redukcja błędów w przenośnej radiografii klatki piersiowej

przenośny lub przyłóżkowy radiograf klatki piersiowej (PCXR) pozostaje najczęściej zamawianym badaniem obrazowym, szczególnie w oddziałach intensywnej terapii, gdzie cenne informacje można uzyskać przy niskich kosztach bez ryzyka i kosztów transportu pacjenta. Pomimo powszechnego stosowania PCXR, pojawiają się uporczywe wyzwania w tworzeniu interpretacji o wartości dodanej. W porównaniu ze standardowymi RADIOGRAMAMI PA, jakość i technika egzaminu są znacznie bardziej zmienne. Wraz z pojawieniem się systemów archiwizacji obrazówi komunikacji (PACS) i szpitalnego dostępu do obrazów,”X-ray” rundy rzadziej obejmują bezpośrednie konsultacje z aradiologiem.

aby zachować znaczenie dla opieki nad pacjentem i zapewnić najlepszą obsługę dla lekarzy, interpretacja badań i komunikacja wyników przez radiologa musi być terminowa i dokładna. W celu zredukowania pominiętych wyników przeanalizujemy źródła błędów technicznych i interpretacyjnych w interpretacji PCXR.

czas do debaty

istnieje znaczna debata na temat czasu przenośnych radiografii klatki piersiowej u pacjentów intensywnej terapii (OIOM). Częstotliwość zamawiania ma znaczący wpływ na częstość występowania ważnych odkryć.Badania z lat 80. i na początku lat 90. wykazały wysoką częstośćistotnych i często cichych klinicznie nieprawidłowości, które wspierały stosowanie rutynowych codziennych PCXR. Badania te były ograniczone ze względu na ich konstrukcję, brak grup kontrolnych i brak danych dotyczących pacjentów.1-4 gromadzenie danych pochodzących z ostatnich badań o bardziej solidnym projekcie badawczym, który obejmuje ocenę klinicznych miar wyników, takich jak długość intubacji, długość okresu próbnego i śmiertelność, sugeruje, że bardziej restrykcyjne podejście lub”na żądanie” PCXR może nadal zapewniać wysokiej jakości opiekę nad pacjentem przy zmniejszonych kosztach i dawce promieniowania.5-7 stosując rutynową strategię orderingstrategy, częstość występowania nieprzewidzianych wyników wynosi 4-6% (skuteczność diagnostyczna); najczęściej wynikają one z niewielkiego nieprawidłowego umiejscowienia rurki dotchawiczej lub nowego zmętnienia płuc. Tylko 2-3% wyników z zastosowaniem podejścia theroutine powoduje zmianę zarządzania (skuteczność terapeutyczna).Intensiwiści postrzegają wyższą skuteczność diagnostyczną zarówno w przypadku strategii rutynowych, jak i restrykcyjnych, prawdopodobnie odzwierciedlając wartość kliniczną badania anegatywnego.8 bezwzględna liczba nieodebranych wyników powinna być wyższa w przypadku rutynowych strategii zamawiania, ze względu na dużą liczbę ogólnych egzaminów i mniejszą częstość występowania możliwych do zaskarżenia wyników; liczba nieodebranych wyników może być wyższa w przypadku restrykcyjnej strategii zamawiania ze względu na zwiększony odsetek fałszywie ujemnych wyników egzaminów i mniejszą liczbę badań ogółem.9 spodziewając się, że nieprawidłowości w działaniu będą znacznie niższe przy rutynowym podejściu, strategia na żądanie zwiększyłaby skuteczność diagnostyczną PCXR, zmniejszyłaby niepotrzebne narażenie na promieniowanie i zoptymalizowałaby wykorzystanie zasobów. Najnowsza wersja ACR Appropriateness Criteria®nie opowiada się już za rutynowym codziennym PCXR, faworyzując określone wskazania kliniczne, takie jak umieszczenie nowego inwazyjnego urządzenia lub obserwowany spadek kliniczny.10

zrozumienie źródeł błędów jest niezbędnym pierwszym krokiem w eliminacji błędów. Błędy wynikają z czynników systemowych, w tym ograniczeń technicznych lubwyposażenia, warunków środowiskowych (np. nieoptymalny projekt sali odczytu), problemów z przepływem pracy(np. przerwy, Produktywność i oczekiwania czasowe), nieefektywnych procesów komunikacyjnych i zmęczenia.

typowe ograniczenia techniczne obejmują zwiększony szum z wyższej frakcji dawki i niższej energii, artefakty siatki i dystorsję geometryczną od krótkich odległości źródła do obrazu oraz kątowanie wiązki.Czujne praktyki kontroli jakości mogą zminimalizować błędy diagnostyczne związane z nieoptymalnym pozycjonowaniem lub zaciemnieniem ważnych znalezisk przez nałożenie sprzętu medycznego. Pomimo najlepszego możliwego wysiłku, czynniki pacjentów, takie jak otyłość, hipowentylacja i brak skrętu ruchu mogą utrudniać interpretację diagnostyczną. Skuteczne programy zapewniania jakości mogą zminimalizować błędy, których można uniknąć dzięki czynnikom technicznym.

zrozumienie unikalnych technicznych aspektów akwizycji i przetwarzania danych związanych z systemami radiografii cyfrowej (DR) i radiografii obliczeniowej (CR) jest częścią wartości dodanej radiologa. Ogólna, diagnostyczna jakość obrazu jest utrzymywana w szerokim zakresie parametrów ekspozycji wymagających niższych dawek promieniowania w porównaniu z filmami analogowymi ze względu na wyższą wydajność detektora. Niedostateczne wychwytywanie nadal jestproblematyczne, szczególnie w dolnej części klatki piersiowej, gdzie miękki brzuch tłumi fotony z proporcjonalnym wzrostem szumu obrazu.Nadpenetrowane obrazy są trudne do zidentyfikowania, chyba że zastosowana dawka przekroczy 10-krotnie odpowiedni poziom, powodując nasycenie detektora.Dzięki takiemu szerokiemu zakresowi dynamicznemu technologowie mogą preferencyjnie wybierać wyższe ustawienia ekspozycji, aby uniknąć powtarzających się egzaminów, zjawiska opisywanego jako pełzanie współczynnika ekspozycji lub dryft dawki.

po pozyskaniu danych, post-processing obrazu generuje finalimage wprowadzając nowe pułapki. Dla każdego obrazu tworzony jest histogram zakresu gęstości obrazu; optymalne wartości szerokości i kontrastu są wybierane za pomocą zestawu parametrów referencyjnych specyficznych dla anatomii.Rozproszone, symetrycznie tłumiące nieprawidłowości mogą być „znormalizowane”, ponieważ system przetwarza się z najbliższym przybliżeniem parametrów anatomicznychreferencji.11 podobnie, gdy nieprawidłowości sąbilateralne i asymetryczne, strona, która słabnie, może być benormalizowana. Jest to zgłoszone Wyjaśnienie dla niektórych zmniejszonych wrażliwości w wykrywaniu płynu opłucnowego u pacjentów leżących/leżących na plecach (ryc. 1).

wiele artefaktów unikalnych dla nabytków DR i CR zostało omówionych w ostatnim przeglądzie.12 artefakty rozproszenia backscatter są szczególnie problematyczne w przypadku przenośnejradiografii, gdzie ekranowanie kasety jest zminimalizowane w celu zmniejszenia ciężaru kasety. Gdy wysokie naświetlenia przenikają przez ekran, Elementy elektroniczne detektora odbijają promieniowanie z powrotem do obrazu (ryc. 2).

warunki oświetleniowe w czytelniach wpływają na kontrast obrazu i ostrość zmian. Ciemne warunki potrzebne do optymalizacji kontrastu obrazu dla interpretacji kopii są mniej krytyczne w przypadku wyświetlaczy elektronicznych.Interpretacja obrazów na monitorach LCD może pozwolić na jaśniejsze warunki otoczenia bez utraty dokładności diagnostycznej i może zmniejszyć zmęczenie wizualne.13 konieczne są dalsze badania w celu ustalenia znormalizowanych warunków otoczenia dla nowoczesnych czytelni PACS.

o ile wpływ na radiologię diagnostyczną nie jest dobrze poznany, o tyle w wielu rodzajach błędów medycznych Instytut Medycyny donosi, że błędem jest człowiek.14telefony i systemy pager są bardzo uciążliwe. W ostatnim artykule poświęconym zakłóceniom połączeń telefonicznych stwierdzono, że mediana czasu między połączeniami w jednej praktyce akademickiej wynosiła od 3 do 10 minut, w zależności od pory dnia.15 zwiększona częstotliwość rozmów telefonicznych może negatywnie wpłynąć na dokładność wstępnych raportów dla dyżurujących radiologów.16 złożonych analiz wymaga dłuższych czasów interpretacji, zwiększając źródła zakłóceń. Jeden z autorów zasugerował, że przerwy mogą przynieść korzyści radiologowi, zapewniając przerwę od monotonii ciągłej aktualizacji list pracy.17 W przypadku interpretacji PCXR, zmęczenie czytelnika spowodowane powtarzaniem jest prawdopodobnie bardziej prawdopodobne, aby powodować błędy niż przerwy. Wykazano zmęczenie oczu i zmęczenie wzroku w celu zmniejszenia dokładności diagnostycznej i zmniejszenia produktywności.18 wraz ze wzrostem zapotrzebowania na szybkie czasy zwrotów, radiolodzy stali się ofiarami własnego sukcesu.

porównanie z obrazami doraźnymi i starszymi wymaga czasu i większych nakładów pracy, ale może prowadzić do mniejszej liczby pominiętych nieprawidłowości;odnotowano, że porównania zwiększają wskaźnik wykrywalności wyników nawet o 20% (rycina 3).19 obrazów porównawczych zwiększa pewność siebie i skutkuje większą swoistością diagnostyczną.

Mimo przeglądu PCXR, Tłumacze „przegapią” istotne informacje. Badanie ogólnych radiologów donosi, że wskaźniki miss wynoszą 3-5%.20,21 percepcja jest podobno największą przyczyną błędu, A jednak jest najmniej dobrze rozumiana.22badania percepcji w interpretacji radiograficznej sugerują, że wiele prawdziwych pozytywnych nieprawidłowości jest postrzeganych w pierwszych kilku sekundach przeglądu obrazu przed rozpoczęciem poszukiwań i jest funkcją doświadczenia czytającego.23,24 drugi etap obejmuje skanowanie obrazu w poszukiwaniu nieprawidłowości, po którym następuje okres podejmowania decyzji.Skupienie uwagi na określonym obszarze radiogramu (wzrokowego) wiąże się zarówno ze zwiększoną liczbą fałszywie dodatnią, jak i fałszywie ujemną. Błędy na poziomie obserwatora można sklasyfikować jako błędy skanowania lub wyszukiwania (nie patrz na to), błędy rozpoznawania (nie widzisz tego), błędy podejmowania decyzji (nie rozumiem tego).25 pozostała część tego artykułu dotyczy błędów obserwatora w interpretacji PCXR.

rurki i przewody

częstym i odpowiednim wskazaniem do przenośnego badania radiologicznego klatki piersiowej jest umieszczenie nowego urządzenia medycznego i związane z nim powikłania.Nieprawidłowe położenie urządzenia może być klinicznie nieprzejrzyste; z tego powodu, urządzenia zamieszkujące człowieka powinny być systematycznie oceniane przy każdym badaniu.Wymaganie od technologa zmiany położenia wszelkich nakładających się drutów i przewodów ułatwi ten przegląd (rys. 4). Powszechnie pomijane i / lubcritically istotne nieprawidłowości w każdej kategorii zostaną opisane.

idealna pozycja rurki intubacyjnej (ETT) znajduje się 4-6 cm nad karyną. Intubacja oskrzeli mainstema występuje w maksymalnie 10% intubacji i jest zazwyczaj łatwo rozpoznawalna. Prawdopodobieństwo intubacji przełyku wzrasta wraz z nagłymi sytuacjami, klasą III / IV (zmodyfikowaną metodą Mallampati) i poziomem wyszkolenia intubatora. Ostatni przegląd nagłych intubacji wykonywanych przez anestezjologów na dużym Uniwersytecie miał trudności z umieszczeniem ETT w 10% z A4% stopą komplikacji.Intubacja przełyku jest łatwa i podkreśla znaczenie przeglądu całego przebiegu każdej rurki. Należy podejrzewać intubację przełyku, jeśli jakakolwiek część ETT wystaje poza granice dróg oddechowych (ryc. 5). Severegaseous gastric wzdęcie lub słabo napompowane płuca mogą być jedynejkluzy do nieprawidłowej pozycji rurki.

powikłania po umieszczeniu linii centralnej obejmują odmę opłucnową, krwiak i nieprawidłowe położenie cewnika. Idealna pozycja zależy od zamierzonego użycia cewnika, ale z reguły końcówka powinna znajdować się w dużej, Środkowej żyle, najlepiej dolnej połowie SVC,z przebiegiem równoległym do długiej osi żyły. Podczas gdy powikłania po umieszczeniu linii centralnej zmniejszyły się przy użyciu ultradźwięków punktowych do bezpośredniej wizualizacji miejsca wkłucia dożylnego,nieprawidłowe położenie cewnika występuje u do 40% pacjentów27 i występuje z większą częstością przy podejściu lewostronnym. Ogólnie rzecz biorąc,cewniki lewostronne powinny przecinać linię środkową, a cewniki prawostronne nie powinny przecinać linii środkowej; cewniki, które nie spełniają tej zasady, powinny być zbadane z dodatkowymi projekcjami, przeglądem wcześniejszego obrazowania, analizą gazów krwi lub transdukcją kształtu fali w celu wykluczenia umieszczenia pozanaczyniowego lub pozaustrojowego. W szczególnym przypadku cewników tętnicy płucnej (PA) pozycje obwodowe mogą prowadzić do zawału płucnego lub urazu naczyniowego związanego z zawałem płucnym. Cewnik PA powinien zakończyć się proksymalnie do tętnicy płucnej międzyzębowej (ILA). Pozycja w promieniu 2 cm od tętnicy płucnej została opisana jako dopuszczalna, 27 chociaż wynika to z proksymalnego pochodzenia małego, segmentowego płata prawego i tętnic płucnych (ryc. 6).

Nieprawidłowe ustawienie występuje w 1-1, 5% rurek żołądkowo-jelitowych. Boczny Port przewodu żołądkowego powinien znajdować się poniżej poziomu funkcji żołądkowo-przełykowych; ważone przewody zasilające powinny rozciągać się do drugiej części dwunastnicy. Przed użyciem oba należy potwierdzić radiografią. Należy zweryfikować przebieg przewodu jelitowego zgodnie z przewidywanym przebiegiem górnego odcinka przewodu pokarmowego; lokalizacja końcówki dystalnej jest niewystarczająca. Rurka jelitowa nieumyślnie umieszczona w drzewie okołooskrzelowym może być zaawansowana przez miąższ płuc i opłucnową. W tym przypadku rurka w tylnej przestrzeni opłucnej może symulować rurkę infradiafragmatyczną z katastrofalnymi konsekwencjami.

do usuwania płynu lub gazu można stosować Duże rurki do torakostomii lub cewniki do opłucnej. Niezależnie od tego, czy jest to cewnik prosty, czy pigtail, boczne otwory rurki powinny znajdować się w wewnętrznym marginesie rurek. Rurki skierowane w kierunku hila mogą być rozszczepialne. Tubemalposition klatki piersiowej należy podejrzewać, gdy zbiory opłucnej nie drenażu.Gdy sąsiednie płuco jest rozszerzone i wolne od konsolidacji, co najmniej jedna krawędź drenu klatki piersiowej powinna być widoczna, jeśli jest doopleuralna (zasłonięty znak zewnętrznej krawędzi).Podobnie jak w przypadku rurek jelitowych, należy ocenić przebieg dren klatki piersiowej. Jeśli jakakolwiek część rurki wystaje poza przestrzeń opłucnową dystalnie do otworu opłucnowego, Cała rurka jest pozapłucna. Chociaż rzadko konieczne, CT może behelpful potwierdzić pozycję rurki i wszelkie związane z nią urazy (rys. 7).

procesy przestrzeni powietrznej

procesy przestrzeni powietrznej mogą być trudne do scharakteryzowania na przenośnej radiografii klatki piersiowej, a wzory często nakładają się na siebie. Zawężenieróżnej diagnozy wymaga zrozumienia klinicznegoprezentacji. Aspiracja, częstym zjawiskiem u pacjentów OIOM, ipneumonia, wspólne zapytanie kliniczne, zostaną uwzględnione.

aspiracja jest niedocenianym i klinicznie ważnym źródłem zmętnienia przestrzeni powietrznej u pacjentów OIOM. Aspiracja może prowadzić do chemicznepneumonitis i jest znanym czynnikiem ryzyka rozwoju acuterespiratory distress syndrome (ARDS). W prospektywnym badaniu z udziałem chorych pacjentów, prawie 90% pacjentów miało pepsynę w próbkach balsamowych, zastępczy marker wziewnej zawartości żołądka.Rozpoznanie aspiracji może być trudne, ponieważ większość zdarzeń nie jest świadkiem, a pacjenci są uśpieni. W PCXR aspiracja występuje w zależnej dystrybucji, która zmienia się w zależności od pozycji pacjenta; w supinepatient jest to najczęściej okołozębowe i asymetryczne w superiorsegmentach dolnych płatów i tylnych segmentów górnych płatów.Znak B6 oskrzeli jest przydatny w wykrywaniu superior segmentu, dolnego płata choroby przestrzeni powietrznej (ryc. 8). Wyniki radiograficzne mogą lagkliniczne objawy.

zapalenie płuc u pacjentów z wentylacją jest stosunkowo częste, występuje u 9-21%. Zgłaszana czułość nowego lub nasilającego się zmętnienia wynosi 50-78%, a bronchogramy powietrza 58-83%, jednak niezawodność interakcji jest niska.Swoistość jest również niska, a wyniki nieczęstotliwościowe lub ich kombinacja są dokładnym prognostykiem zapalenia płuc związanego z respiratorem. Korelacja z chronionymi hodowlami płukania oskrzeli, PCXR ma dodatnią wartość prognostyczną 0,35 andnegatywną wartość prognostyczną 0,55,31 wykrywanie nowych anomalii rodzicielskich jest trudniejsze w leczeniu pacjentów z ARDS. U wentylowanych pacjentów z ARDS, prawidłowość PCXR zmniejsza się do 30-50%.U pacjentów z zaburzeniami płucnymi związanymi z ARDS zwykle występują minimalne zmiany z dnia na dzień; w związku z tym, nagłe lub stopniowe pogorszenie lungopacity nad seryjnych egzaminów może wskazywać na zakażenie szpitalne.

przestrzeń opłucnowa

wysięk opłucnowy występuje często u pacjentów OIOM. Wykrywanie opłucnej w dużym stopniu zależy od pozycji pacjenta. Płyn o swobodnym przepływie najpierw gromadzi się w tylnym bruzdzie kostno-mięśniowej, miejscu często występującym u pacjentów półleżących. Typowe odkrycia płynu opłucnowego tylnego obejmują subtelny gradient zmętnienia w dolnej części, stępienie bocznej bruzdy, utratę wyczuwalnej przepony i utratę oznakowania naczyniowego poniżej przepony. U pacjentów z leżeniem na plecach może występować wieczko wierzchołkowe.33 zdjęcia RTG Na plecach są tylko bardzo wrażliwe (70%) i specyficzne (67%) dla płynu opłucnowego, przy czym najczęstszym i najmniej specyficznym objawem jest stępienie kąta kostofrenicznego.Do wykrycia radiologicznego może być konieczne aż 500 mL płynu opłucnowego,35i dokładne oszacowanie wielkości wysięku opłucnowego za pomocą pcxr na plecach jest trudne. Atelectasis, konsolidacja, i nałożona tkanka brzuszna lubbreast może naśladować warstwowanie płynu opłucnej. Jak wspomniano wcześniej i warto podkreślić, cyfrowe przetwarzanie postu może normalizować tłumienie, maskując znaczny płyn opłucnowy.

podobnie jak w przypadku płynu opłucnowego, powietrze opłucnowe może być trudne lub niemożliwe do wykrycia za pomocą PCXR. Odma utajona (OPTX)została opisana u 29-72% pacjentów z urazem, korelujących PCXR z równoczesną tomografią komputerową.36 czułość znacznie się poprawia przy pozycjonowaniu pół-pionowym.U pacjentów w pozycji leżącej powietrze w opłucnej ma tendencję do gromadzenia się w niezależnej części przestrzeni opłucnej, a mianowicie w przednio-i podopłucnej. W jednym badaniu tylko 22% pacjentów leżących na plecach i półleżących miało widoczną linię apicolateral opłucnową, podczas gdy 38% miało Kolekcje anteromedialne i 26% subpulmoniczne.38 zapadnięcie płata dolnego wiąże się z PTX posteromedialnym.Oprócz widocznej linii opłucnej trzewnej, dodatkowymi objawami apneumothorax u pacjenta leżącego na plecach są głębokie bruzdy, zwiększona ostrość wierzchołka serca lub podkładki tłuszczowej, nieprawidłowo lucent medialsulcus, znak podwójnej przepony i przygnębiona przepona ipsilateralna.

Imitacje odmy obejmują obiekty zewnętrzne, które mogą powodować infine linie, takie jak skrobia w arkuszach/fartuchach lub rurkach tlenowych. Korelacja z wcześniejszymi badaniami może zapobiec błędnej interpretacji przewodu piersiowego w przypadku nowej odmy opłucnej. Fałdy skórne wytwarzają interfejs, a nie cienką linię opłucnową, jednak gdy płuco sąsiadujące z odmą jestskonsolidowane, rozróżnienie to może być trudne. Pasma Mach są opisywanym wzrokowo zjawiskiem bocznego hamowania siatkówki, które może symulować odmę opłucnową przy gwałtownych kontrastach wzdłuż zakrzywionej powierzchni, takiej jak wierzchołek serca.40

powikłania pooperacyjne

pacjenci, którzy przeszli operację kardiochirurgiczną, występują dodatkowo w interpretacji PCXR. Zmiany w pozycji normalnychstruktury i zmiany chirurgiczne mogą naśladować patologię (Rysunek 9).Korelacja z raportami operacyjnymi i obrazowaniem przedoperacyjnym jest kluczowa.Subtelne wyniki obrazowania mogą być pierwszą wskazówką powikłań pooperacyjnych.

krwotok śródpiersia jest ważną diagnozą, którą można wykryćradiograficznie. Ponowne rozpoznanie w przypadku podejrzenia krwawienia występuje u 3-5% pacjentów po operacjach kardiochirurgicznych.Podczas gdy decyzja o ponownym zbadaniu w dużym stopniu zależy od parametrów klinicznych(niestabilność i kliniczne/laboratoryjne wyniki utraty krwi), wczesna Detekcja może poprawić wyniki. Wydłużenie czasu na ponowną eksplorację wiązało się ze zwiększoną śmiertelnością.Podczas gdy pacjenci Pooperacyjni mają zwykle szersze śródpiersia w porównaniu z ich badaniami przedoperacyjnymi, wzrost szerokości śródpiersia o ponad 70% sugeruje krwotok śródpiersia, który wymaga usunięcia.43 apical cap to kolejne odkrycie krwotoku śródpiersia o dużej objętości.

po pneumonektomii gwałtownie zmieniający się poziom płynu powietrznegoprzeciwwylewu lub przetoki oskrzelowo-opłucnowej. Oczekuje się stopniowego gromadzenia się płynu w przestrzeni pneumonektomii i może trwać nawet 9 miesięcy, aby całkowicie wypełnić jamę. Spójna technika radiograficzna jest wymagana do porównania poziomów płynów. Szybki wzrost płynu w okresie pooperacyjnym jest często spowodowany krwotokiem, zwykle z tętnicy brzusznej. Może być związane z Mass effect/przesunięcie śródpiersia.Poziom płynu może spaść nawet o 1.5 cm między egzaminami bez podnoszenia uwagi, jednak po powiększeniu części gazowej należy podejrzewać przetokę oskrzelowo-opłucnową (BPF).Jeśli występuje to dłużej niż tydzień po zabiegu chirurgicznym, należy podejrzewać równoczesną empyemę. Rzadko (<1%) obserwuje się wzrost składnika gazowego u pacjentów bezobjawowych, określany jako łagodne opróżnianie przestrzeni pneumonektomii (BEPS,Fig.10).Etiologia BEPS nie jest dobrze poznana, jednak proponuje się wyjaśnienia dotyczące ograniczonego BPF i stanu nawodnienia pacjenta.46

wniosek

Przenośne zdjęcia rentgenowskie klatki piersiowej są często zlecanym badaniem, które może być trudne do zinterpretowania. Podczas gdy rutynowe poranne zdjęcia RTG klatki piersiowej były kiedyś uważane za najlepsze dla opieki nad pacjentem, bardziej ograniczone stosowanie jest zalecane w kryteriach adekwatności ACR i może zapewniać równoprawne wyniki pacjentów ze zwiększoną skutecznością diagnostyczną i oszczędnościami kosztów. Zrozumienie technicznych niuansów cyfrowego obrazowaniaobejmowanie i przetwarzanie końcowe zapobiega potencjalnym błędnym interpretacjom, takim jak „normalizacja” warstwowego wysięku opłucnowego. Dokładna ocena przebiegu i zakończenie urządzeń pomocniczych zmniejszy błędy rozpoznawania. Aspiracja szczególnie w wyższych segmentach płatów dolnych jest niedostatecznie rozpoznaną przyczyną zmętnienia przestrzeni powietrznej u pacjentów ICU i może prowadzić do szpitalnego zapalenia płuc. Chociaż PCXR jest stosunkowo niewrażliwy na nieprawidłowości opłucnej, uwaga na pacjenta może poprawić wykrywanie. Wreszcie, interpretacja obrazów postsurgical dodaje wyzwania związane ze zmienioną anatomią, zmianami technik chirurgicznych oraz rozpoznaniem spektrum i czasu przebiegu komplikacji. Ścisła uwaga na zasady przedstawione w niniejszym artykule powinna zmniejszyć błędy techniczne i obserwacyjne związane z interpretacją pcxr.

1. Greenbaum DM, Marschall KE. Wartość rutynowych codziennych zdjęć rentgenowskich klatki piersiowej u intubowanych pacjentów na oddziale intensywnej terapii medycznej. Crit Care Med. 1982; 10(1):29-30.
2. Henschke CI, Pasternack GS, Schroeder s, et al. Radiografia klatki piersiowej przy łóżku: skuteczność diagnostyczna. Radiologia. 1983; 149(1):23-26.
3. Janower ML, Jennas-Nocera Z, Mukai J. użyteczność i skuteczność przenośnych radiografii klatki piersiowej. AJR Am J Roentgenol. 1984; 142(2):265-267.
4. Bekemeyer WB, Crapo RO, Calhoon S, et al. Skuteczność radiografii klatki piersiowej na oddziale intensywnej terapii układu oddechowego. Badanie prospektywne. Klatka piersiowa. 1985; 88(5):691-696.
5. Graat ME, Choi G, Wolthuis EK, et al. Wartość kliniczna codziennych rutynowych badań radiologicznych klatki piersiowej w mieszanym medyczno-chirurgicznym oddziale intensywnej terapii jest niska. Opieka Krytyczna. 2006; 10(1): R11.
6. Hejblum G, Chalumeau-Lemoine L, Ioos V, et al. Porównanie rutynowych i na żądanie badań radiologicznych klatki piersiowej u osób dorosłych z mechaniczną wentylacją: wieloośrodkowe, grupowo randomizowane, dwuetapowe badanie skrzyżowane. Lancet. 2009; 374(9702):1687-1693.
7. Lakhal K, Serveaux-Delous m, et al. Radiogramy klatki piersiowej w 104 francuskich ICUs: aktualne strategie recepty i wartość kliniczna (badanie RadioDay). Intensive Care Med. 2012; 38(11):1787-1799.
8. Tolsma m, Rijpstra TA, Schultz MJ, et al. Istotne zmiany w praktyce radiografii klatki piersiowej w holenderskich oddziałach intensywnej terapii: ankieta internetowa. Ann Intensywna Terapia. 2014; 4(1):10.
9. Berlin L. dokładność procedur diagnostycznych: czy poprawiła się w ciągu ostatnich pięciu dekad? AJR Am J Roentgenol. 2007; 188(5):1173-1178.
10. Amorosa JK, Bramwit MP, Mohammed TL, et al. Kryteria adekwatności ACR rutynowe zdjęcia radiologiczne klatki piersiowej u pacjentów z oddziału intensywnej terapii. J Am Coll. Radiol 2013; 10(3):170-174.
11. Chotas HG, Ravin CE. Cyfrowa radiografia klatki piersiowej z systemem fosforowym: potencjalne maskowanie obustronnego wysięku opłucnowego. J Digit Imaging. 1992; 5(1):14-19.
12. Walz-Flannigan a, Magnuson D, Erickson D, et al. Artefakty w radiografii cyfrowej. AJR Am J Roentgenol. 2012;198(1):156-161.
13. Pollard BJ, Samei e, Chawla AS, et al. Efekty oświetlenia otoczenia w czytelniach radiologicznych klatki piersiowej. J Digit Imaging. 2012;25(4):520-526.
14. Kohn LT, Corrigan J, Donaldson Ms. to Err Is Human: Building a Safer Health System. Washington, D. C.:National Academy Press; 2000: 287.
15. Yu JP, Kansagra AP, Mongan J. The radiologist ’ s workflow environment: evaluation of disruptors and potential implications. J Am Coll Radiol. 2014; 11(6):589-593.
16. Balint BJ, Steenburg SD, Lin H, et al. Czy przerwy w rozmowach telefonicznych mają wpływ na dokładność diagnostyki radiologicznej? Acad Radiol. 2014;21(12):1623-1628.
17. Berlin L. Wielozadaniowość, przerwy i błędy. AJR Am J Roentgenol. 2012; 198(1):W89.
18. Reiner BI, Krupiński E. podstępny problem zmęczenia w praktyce obrazowania medycznego. J Digit Imaging. 2012;25(1):3-6.
19. Aideyan UO, Berbaum K, Smith WL. Wpływ wcześniejszych informacji radiologicznych na interpretację badań radiologicznych. Acad Radiol. 1995; 2(3):205-208.
20. Borgstede JP, Lewis RS, Bhargavan m, et al. RADPEER quality assurance program: wieloaspektowe badanie wskaźników rozbieżności interpretacyjnych. J Am Coll Radiol. 2004;1(1):59-65.
21. Siegle RL, Baram EM, Reuter SR, et al. Stopień rozbieżności w interpretacji obrazowania w grupie szpitali społecznych. Acad Radiol. 1998;5:148-154.
22. Krupiński EA. Aktualne perspektywy percepcji obrazu medycznego. Atten Percept Psychophys. 2010;72(5):1205-1217.
23. Christensen EE, Murry RC, Holland K, et al. Wpływ czasu poszukiwań na percepcję. Radiologia. 1981;138(2):361-365.
24. Nodine CF, Kundel HL. Korzystanie z ruchów gałek ocznych do badania poszukiwania wizualne i poprawić wykrywanie guza. RTG . 1987; 7(6):1241-1250.
25. Kundel HL, Nodine CF, Krupiński EA. Szukam guzków płucnych. Wizualne mieszkanie wskazuje lokalizacje fałszywie pozytywnych i fałszywie negatywnych decyzji. Invest Radiol. 1989; 24(6):472-478.
26. Martin LD, Mhyre JM, Shanks AM, et al. 3423 awaryjne intubacje tchawicy w Szpitalu Uniwersyteckim: wyniki dróg oddechowych i powikłania. Anestezjologia. 2011; 114(1):42-48.
27. Trotman-Dickenson B. W: McLoud TC, Boiselle P, eds. Radiologia klatki piersiowej: wymagania. Philadelphia, PA: Mosby Elsevier; 2010: 136-159.
28. Webb WR, Godwin JD. Zaciemniona zewnętrzna krawędź: oznaka nieprawidłowo umieszczonych rur drenażowych opłucnej. AJR Am J Roentgenol. 1980; 134(5):1062-1064.
29. Metheny NA, Clouse RE, Chang YH, et al. Aspiracja tchawiczo-dooskrzelowa treści żołądkowej u pacjentów z krytycznie chorymi rurkami: częstotliwość, wyniki i czynniki ryzyka. Crit Care Med. 2006; 34(4):1007-1015.
30. Wunderink RG. Diagnostyka radiologiczna zapalenia płuc związanego z respiratorem. Klatka piersiowa. 2000; 117 (4):188S-190S.
31. Lefcoe MS, Fox GA, Leasa DJ, et al. Dokładność przenośnej radiografii klatki piersiowej w Warunkach krytycznej opieki. Rozpoznanie zapalenia płuc na podstawie ilościowych hodowli uzyskanych z chronionego cewnika szczotkowego. Klatka piersiowa .1994; 105(3):885-887.
32. Winer-Muram HT, Rubin SA, Ellis JV, et al. Zapalenie płuc i ARDS u pacjentów otrzymujących wentylację mechaniczną: dokładność diagnostyczna radiografii klatki piersiowej. Radiologia. 1993; 188(2):479-485.
33. Raasch BN, Carsky EW, Lane EJ, et al. Wysięk opłucnowy: wyjaśnienie niektórych typowych wystąpień. AJR Am J Roentgenol. 1982; 139(5):899-904.
34. Ruskin JA, Gurney JW, Thorsen MK, et al. Wykrywanie wysięku opłucnowego na zdjęciach RTG klatki piersiowej. AJR Am J Roentgenol. 1987; 148(4):681-683.
35. Woodring JH. Rozpoznawanie wysięku opłucnowego na zdjęciach RTG na plecach: ile płynu jest wymagane? AJR Am J Roentgenol. 1984; 142(1):59-64.
36. Omar HR, Mangar D, Khetarpal S, et al. RTG klatki piersiowej a tomografia komputerowa klatki piersiowej we wczesnym wykrywaniu odmy u pacjentów z urazami. Int Arch Med. 2011; 4:30.
37. Ball CG, Kirkpatrick AW, Feliciano DV. Odma okultystyczna: czego się nauczyliśmy? Can J. 2009; 52 (5): E173-179.
38. Tocino IM, Miller MH, Fairfax WR. Rozmieszczenie odmy opłucnej u osoby dorosłej w stanie leżącym i półleżącym w stanie krytycznym. AJR Am J Roentgenol. 1985; 144(5):901-905.
39. Lams PM, Jolles H. the effect of lobar collapse on the distribution of free intrapleural air. Radiologia. 1982; 142(2):309-312.
40. Chasen MH. Praktyczne zastosowania teorii pasma Mach w analizie klatki piersiowej. Radiologia. 2001; 219(3):596-610.
41. Negatywna reeksploracja krwawienia pooperacyjnego serca: czy może być terapeutyczna? Ann Thorac Surg. 1998; 65 (4): 999-1002.
42. Čanádyová J, Zmeko D, Mokráček A. ponowne badanie krwawienia lub tamponady po operacji serca. Interact Cardiovasc Thorac Surg. 2012; 14 (6): 704-707.
43. Katzberg RW, Whitehouse GH, deWeese JA. Wczesne zmiany radiologiczne w klatce piersiowej dorosłych po operacji pomostowania krążeniowo-oddechowego. Cardiovasc Radiol. 1978; 1(4):205-215.
44. Christiansen KH, Morgan SW, Karich af, et al. Opłucnej po pneumonektomii. Ann Thorac Surg. 1965; 122: 298-304.
45. Merritt RE, Reznik SI, DaSilva MC, et al. Łagodne opróżnienie przestrzeni pooperacyjnej. Ann Thorac Surg. 2011; 92(3):1076-1081.; dyskusja 1081-1072.
46. Gelvez-Zapata S, Manley K, Levai I, et al. Łagodne opróżnianie przestrzeni pooperacyjnej z powodu ciężkiego odwodnienia. Ann Thorac Surg.2013; 95(3):1088-1089.

Do Góry