przegląd naturalnych związków ołowiu kumaryny pod kątem ich aktywności farmakologicznej

Streszczenie

kumaryna (2H-1-benzopiran-2-on) jest naturalnym produktem pochodzenia roślinnego znanym ze swoich właściwości farmakologicznych, takich jak przeciwzapalne, przeciwzakrzepowe, przeciwbakteryjne, przeciwgrzybicze, przeciwwirusowe, przeciwnowotworowe, przeciwnadciśnieniowe, przeciwgrzybicze, przeciwdrgawkowe, przeciwdrgawkowe, antyadipogenne, przeciwhiperglikemiczne, przeciwutleniające i właściwości neuroprotekcyjne. Dietetyczne narażenie na benzopirony jest znaczące, ponieważ związki te znajdują się w warzywach, owocach, nasionach, orzechach, kawie, herbacie i winie. Ze względu na stwierdzoną niską toksyczność, względną taniość, obecność w diecie i występowanie kumaryn w różnych ziołowych środkach leczniczych, rozsądna wydaje się dalsza ocena ich właściwości i zastosowań.

1. Wprowadzenie

kumaryny (2H-1-benzopiran-2-on) (1) składają się z dużej klasy substancji fenolowych występujących w roślinach i są wykonane ze skondensowanych pierścieni benzenu i α-pironu . Ponad 1300 kumaryn zidentyfikowano jako metabolity wtórne z roślin, bakterii i grzybów . Prototypowy związek jest znany jako 1,2-benzopiron lub, rzadziej, kwas-hydroksycynamonowy i lakton i został dobrze zbadany. Kumaryny początkowo znaleziono w tonka bean (Dipteryx odorata Wild) i są zgłaszane w około 150 różnych gatunków rozproszonych w prawie 30 różnych rodzinach, z których kilka ważnych to Rutaceae, Umbelliferae, Clusiaceae, Guttiferae, Caprifoliaceae, Oleaceae, Nyctaginaceae i Apiaceae. (Patrz Schemat 1.)

chociaż kumaryny są rozmieszczone we wszystkich częściach rośliny, występują na najwyższych poziomach w owocach (owoce Bael (Aegle marmelos) , Tetrapleura tetraptera TAUB (Mimosaceae), borówka brusznica i moroszka), nasionach (fasola tonka) (Calophyllum cerasiferum Vesque i Calophyllum Inophyllum Linn) , a następnie w korzeniach (Ferulago campestris) , liściach (Murraya paniculata), Phellodendron amurense var. wilsonii i lateksu drzewa tropikalnego lasu deszczowego Calophyllum teysmannii var. inophylloide zielona herbata i inne produkty spożywcze, takie jak cykoria. Znajdują się one również na wysokim poziomie w niektórych olejkach eterycznych , takich jak olej kasja , olejek z kory cynamonu i olejek lawendowy . Warunki środowiskowe i zmiany sezonowe mogą wpływać na częstość występowania kumaryn w różnych częściach rośliny. Funkcja kumaryn nie jest jasna, chociaż sugestie obejmują Regulatory wzrostu roślin, bakteriostaty, fungistaty, a nawet produkty odpadowe .

Biosynteza kumaryny jest recenzowana przez Bourgaud et al. . Istnieją rodzaje kumaryn występujących w naturze z powodu różnych permutacji spowodowanych podstawieniami i koniugacjami; jednak większość badań farmakologicznych i biochemicznych przeprowadzono na samej kumarynie i jej głównym metabolicie, 7-hydroksykumarynie u człowieka . Niektóre z tych wcześniejszych prac farmakologicznych dotyczących kumaryny zostały poddane przeglądowi, a inne bardziej kompleksowe recenzje dotyczą występowania, chemii i właściwości biochemicznych zarówno prostych, jak i bardziej złożonych naturalnych kumaryn.

2. Klasyfikacja kumaryn

naturalne kumaryny dzieli się głównie na sześć typów w oparciu o strukturę chemiczną związków (Tabela 1). Właściwości fizykochemiczne i zastosowania terapeutyczne naturalnych kumaryn zależą od wzorca substytucji.

3. Coumarins and Pharmacological Activity

3.1. Kumaryny o działaniu przeciwzapalnym

kumaryna (1) wykazuje właściwości przeciwzapalne i jest stosowana w leczeniu obrzęków. Usuwa to białko i płyn obrzękowy z uszkodzonej tkanki poprzez stymulację fagocytozy, produkcji enzymów, a tym samym proteolizy . Inny związek imperatorynowy (2) wykazuje również działanie przeciwzapalne w stymulowanej lipopolisacharydem makrofagach myszy (RAW264.7) in vitro oraz model obrzęku łap myszy indukowany karagenanem in vivo. Imperatoryna blokuje ekspresję białka indukowanej syntazy tlenku azotu i cyklooksygenazy-2 w stymulowanym lipopolisacharydem RAW264. 7 . Esculetin (3) wyizolowano z Cichorium intybus i Bougainvillea spectabilis Dzika (Nyctaginaceae). Wykazywał działanie przeciwzapalne w szczurzym zapaleniu jelita grubego wywołanym kwasem trinitrobenzenosulfonowym . Eskuletyna (3) hamuje enzymy cyklooksygenazy i lipoksygenazy, również z wytwarzania anionów ponadtlenkowych zależnych od neutrofili . (Patrz Schemat 2.)

3.2. Kumaryny o działaniu przeciwzakrzepowym

dikumarol (4) stwierdzono w słodkiej koniczynie i wykazywał aktywność przeciwzakrzepową . (Patrz Schemat 3.)

kumaryny są antagonistami witaminy K, które wytwarzają swoje działanie przeciwzakrzepowe poprzez zakłócanie cyklicznej interkonwersji witaminy K i jej epoksydu 2,3 (epoksydu witaminy K). Witamina K jest kofaktorem posttranslacyjnej karboksylacji reszt glutaminianowych do γ-karboksyglutaminianów W N-końcowych regionach białek zależnych od witaminy K (Fig. 1).

te czynniki krzepnięcia (czynniki II, VII, IX I X) wymagają γ-karboksylacji dla ich aktywności biologicznej. Kumaryny wytwarzają swoje działanie przeciwzakrzepowe poprzez hamowanie cyklu konwersji witaminy K, powodując w ten sposób wątrobowe wytwarzanie częściowo karboksylowanych i dekarboksylowanych białek o zmniejszonej aktywności prokoagulacyjnej . Oprócz działania przeciwzakrzepowego, antagoniści witaminy K hamują karboksylację regulatorowych białek przeciwzakrzepowych C I S, a zatem mogą wywierać działanie prokoagulacyjne. W obecności jonów wapnia karboksylacja powoduje zmianę konformacyjną w białkach koagulacji, która sprzyja wiązaniu się z kofaktorami na powierzchniach fosfolipidów. Reakcja karboksylacji wymaga zredukowanej formy witaminy K (witamina ), tlenu cząsteczkowego i dwutlenku węgla i jest związana z utlenianiem witaminy do epoksydu witaminy K. Epoksyd witaminy K jest następnie poddawany recyklingowi do witaminy poprzez dwa etapy reduktazy. Pierwszy, który jest wrażliwy na antagonistę witaminy K, redukuje epoksyd witaminy K do witaminy K1 (naturalnej postaci żywności witaminy K1), podczas gdy drugi, który jest stosunkowo niewrażliwy na antagonistów witaminy K, redukuje witaminę K1 do witaminy . Leczenie antagonistami witaminy K prowadzi do wyczerpania witaminy , ograniczając tym samym γ-karboksylację białek koagulujących zależnych od witaminy K. Działanie kumaryn może być przeciwdziałane przez witaminę K1 (spożywaną w pożywieniu lub podawaną terapeutycznie), ponieważ drugi etap reduktazy jest stosunkowo niewrażliwy na antagonistów witaminy K (ryc. 1). Pacjenci leczeni dużą dawką witaminy K1 mogą również stać się oporni na warfarynę przez okres do tygodnia, ponieważ witamina K1 gromadzi się w wątrobie i jest dostępna dla reduktazy niewrażliwej na kumarynę.

3.3. Kumaryny o działaniu przeciwbakteryjnym

sama kumaryna (1) ma bardzo niską aktywność przeciwbakteryjną, ale związki posiadające długołańcuchowe podstawienia węglowodorowe, takie jak ammoresinol (5) i ostruthin (6) wykazują aktywność przeciwko szerokiemu spektrum bakterii Gram +ve, takich jak Bacillus megaterium, Micrococcus luteus, Micrococcus lysodeikticus i Staphylococcus aureus . Inny związek kumaryny antogenol (7) z zielonych owoców Aegle marmelos wykazuje aktywność przeciwko Enterokokom. Imperatorin (2) , furanokumaryna wyizolowana z Angelica dahurica i Angelica archangelica (Umbelliferae), wykazuje aktywność przeciwko Shigella dysenteriae . Grandivittin (8), agasyllin (9), aegelinol benzoesan (10) i osthole (11) zostały wyizolowane z korzeni Ferulago campestris (Apiaceae). Felamidynę (12) wyizolowano również z Ferulago campestris . Aegelinol i agasylina wykazały znaczącą aktywność przeciwbakteryjną przeciwko klinicznie wyizolowanym szczepom bakterii Gram-dodatnich i Gram-ujemnych, takim jak Staphylococcus aureus, Salmonella typhi, Enterobacter cloacae i Enterobacter aerogenes. Działanie przeciwbakteryjne stwierdzono również przeciwko Helicobacter pylori, gdzie wykazano zależne od dawki hamowanie w zakresie od 5 do 25 mg / mL. (Patrz Schemat 4.)

wiele naturalnych kumaryn zostało wyizolowanych z wyższych roślin; niektóre z nich zostały odkryte w mikroorganizmach. Ważnymi członkami kumaryny należącymi do źródeł mikrobiologicznych są nowobiocyna, kumermycyna i chartreusin. Nowobiocyna (13) została wyizolowana jako metabolit grzybów ze Streptomyces niveus i Streptomyces spheroides i wykazywała szerokie spektrum działania przeciwbakteryjnego przeciwko organizmom Gram-dodatnim, takim jak corinebacterium diphtheria, Staphylococcus aureus, Streptomyces pneumoniae i Streptomyces pyogenes oraz organizmom Gram-ujemnym, takim jak Haemophillus influenzae, Neisseria meningitides i Pasteurella oraz wykazywała aktywność hamującą gyrazę DNA . Kumermycyna (14), to znaczy strukturalnie podobna do nowobiocyny, jest prawie 50 razy silniejsza niż nowobiocyna, przeciwko Escherichia coli i Staphylococcus aureus, ale wywołuje działanie bakteriostatyczne, a organizm stopniowo rozwijał oporność. Kumermycyna hamuje również supercoiling DNA katalizowanego przez gyrazę DNA Escherichia coli. (Patrz Schemat 5.)

Chartreusin (15) został wyizolowany z Streptomyces chartreusis i ma niezbyt rzadką strukturę i był aktywny głównie przeciwko bakteriom Gram-dodatnim , ale ze względu na swoją toksyczność związek nie był próbowany do stosowania terapeutycznego. (Patrz Schemat 6.)

3.4. Kumaryny o działaniu przeciwgrzybiczym

Osthole (11) jest bioaktywną pochodną kumaryny ekstrahowaną z roślin leczniczych , takich jak Angelica pubescens , Cnidium monnieri i Peucedanum ostruthium . Osthole wykazywał szerokie spektrum działania przeciwgrzybiczego przeciwko ważnym patogenom roślin, takim jak Rhizoctonia solani, Phytophtora capsici, Botrytis cinerea, Sclerotinia sclerotiorum i Fusarium graminearum . Wiele kumaryn zostało przetestowanych pod kątem działania przeciwgrzybiczego , a trzy najbardziej skuteczne to psoralen (16), imperatorin (2) i ostruthin (6). (Patrz Schemat 7.)

3.5. Kumaryny o działaniu przeciwwirusowym

duża różnorodność naturalnych produktów została opisana jako środki przeciw HIV, a wśród nich są związki posiadające jądro kumaryny. Inophyllums i calanolides reprezentują nowe hamujące HIV pochodne kumaryny. Inophyllum A (17), Inophyllum B (18), Inophyllum C (19), Inophyllum E (20), Inophyllum P (21), Inophyllum G1 (22) i Inophyllum G2 (23) wyizolowano ze ślimaka afrykańskiego Achatina fulica. Inophyllums B I P (18 i 21) hamowały odwrotną transkryptazę HIV (RT) z wartościami IC50 odpowiednio 38 i 130 nM i oba były aktywne przeciwko HIV-1 w hodowli komórkowej (IC50 1,4 i 1,6 µM). (Patrz Schemat 8.)

dwa izomery, ( + ) – kalanolid A (24) i (−)- kalanolid B (25), zostały wyizolowane z liści Calophyllum lanigerum (Clusiaceae). Kalanolidy A i B całkowicie chroniły przed replikacją HIV-1 . ( + )- Kalanolid a jest inhibitorem NONUKLEOZYDU RT o silnej aktywności przeciwko HIV-1. (−)-Kalanolid B i (- ) – dihydrokalanolid B (26) posiadają właściwości przeciwwirusowe podobne do właściwości (+) – kalanolidu A. Zarówno ( + ) – kalanolid a, jak i ( + ) – dihydrokalanolid a (27) są stabilne w neutralnym pH i są obecnie opracowywane w leczeniu zakażeń HIV. Jednak przy pH < 2,0 przez 1 godzinę 73% (+)- kalanolidu a przekształcono w (+)-kalanolid B, podczas gdy 83% (+)- dihydrokalanolidu a przekształcono w ( + ) – dihydrokalanolid B . Wcześniej inophyllum a (17) i (−)-calanolid B (25) izolowano odpowiednio z oleju z nasion Calophyllum Inophyllum Linn i Calophyllum cerasiferum Vesque. Oba należą do rodziny Clusiaceae i są znane z silnych inhibitorów RT HIV-1 . (Patrz Schemat 9.)

Piranokumaryny takie jak pseudocordatolid C (28) i kalanolid F (29) wyizolowano z ekstraktów Calophyllum lanigerum var. austrocoriaceum i Calophyllum teysmannii var. inophylloide (King) P. F. Stevens (Clusiaceae). Oba związki wykazywały aktywność anty-HIV . Imperatoryna (2) hamuje również pseudotypowe zakażenie wirusem pęcherzykowego zapalenia jamy ustnej lub rekombinowane zakażenie HIV-1 otoczone gp160 w kilku liniach komórek T i w komórkach HeLa . (Patrz Schemat 10.)

3.6. Kumaryny o działaniu przeciwnowotworowym

Imperatorin (2) wykazywały działanie przeciwnowotworowe . Osthole (11) jest skuteczny w hamowaniu migracji i inwazji komórek raka piersi poprzez gojenie się ran i testy transwella. Testy lucyferazy i zymografii wykazały, że osthole skutecznie hamuje promotor metaloproteinazy macierzy-s i aktywność enzymu, co może być jedną z przyczyn, które prowadzą do hamowania migracji i inwazji przez osthole . Eskuletyna (3) wykazywała działanie przeciwnowotworowe i ratowała hodowane pierwotne neurony przed toksycznością N-metylo-d-asparaginianu . W ludzkich komórkach śródbłonka żyły pępowinowej badano ochronne działanie fraxiny (30) przeciwko cytotoksyczności indukowanej przez nadtlenek wodoru . Większość kumaryn grandivittin (8), agasyllin (9), benzoesan aegelinolu (10) i osthole (11) z rośliny Ferulago campestris wykazywała marginalne działanie cytotoksyczne przeciwko linii komórek raka płuc a549 . Wykazano, że Chartreusin (15) wykazuje właściwości przeciwnowotworowe wobec mysich białaczek L1210, p388 i czerniaka B16 . 3 ” – Demetylchartreusin (31) jest nowym antybiotykiem przeciwnowotworowym wytwarzanym przez Streptomyces chartreusis i był strukturalnym analogiem chartreusiny zawierającej ten sam aglikon chartreusiny, ale różne ugrupowania cukrowe . (Patrz Schemat 11.)

kumaryna (1), która jest wyizolowana z oleju z liści kasji, wykazuje działanie cytotoksyczne .

3.7. Kumaryny o działaniu przeciwnadciśnieniowym

Dihydromammea C/OB (32) to nowa kumaryna, która została wyizolowana z nasion zachodnioafrykańskiego drzewa Mammea africana Sabine (Guttiferae). Struktura molekularna została wyjaśniona metodą rentgenowską monokrystaliczną . W badaniach zastosowano działanie przeciwnadciśnieniowe ekstraktów metanolu i dichlorometanu z kory łodygi Mammea africana u wywołanych estrem metylowym NW-nitro-L-argininy samców szczurów albinosów o masie ciała 250-300 g u szczurów w wieku 12-16 tygodni . Ekstrakty dichlorometanu i metanolu z kory łodygi z Mammea africana wykazywały znaczącą aktywność przeciwhiperglikemiczną i poprawiały zmiany metaboliczne u indukowanych streptozotocyną samców szczurów z cukrzycą albinosów Wistar (3-miesięczne dzieci, ważące 200-250 g) . Donoszono również o działaniu kumaryny rozszerzającym naczynia krwionośne na hodowane komórki mięśnia sercowego . Skopoletyna (33) została wyizolowana z owoców Tetrapleura tetraptera TAUB (Mimosaceae) i wywołuje niedociśnienie u zwierząt laboratoryjnych in vitro i In vivo poprzez swoją aktywność zwiotczającą mięśnie gładkie . Visnadine (34), substancja czynna wyekstrahowana z owoców Ammi visnaga, wykazywała działanie rozszerzające naczynia obwodowe i wieńcowe i była stosowana w leczeniu dławicy piersiowej . Khellacton (35) został wyizolowany z Phlojodicarpus sibiricus i wykazywał działanie rozszerzające naczynia krwionośne . (Patrz Schemat 12.)

3.8. Kumaryny o działaniu przeciwobrzękowym

Umbelliferon (36) występuje w wielu roślinach i otrzymuje się go przez destylację żywic należących do naturalnego rzędu Umbelliferae . Umbelliferon (36), phellodenol A (37), psoralen (16) i skopoletyna (33), bergapten (38), (+)- (s)-marmesin (39), (+)- (s)-rutaretin (40) i ksantyletin (41) zostały wyizolowane z całych roślin Fatoua pilosa. Związki scopoletin i umbelliferone są aktywne przeciwko Mycobacterium tuberculosis H37Rv o wartościach MIC odpowiednio 42 i 58,3 µg/mL . Związki phellodenol A, (+)- (S)-marmesin i ksantyletin wykazywały aktywność przy 60 µg/mL, a pozostałe związki wykazywały aktywność przy ponad 119 µg/mL. Phellodenol a został również wyizolowany z liści Phellodendron amurense var. wilsonii . (Patrz Schemat 13.)

3.9. Kumaryny o działaniu przeciwdrgawkowym

Imperatorin (2) wykazywały działanie przeciwdrgawkowe u myszy, a wartości ED50 mieściły się w zakresie od 167 do 290 mg/kg. Ostre efekty neurotoksyczne w teście kominowym wykazały, że wartości td50 dla imperatoryny wahały się między 329 A 443 mg/kg . Osthole (11) wykazywał działanie przeciwdrgawkowe u myszy, a wartości ED50 wahały się od 253 do 639 mg/kg, a ostre efekty neurotoksyczne przy wartościach td50 wahały się od 531 do 648 mg/kg .

3.10. Kumaryny w stwardnieniu rozsianym

Osthole (11) mogą być potencjalnym środkiem terapeutycznym w leczeniu stwardnienia rozsianego .

3.11. Kumaryny o działaniu Antyadipogennym

Fraxidin (42), fraxetin (43), fraxin (30), esculetin (3), esculin (44) i skopoletin (33) zostały wyizolowane z łodyg Fraxinus rhynchophylla DENCE (Oleaceae). Eskuletyna (3) wykazywała najsilniejszą aktywność antyadipogenną przeciwko linii komórek preadipocytów, 3T3-L1 w systemie testów in vitro . (Patrz Schemat 14.)

3.12. Kumaryny hamujące aktywność cytochromu P450

Metoksalen (8-metoksypsoralen) (45) Znajduje się w nasionach Ammi majus (Umbelliferae) i wykazuje silny mechanizm oparty na mikrosomalnym inhibitorze P 450 in vitro oraz działanie metoksalenu w pojedynczej dawce na aktywność 2A6 ludzkiego cytochromu P 450 . (Patrz Schemat 15.)

3.13. Kumaryny o działaniu przeciwcukrzycowym

Fraxidin (42) hamowały powstawanie indukowalnej syntazy tlenku azotu i wykazywały aktywność przeciwcukrzycową .

3.14. Kumaryny o działaniu przeciwutleniającym

Fraxin (30) wykazały działanie oczyszczające wolne rodniki przy wysokim stężeniu (0,5 mM) i działanie ochronne komórek przed stresem oksydacyjnym za pośrednictwem H2O2 . Esculetin (3) wykazuje właściwości przeciwutleniające . Aktywność przeciwutleniającą kumaryn grandivittin (8), agasyllina (9), benzoesan aegelinolu (10) i osthol (11) oceniano na podstawie ich wpływu na ludzkie leukocyty krwi pełnej i na izolowaną chemiluminescencję polimorfonuklearną . Fraxin (30) i esculin (44) scharakteryzowano w łodygach i owocach Actinidia deliciosa (kiwi) i Actinidia chinensis . Fraxin (30) wyekstrahowany z Weigela florida var. liście glabry (Caprifoliaceae) chronią komórki przed stresem oksydacyjnym.

3.15. Kumaryny do aktywności Neuroprotekcyjnej

Eskuletin (3) wykazywały również działanie neuroprotekcyjne na niedokrwienie mózgu/uszkodzenie reperfuzyjne w modelu okluzji tętnicy środkowej mózgu u myszy w dawce 20 µg/mL i podawano je wewnątrzkomorowo na 30 minut przed niedokrwieniem .

3.16. Kumaryny jako Fitoaleksyny

Fitoaleksyny są utlenionymi pochodnymi kumaryny i są wytwarzane w roślinach w odpowiedzi na infekcje grzybicze, uszkodzenia fizyczne, uszkodzenia chemiczne lub proces chorobotwórczy. Wspólną właściwością fitoaleksyn jest hamowanie lub niszczenie czynników inwazyjnych, takich jak bakterie, owady i wirusy. Ayapin (46) jest jednym z nich i strukturalnie jest to 6,7-metylenodioksykumaryna. Początkowo wyodrębniany był z Eupatorium ayapana („Asteraceae”). Później ayapin (46) został wyizolowany z wielu innych roślin , takich jak Helianthus annuus , Artemisia apiacea , pterocaulon virgatum i pterocaulon polystachyum . (Patrz Schemat 16.)

4. Identyfikacja kumaryn z różnych źródeł i ich Wyjaśnienie strukturalne

związki kumaryny isodispar B (47), dispardiol B, (48), mammea A/AB cyclo E (49), mammea A/AB dioksalanocyklo F (50), disparinol D (51) i disparpropylinol B (52) zostały wyizolowane z owoców i kory łodygi Calophyllum dispar (Clusiaceae) . (Patrz Schemat 17.)

olej z nasion i olejki eteryczne , takie jak olejek z kory cynamonu i olejek lawendowy z korzeni (Ferulago campestris), zawierają pewną ilość związku kumaryny (1).

głównymi składnikami kumaryny znalezionymi z liści Murraya paniculata są 7-metoksy-8-(3-metylo-2-oksobutoksy)-2h-chromen-2-on (53) i murrayatyna (54). Ten ostatni został również znaleziony w liściach Murraya exotica . (Patrz Schemat 18).

Prenylokumaryny (+)-fatouain a (55), (+)-fatouain a (56), (+)-fatouain C (57), (−)-fatouain D (58), (+)-fatouain E (59) i (−)-fatouain F (60), wraz z dwiema nowymi bis-prenylokumarynami, (+)- fatouain G (58) i (+)-fatouain H (59), mają został wyizolowany z całych roślin „fatoua pilosa”. (Patrz Schemat 19.)

Marmin (63) jest izolowany z kory. Imperatorin (2) i aurapten (64) są izolowane z owoców Aegle marmelos (linn) Correa powszechnie znanych jako Bael (lub Bel) należących do rodziny Rutaceae . (Patrz Schemat 20.)

5. Analiza kumaryn różnymi metodami

różnymi metodami izolacji i analizy kumaryn są chromatografia (chromatografia papierowa, chromatografia cienkowarstwowa, chromatografia gazowa i wysokosprawna chromatografia cieczowa), metody miareczkowania i spektrofotometryczne (kolorymetryczne i polarograficzne). Metody analizy pochodnych kumaryny określone przez Farmakopeę urzędową (Farmakopea amerykańska (wydanie 23), Farmakopea Europejska (wydanie 3, Suppl. 2001) i British Pharmacopoeia (16th Edition, 1998) oraz metody oznaczania kumaryny w żółtej słodkiej koniczynie zostały poddane przeglądowi .

6. Wniosek

niniejszy artykuł obejmuje naturalne związki ołowiu kumaryny i ich szerokie właściwości farmakologiczne oraz metody ich identyfikacji zgodnie z ich oficjalnymi farmakopeami. Naturalne kumaryny są bardzo interesujące ze względu na ich powszechne właściwości farmakologiczne, co przyciąga wielu chemików medycznych do dalszej derywatyzacji kręgosłupa i przesiewania ich jako kilku nowych środków terapeutycznych.

podziękowania

autorzy dziękują Durban University of Technology za udogodnienia, A K. N. Venugopala jest wdzięczny NRF, RPA, za DST / NRF Innovation Postdoctoral Fellowship.