Porfiryna-jedna z klas rozpuszczalnych w wodzie, azotowych pigmentów biologicznych (biochromów), których pochodne obejmują hemoproteiny (porfiryny połączone z metalami i białkiem). Przykładami hemoprotein są zielone, fotosyntetyczne chlorofile roślin wyższych; hemoglobiny we krwi wielu zwierząt; cytochromy, enzymy, które występują w niewielkich ilościach w większości komórek i biorą udział w procesach oksydacyjnych; i katalaza, również szeroko rozpowszechniony enzym, który przyspiesza rozkład nadtlenku wodoru.
Porfiryny mają złożone struktury cykliczne. Wszystkie związki porfiryny absorbują światło intensywnie na poziomie lub blisko 410 nanometrów. Strukturalnie porfiryna składa się z czterech pierścieni pirolowych (pięcioczłonowych zamkniętych struktur zawierających jeden azot i cztery atomy węgla) połączonych ze sobą grupami metinowymi (- ch=). Atom żelaza jest utrzymywany w centrum pierścienia porfirynowego przez interakcję z czterema atomami azotu. Atom żelaza może łączyć się z dwoma innymi podstawnikami; w oksyhemoglobinie jeden podstawnik jest histydyną nośnika białka, a drugi cząsteczką tlenu. W niektórych białkach hemowych białko wiąże się kowalencyjnie z łańcuchami bocznymi porfiryny.
zielone chromoproteiny zwane biliproteinami znajdują się w wielu owadach, takich jak koniki polne, a także w skorupkach jaj wielu ptaków. Biliproteiny pochodzą z pigmentu żółciowego biliverdin, który z kolei powstaje z porfiryny; biliverdin zawiera cztery pierścienie pirolowe i trzy z czterech grup metinowych porfiryny. Duże ilości biliprotein, których masa cząsteczkowa wynosi około 270 000, zostały znalezione w czerwonych i niebiesko-zielonych algach; czerwone białko nazywa się fikoerytryna, niebieskie fikocyjanobilina. Fikocyjanobilina składa się z ośmiu podjednostek o masie cząsteczkowej 28 000 każda; około 89 procent cząsteczki to białko z dużą ilością węglowodanów.
dowody wskazują, że u różnych zwierząt niektóre porfiryny mogą być zaangażowane w aktywację hormonów z przysadki mózgowej, w tym tych dotyczących okresu upału seksualnego u niektórych samic. Porfiryny w skórze (skórze) niektórych mięczaków i cnidarian są uważane za światłoczułe receptory światła.