technologie mikroskopii elektronowej, takie jak barwienie, cieniowanie metali i ultra cienkie sekcje komórkowe, były oryginalnymi metodami określania struktury polisomu. Rozwój technik mikroskopii krioelektronowej pozwolił na zwiększenie rozdzielczości obrazu, co doprowadziło do bardziej precyzyjnej metody określania struktury. Różne konfiguracje strukturalne polirybosomów mogą odzwierciedlać różnorodność w translacji mRNA. Badanie stosunku kształtu polirybosomalnego wyjaśniło, że po kilku rundach translacji znaleziono dużą liczbę polisomów kołowych i zygzakowatych. Dłuższy okres translacji spowodował powstanie gęsto upakowanych polisomów spiralnych 3D. Różne komórki wytwarzają różne struktury polisomów.
ProkaryoticEdit
stwierdzono, że Polisomy bakteryjne tworzą struktury dwurzędowe. W tej konformacji rybosomy stykają się ze sobą poprzez mniejsze podjednostki. Te dwurzędowe struktury mają zwykle „sinusoidalną” (zygzak) lub 3-D spiralną ścieżkę. W ścieżce ” sinusoidalnej „istnieją dwa rodzaje kontaktu między małymi podjednostkami -” top-to-top „lub”top-to-bottom”. W ścieżce spiralnej 3D obserwuje się tylko kontakt” top-to-top”.
Polisomy są obecne w archaiach, ale niewiele wiadomo o ich budowie.
EukaryoticEdit
In cellsEdit
in situ (in cell) badania wykazały, że polisomy eukaryotyczne wykazują konfiguracje liniowe. Stwierdzono gęsto upakowane helisy 3-D i dwurzędowe polisomy planarne o zmiennym pakowaniu, w tym styki „top-to-top” podobne do polisomów prokariotycznych. Eukariotyczne 3-D poliribosomy są podobne do prokariotycznych 3-D poliribosomów, ponieważ są „gęsto upakowanymi leworęcznymi helisami z czterema rybosomami na turę”. To gęste opakowanie może określać ich funkcję jako regulatorów translacji, z 3-D polirybosomy znajdowane w komórkach mięsaka przy użyciu mikroskopii fluorescencyjnej.
cell freeEdit
mikroskopia sił atomowych stosowana w badaniach in vitro wykazała, że okrągłe polisomy eukariotyczne mogą być wytwarzane przez wolne poliadenylowane mRNA w obecności czynnika inicjującego eif4e związanego z 5′ kaps i PABP związanego z 3′-Poli(a) ogonem. Jednak ta interakcja między cap i poli (a) – ogon pośredniczona przez kompleks białkowy nie jest unikalnym sposobem krążenia polisomalnego mRNA. Stwierdzono, że topologicznie okrągłe polirybosomy mogą z powodzeniem tworzyć się w układzie translacyjnym z mRNA bez nasadki i bez ogona Poli(a), jak również z zamkniętymi mRNA bez ogona 3′-Poli(a).
związane z błoną
Polirybosomy związane z błoną są ograniczone dwuwymiarową przestrzenią określoną przez powierzchnię błony. Ograniczenie kontaktów między rybosomalnych powoduje okrągłą konfigurację, która organizuje rybosomy wzdłuż mRNA tak, że miejsca wejścia i wyjścia tworzą gładką ścieżkę. Każdy rybosom jest odwrócony względem poprzedniego, przypominając płaską spiralę.