jeden z najmniej odwiedzanych parków narodowych w Stanach Zjednoczonych oferuje dziwny widok dla tych, którzy chcą zapuścić się w jego odległe dzikie tereny. W Dolinie Kobuk ziarna złotego piasku zastępują płatki śniegu zwykle związane z Arktyką. Tworzą one ogromny połać piasku ułożonego wysoko na ziemi. Otoczone przez rzeki i gęste skupiska drzew, wydmy wyglądają jak pustynny krajobraz losowo plopped w lesie Alaskan.
Wielkie wydmy Kobuk są największymi aktywnymi wydmami w Arktyce. Wraz z dwoma mniejszymi zestawami wydm, pokrywają ziemię w około 30 mil kwadratowych Kopca piasku, który osiąga do 100 stóp wysokości w niektórych miejscach. Ich obecność, jednak nie na miejscu, wynika z naturalnego zjawiska geologicznego, które miało miejsce podczas ostatniej epoki lodowcowej.
kiedy lodowce ustąpiły w okresie zlodowacenia Illinojskiego, masywne kawałki lodu usypały się na ich skałach, szlifując je na kawałki i pozostawiając po sobie fragmenty drobnego piasku. Z biegiem czasu wiatr podniósł piasek w niebo, a następnie umieścił go w Dolinie Kobuk, gdzie pozostaje w dużej mierze osłonięty, ale nadal podatny na łaskę wiatru.
choć wyglądają na jałowe, wydmy są domem dla hord arktycznej przyrody. Trawy, żyto, a nawet Rzadki Kobuk (kwiat, który kwitnie tylko w dolinie) rozwijają się wzdłuż ich krawędzi i zboczy. Niedźwiedzie, wilki, łosie i lisy zostawiają swoje odciski na miękkim piasku. Dwa razy w roku około ćwierć miliona Zachodnich Karibu arktycznych przemierza wydmy w ramach migracji.
ludzie też kiedyś odwiedzali piaszczyste kopce. Około 8000 lat temu pierwsi Arktyczni osadnicy założyli obozy łowieckie wzdłuż ich brzegów, które wykorzystywali jako bazy do prowadzenia Wielkiej zwierzyny, przez którą przechodził.