PPPoE (Point-to-Point Protocol over Ethernet) jest popularną metodą łączenia się z ISP, podczas gdy DHCP (Dynamic Host Configuration Protocol) jest protokołem do uzyskiwania adresów IP. Zasadniczo oba są procesem uzyskiwania własności intelektualnej. Tak więc debata na temat różnic PPPoE vs DHCP istnieje od dłuższego czasu, a tym samym powoduje wiele zamieszania.
PPPoE vs DHCP: Co To jest PPPoE?
PPPoE jest protokołem sieciowym używanym do hermetyzacji ramek PPP (Point-to-Point Protocol) wewnątrz ramek Ethernet. Łączy w sobie PPP, które posiada funkcję uwierzytelniania i szyfrowania, oraz protokół Ethernet, który może obsługiwać wielu użytkowników w sieci LAN. Zazwyczaj Architektura PPPoE składa się z klientów PPPoE, serwerów PPPoE, hostów i modemów ADSL itp. (Rysunek 1)
Rysunek 1: Konfiguracja PPPoE
korzystając z PPPoE, abonenci mogą wybrać jeden router (klient PPPoE) na inny (Serwer PPPoE) przez BRAS (Broadband Remote Access Server), a następnie nawiązać połączenie punkt-punkt i przesyłać pakiety danych przez połączenie. Aby korzystać z PPPoE, potrzebujesz nazwy użytkownika i hasła dostarczonego przez dostawcę usług internetowych, których używasz do wybierania dostawcy usług internetowych i nawiązywania połączenia. Ale w dzisiejszych sieciach, z modemami wbudowanymi w Połączenie, możesz po prostu ustawić swoją nazwę użytkownika i hasło tylko raz, a modem może automatycznie połączyć się z siecią po jej włączeniu.
ponieważ niezliczona liczba użytkowników korzysta z tego samego fizycznego połączenia z BRAS, które kieruje ruch do iz szerokopasmowych urządzeń zdalnego dostępu w sieci ISP, PPPoE może śledzić, który ruch użytkownika powinien iść, a który Użytkownik powinien być rozliczany.
proces pracy PPPoE obejmuje dwie główne fazy:
-
Faza wykrywania-w tej fazie Klient PPPoE identyfikuje lokalny adres MAC Ethernet i ustanawia identyfikator sesji. Hosty lokalizują wiele serwerów PPPoE, a następnie pozwalają użytkownikowi wybrać jeden.
-
Faza sesji – gdy faza wykrywania zakończy się pomyślnie, zarówno host, jak i wybrany serwer mają informacje o swoim połączeniu PPP przez Ethernet. Następnie PPPoE umożliwia przesyłanie danych przez łącze PPP wewnątrz nagłówków PPPoE. W związku z tym ustalana jest sesja między indywidualnym użytkownikiem a zdalną witryną, która może być monitorowana. Tymczasem rozliczenia użytkowników są tworzone i rejestrowane przez PPPoE.
PPPoE vs DHCP: co to jest DHCP?
DHCP to standardowy protokół sieciowy klient / serwer, który dynamicznie przypisuje adresy IP i inne powiązane informacje konfiguracyjne urządzeniom sieciowym. Wiadomo, że każde urządzenie z sieci TCP/IP powinno mieć unikalny adres IP, aby uzyskać dostęp do sieci. Dlatego bez konfiguracji DHCP administratorzy sieci muszą ręcznie konfigurować adresy IP, jeśli chcą dodawać nowe komputery lub przenosić komputery z jednej podsieci do drugiej. Zazwyczaj Architektura DHCP składa się z klientów DHCP, serwerów DHCP i przekaźników DHCP (często router lub przełącznik z DHCP). (Rysunek 2)
Rysunek 2: Konfiguracja DHCP
DHCP oferuje zautomatyzowany sposób dystrybucji i aktualizacji adresów IP oraz innych informacji konfiguracyjnych w sieci. Serwer DHCP dostarcza informacje klientowi DHCP poprzez wymianę serii wiadomości. Agent przekazywania DHCP służy do przekazywania pakietów DHCP między klientami i serwerami, gdy nie znajdują się one w tej samej podsieci fizycznej.
DHCP umożliwia użytkownikom sieci podróżowanie w dowolnym miejscu w sieci i automatyczne odbieranie adresu IP po ponownym połączeniu. Z drugiej strony DHCP zapewnia administratorom sieci szybszy i bardziej niezawodny sposób konfigurowania adresu IP – łagodzi błędy konfiguracji spowodowane ręczną konfiguracją adresu IP. DHCP pomaga również zaoszczędzić ograniczoną przestrzeń adresową IP, ponieważ tylko hosty podłączone do sieci będą przydzielane z adresami IP.
PPPoE vs DHCP: czym się różnią?
DHCP jest sposobem sieci na przydzielanie unikalnych adresów IP do urządzeń (np. komputerów, smartfonów, przełączników Gigabit Ethernet itp.).) w nim, tak aby ruch mógł być dostarczony z powrotem-N-z powrotem bez nieporozumień. PPPoE jest sposobem na hermetyzację ruchu sieciowego, w oparciu o dostęp uwierzytelniony (tj. nazwę użytkownika i hasło). PPPoE musi być poprawnie skonfigurowany, zanim użytkownik będzie mógł połączyć się z Internetem, jednak DHCP nie musi być skonfigurowany i jest w zasadzie plug and play. Tak więc używanie DHCP do łączenia się z dostawcą usług internetowych eliminuje problemy związane z PPPoE. Podobnie jak komputery w sieci, nie musisz wcześniej konfigurować komputera. Po prostu zostawiasz wszystko automatycznie, a konfigurację pozostawiasz serwerom ISP.
różnice między PPPoE a DHCP można podsumować w następujący sposób:
DHCP nie wymaga uwierzytelniania, A adres IP pozostanie nieznany podczas włączania sieci. Musisz poczekać, aż serwer DHCP przypisze ci losowo adres IP ze wszystkich internetowych adresów IP. PPPOE wymaga jednak najpierw uwierzytelnienia. Tylko wtedy, gdy hasło do konta jest poprawne, przypisze ci poprawny adres IP.
ponieważ PPPoE umożliwia dużej liczbie hostów utworzenie jednostki sieciowej i kontrolę, obciąża każdy host, jest szeroko stosowany w społeczności, budynkach i kampusie. A dominujący sposób dostępu szerokopasmowego ADSL przyjął protokół PPPoE. Jeśli chodzi o DHCP, jest on zwykle używany do dynamicznego przypisywania adresów IP do firmowej sieci LAN lub Internetu.
wniosek
zarówno PPPoE, jak i DHCP są krytyczne w łączeniu się z siecią, która działa w celu uzyskania adresu IP. To, co odróżnia PPPoE od DHCP, to metody uzyskiwania adresu IP. Korzystając z PPPoE, musisz najpierw skonfigurować nazwę użytkownika i hasło, które dokonają uwierzytelniania następnym razem, gdy włączysz sieć, aby uzyskać adres IP. Jeśli chodzi o DHCP, adres IP zostanie przypisany automatycznie bez uwierzytelniania.
Related Article：
zrozumienie IEEE 802.3BT High Power PoE (Hi-PoE)