec duchowej opieki: wiek, częstotliwość uczęszczania na nabożeństwa religijne i początkowy wynik duchowości (DSES), chociaż wyjaśniając tylko niewielką ilość wariancji. Jest to kontrastowane z (34), którzy odkryli, że poprawa poziomu wiedzy i komfortu przy przeprowadzaniu Duchowej oceny nie była pod wpływem religijności między innymi. (29) zasugerował również, że ilość otrzymanej edukacji w zakresie opieki duchowej przewidywała nauczenie się stanowczego reagowania. Jednak na te ulepszenia nie miał wpływu rodzaj instytucji, do której obecnie uczęszczają uczestnicy: instytucja religijna lub niereligijna. Może to sugerować, że nie należy brać pod uwagę religijności instytucji, ale treści zawartych w niej programów.
wydaje się, że szkolenia i interwencje mogą odgrywać ważną rolę w świadczeniu opieki duchowej przez pielęgniarskich pracowników służby zdrowia. Badania (27) sugerują, że źródło szkolenia w zakresie opieki duchowej może mieć wpływ na gotowość do zapewnienia określonych aspektów opieki duchowej: ci, którzy uczestniczyli w dalszym rozwoju zawodowym, byli najbardziej skłonni do stwierdzenia, że byli „gotowi poprowadzić pacjentów do znalezienia wewnętrznego spokoju” (specyficzny aspekt opieki duchowej) niż ci, którzy otrzymali szkolenie w inny sposób, np. w szkole i edukacji samouczącej się. Może to sugerować, że szkolenia z różnych źródeł mogą prowadzić do kompetencji w różnych dziedzinach. Dlatego może się zdarzyć, że samo zapewnienie pielęgniarkom opieki duchowej nie wystarczy. Badania rozważane powyżej podzieliły wiedzę o opiece duchowej na różne aspekty i zasugerowały, że wiedza różni się w różnych rodzajach opieki duchowej. Odnotowano, że pielęgniarki były często mniej obeznane z opieką duchową pod czynnikiem znaczenia i nadziei opieki duchowej niż czynnik troskliwy i szanujący (rozważony powyżej), a to wpłynęło na ich komfort z dostarczaniem opieki duchowej w określonych dziedzinach (27).
biorąc pod uwagę źródło kształcenia w zakresie opieki duchowej i rodzaj kształcenia, który jest objęty, należy również wziąć pod uwagę poszczególnych uczestników tego szkolenia. W literaturze pojawia się sugestia, że interwencje mają różny wpływ na wykwalifikowane pielęgniarki i pielęgniarki studenckie. (29) stwierdzono, że podczas gdy stosunek do opieki duchowej poprawił się zarówno wśród wykwalifikowanego personelu, jak i studentów po szkoleniu interwencyjnym, zaobserwowano różnice. Wyniki uczniów na SCPS-R zaczęły się na niższym poziomie niż wykwalifikowane pielęgniarki i kończyły się wyższym wynikiem niż wykwalifikowane pielęgniarki. W związku z tym interwencje edukacyjne mogą wymagać uwzględnienia etapu kariery uczestników, przy czym bardziej doświadczeni pracownicy mogą reagować w inny sposób niż osoby mniej doświadczone. Podobnie poziomy duchowego znaczenia mogą zmieniać się w czasie między różnymi typami STUDENTÓW: (35) zgłoś, jak z czasem studenci pielęgniarstwa zwiększają ogólne znaczenie duchowe bardziej niż studenci medycyny; ta zmienność powinna być zatem rozważana przy rozważaniu sposobów zwiększenia świadczenia opieki duchowej.
ten przegląd zidentyfikował kilka środków, które odnoszą się do opieki duchowej i oceny przez pielęgniarskich pracowników służby zdrowia. Przegląd artykułów, w których odnotowano stosowanie tych środków, ujawnił wiele sposobów konceptualizacji aspektów istotnych dla opieki duchowej i oceny przez pracowników służby zdrowia. Odzwierciedla to złożoność i brak uzgodnionej definicji duchowości powszechnie opisywanej w literaturze (np. 39). Ze względu na różnorodność sposobów, w jakie aspekty związane z opieką duchową i oceną są konceptualizowane, operacjonalizowane i definiowane, trudno jest ustalić, które czynniki są najważniejsze przy rozważaniu sposobów zwiększenia świadczenia opieki duchowej. Jednak spójnym tematem wydaje się postrzeganie braku gotowości i istnieją pewne dowody sugerujące, że programy interwencyjne mogą przynieść wiele korzyści, w tym zwiększenie postrzeganej zdolności i komfortu dzięki prowadzeniu duchowej opieki i oceny, wzrost zdolności do stanowczego reagowania, poprawa poziomu wiedzy i postaw wobec duchowej opieki.
istotne jest usprawnienie świadczenia opieki duchowej; w rzeczywistości znaczenie pomocy pacjentom w zaspokajaniu ich duchowych potrzeb jest uznawane na arenie międzynarodowej (13). Tam, gdzie zaspokajane są potrzeby duchowe, obserwuje się zmniejszone poziomy duchowego niepokoju (40), dodatkowo istnieją doniesienia, że odpowiednie zaspokajanie potrzeb duchowych może działać w celu ułatwienia szybszego powrotu do zdrowia (41). Znane są również niekorzystne skutki psychologiczne dla pacjentów, którzy nie spełniają swoich potrzeb duchowych (12). Pomimo pilności tej sytuacji, nadal istnieje potrzeba konceptualizacji, zdefiniowania i operacjonalizacji duchowości, aby umożliwić szkolenie w celu zwiększenia zdolności oceny potrzeb duchowych i zapewnienia wsparcia dla potrzeb duchowych.