Rhinolith: a Forgotten Identity-Series of 18 Cases with Review ofLiterature

Case Report – Otolaryngology Online Journal (2016) Volume 6, Issue 4

Rhinolith: a Forgotten Identity-Series of 18 Cases with Review ofLiterature

*Autor korespondencyjny: Segana Hasan Abdul Cader, Department of ENT, sur Hospital, South Sharqiya Region, sur, Sułtanat Omanu, Oman, Tel: 0096896087209; e-mail:

data otrzymania: 30 września 2016 r.; Data akceptacji: 17 października 2016 r.; Data publikacji: 21 października 2016 r.

Streszczenie

wprowadzenie: Rhinolith lub kamień nosowy powstaje w wyniku mineralizacji w jamie nosowej. Choć kamienie są rzadko spotykane w jamie nosowej, nasze doświadczenie częstego spotkania z tym podmiotem klinicznym skłoniło nas do napisania na temat tego raczej zapomnianego podmiotu i jego klinicznej troski. Najistotniejsze cechy tych Rhinolitów i ich znaczenie dla praktyki klinicznej są omawiane, a seria przypadków z ich sposobem prezentacji, różnymi odmianami i dylematami diagnostycznymi jest omawiana w tym artykule, aby nie móc uczestniczącego klinicysty być świadomym tego wciąż panującego stanu i promować wysoki wskaźnik podejrzeń.

materiały i metody: W niniejszym artykule przedstawiamy osiemnaście przypadków rhinoliths, które zostały przyjęte między styczniem 2001 a grudniem 2015 z jednostronnym śmierdzącym wydzieliną z nosa, niedrożnością nosa, krwawieniem z nosa i kakosmią.

wyniki: kobiety były częściej dotknięte niż mężczyźni w naszym badaniu 55% kobiet i 44,4% to mężczyźni. U 14 pacjentów (78%) występowały żylaki w tylnej części jamy nosowej, podczas gdy tylko u 4 (22%) pacjentów występowały żylaki w przedniej części jamy nosowej. Większość rhinolitów znajdowała się po lewej stronie (N=12, 67%), Pozostałe znajdowały się w prawej jamie nosowej. U większości pacjentów stwierdzono krwotok z nosa lub poplamioną krwią wydzielinę z nosa (n=14) oraz ból głowy lub ucisk twarzy (N=13).

wniosek: Rhinoliths najczęściej objawia się jednostronnym ropnym krwawieniem z nosa, blokiem nosa i objawami bólu twarzy, dążymy do omówienia tych jednostek z podobnymi przypadkami w literaturze.

słowa kluczowe

niedrożność nosa; Jednostronna wydzielina z nosa; krwawienie z nosa; Rhinolith

wprowadzenie

Rhinolity to wapienne konkrecje, które powstają w wyniku osadzania się soli na ciele obcym do nosa. Ciało obce, które działa jako jądro inkrustacji, może być endogenne lub egzogenne. Wysuszone skrzepy krwi, szczątki nabłonkowe, pozamaciczne zęby i fragmenty kości są przykładami materii endogennej. Materiały egzogenne to zapomniany kawałek kamienia, nasiona owoców, materiał roślinny, koraliki, wata i dentystyczny materiał wyciskowy. Rhinoliths mogą mieć różne objawy kliniczne, takie jak jednostronna niedrożność nosa, wyciek z nosa (zwykle śmierdzący płód i ropne), kakosmia i krwawienie z nosa lub krwawienie poporodowe. Inne mniej powszechne objawy to ból głowy, ból twarzy i epifora. Leczenie z wyboru jest chirurgiczne usunięcie. Wysoki wskaźnik podejrzliwości jest wymagany do diagnozy tak zapomnianego podmiotu. Polson podaje, że już w 1502 Mathias di Gardi wspomina, że kolega widział rhinolita tak wielkiego jak Szyszka wyrzuconego przez pacjenta. Pierwszy dobrze udokumentowany przypadek kamicy nosowej opisał Bartholin w 1654 roku. Ciała obce zwykle dostają się do miejsca wcześniej, ale czasami mogą dotrzeć do jamy nosowej przez choanę z powodu kaszlu lub wymiotów. Ciała obce są zwykle wprowadzane w dzieciństwie, zajmując nosową podłogę w większości sytuacji. Jego obecność powoduje miejscową reakcję zapalną, prowadzącą do złogów węglanu i fosforanu wapnia, magnezu, żelaza i glinu, oprócz substancji organicznych, takich jak kwas glutaminowy i glicyna, prowadząc do powolnego i postępującego wzrostu wielkości. Zabieg polega na usunięciu. Jeśli jest duży, należy go zmiażdżyć, a fragmenty usunąć.

materiały i metody

badanie przeprowadzono w Ministerstwie Zdrowia w szpitalu Sur między styczniem 2001 a grudniem 2015 roku poprzez retrospektywne zbieranie danych z skomputeryzowanego systemu informacji szpitalnej. Ocena przypadków była oparta na profilu demograficznym pacjentów, takim jak wiek, płeć i boczne położenie rhinolith, historia ciała obcego, współistniejące objawy i choroby nosa oraz wcześniejsze leczenie. Zarejestrowano występujące u pacjenta objawy, takie jak blok nosa, ropna, śmierdząca lub płodowa wydzielina z nosa, krwawienie z nosa lub poporodowe oraz ból głowy. Dla wszystkich pacjentów wykonano sztywną diagnostyczną endoskopię nosa jako narzędzie diagnostyczne (ryc. 1) dla wszystkich przypadków wykonano komputerową tomografię osiową (ryc. 2) w celu oceny wielkości, miejsca i kształtu rhinolitów. Nosolity zostały usunięte w znieczuleniu ogólnym na sali operacyjnej (ryc. 3 i 4). Po operacji pacjentom zalecono wykonanie douching nosa z normalnym roztworem soli fizjologicznej. Wszystkim pacjentom przepisywano antybiotykoterapię doustną, antybiotykową maść do nosa (Naseptyna) i leki zmniejszające przekrwienie błony śluzowej nosa. Pacjenci byli obserwowani przez 3 tygodnie po operacji w celu powtórzenia endoskopii nosa i douching nosa.

ryc. 1: Rhinolith wizualizowany za pomocą endoskopii nosa.

Rysunek 2: tomografia komputerowa PNS pokazująca Rhinolith.

ryc. 3: przednia Rhinoskopia pokazująca rhinolith.

ryc. 4: próbka rhinolith pooperacyjna.

wyniki

powyższa tabela (tabela 1) pokazuje, że kobiety były częściej dotykane niż mężczyźni w naszym badaniu (Female: Male: 10:8)-55% kobiet i 44,4% to mężczyźni. U 14 pacjentów (78%) występowały żylaki w tylnej części jamy nosowej, podczas gdy tylko u 4 (22%) pacjentów występowały żylaki w przedniej części jamy nosowej. Głównym powodem, który można przypisać może być ze względu na obecność przegrody i ostrogi po stronie rhinolith, które mogły być główną przyczyną trwałego osadzania się materiału obcego w jamie nosowej. W naszym badaniu większość rhinolitów znajdowała się po lewej stronie (N=12, 67%), a pozostałe znajdowały się w prawej jamie nosowej. W większości przypadków nie było historii wprowadzenia ciała obcego, z wyjątkiem jednego pacjenta w wieku 14 lat, który miał historię kamienia w prawej jamie nosowej. Czas występowania rhinolitów był również badany u dużej liczby pacjentów (N=17), u których objawy występowały przez dłuższy czas od kilku miesięcy do lat (niektórzy pacjenci skarżyli się, że ich objawy występowały w dzieciństwie i nie występowały). U większości pacjentów stwierdzono krwotok z nosa lub poplamioną krwią wydzielinę z nosa (n=14) oraz ból głowy lub ucisk twarzy (N=13). Jednostronna niedrożność nosa była widoczna po stronie pacjenci mieli odchyloną przegrodę nosową lub ostrogę po stronie, w której znajdowały się rhinolity (N=7). Przykry zapach po podaniu doustnym wystąpił tylko w 4 przypadkach, a u jednej pacjentki w wieku 10 lat nie wystąpiły objawy i był to przypadek podczas rutynowego badania laryngologicznego. Inna pacjentka w wieku 45 lat również nie odczuwała żadnych objawów samodzielnie i często narzekał mąż, ponieważ miała nieprzyjemny zapach z ust. Odchylenie przegrody nosowej było głównym stwierdzeniem współistniejącym u około 13 pacjentów (72%). U pacjentów z preparatem rhinolith współistniało zapalenie zatok (N=6) i alergiczny nieżyt nosa. Jeden pacjent nie miał towarzyszących objawów nosowych.

Tabela 1: epidemiologia kliniczna, analiza i charakterystyka pacjentów z rhinolith.

dyskusja

Rhinolity są wapiennymi spoiwami, które powstają w wyniku osadzania się soli na ciele obcym . Ogólnie rzecz biorąc, kobiety są bardziej dotknięte niż mężczyźni. Rhinoliths zostały znalezione u pacjentów od trzech do 76 lat. Najwięcej zachorowań przypada na 4-5 dekadę życia . Chociaż patogeneza rhinolith pozostaje niejasna; uważa się, że wiele czynników bierze udział w tworzeniu rhinolitów. Należą do nich wejście i uderzenie ciała obcego w jamie nosowej, ostre i przewlekłe zapalenie, niedrożność i zastój wydzieliny nosowej oraz wytrącanie soli mineralnych rozwój i progresja uważa się, że trwa kilka lat. Większość pacjentów skarży się na ropny wyciek z nosa i / lub ipsilateralną niedrożność nosa. Inne objawy to fetor, krwawienie z nosa, zapalenie zatok, ból głowy i, w rzadkich przypadkach, epifora. U niektórych pacjentów, rhinoliths są odkrywane przypadkowo. Badanie powinno obejmować nososkopię przednią i sztywną endoskopię. Tomografia komputerowa zatok przynosowych może dokładnie określić miejsce i rozmiar rhinolith i zidentyfikować wszelkie współistniejące choroby zatok, które mogą również wymagać leczenia . Diagnoza jest zwykle oparta na symptomatologii, historii wprowadzenia ciała obcego do nosa, badaniu fizykalnym i testach uzupełniających. Proste prześwietlenie rentgenowskie i tomografia zatok przynosowych wspierają diagnozę poprzez obecność zwapnionych konkrecji w jamie nosowej, a także wspomagają planowanie podejścia chirurgicznego. Diagnozę można postawić w drodze rutynowego badania lub ujawnić w badaniu obrazowym przeprowadzonym z innych powodów, takich jak na przykład leczenie stomatologiczne. Zwapnione inkrustacje w jamie nosowej zostały poddane analizie chemicznej, najpierw przez Axmanna, a następnie przez różnych innych autorów . Na ogół zawierają one 90% materiału nieorganicznego, a pozostałe 10% stanowią substancje organiczne włączone do zmiany z wydzieliny nosa. Badania Mineralogiczne wykorzystujące dyfraktometrię proszkową jednoznacznie zidentyfikowały whitlockit(Ca3 (PO4)2) jako główny składnik rhinolitu. Ponadto zidentyfikowano również apatyt mineralny

(Ca5 (OH,F, C I) (PO4) 3) i apatyt gazowany (dahlit). Sharma, opisał rhinoliths jako mający następujący skład:

woda: 2.9-6.9%

fosforan magnezu: 19,46%

węglan wapnia: 20,69%

Materiał organiczny: 13.2-31.9%

fosforan wapnia: 44,7-79.4%

Seifert zauważył potrzebę endoskopowego badania jamy nosowej. Leczenie polega na usunięciu rhinolith, a wybrane podejście chirurgiczne zależy od lokalizacji i wielkości rhinolith i obecności lub nie powikłań, ale większość z nich może być usunięta endonasalnie.

wniosek

typowa historia, objawy kliniczne, endoskopia i zdjęcia rentgenowskie wykazujące zwapnioną masę wskazują na obecność rhinolitu. W diagnostyce różnicowej wszystkie możliwe zmiany zdolne do blokowania jamy nosowej i pojawiające się jako zwapniająca masa Na zdjęciu rentgenowskim muszą być

brane pod uwagę, na przykład zwapniający włókniak naczynioruchowy, chondrosarcoma, chondroma, kostniakomięsak i zwapniałe polipy chociaż rhinoliths są rzadkim zjawiskiem, otolaryngolog powinien zdawać sobie sprawę z ich istnienia, pomimo faktu, że rzadko

jest uważany za przyczynę niedrożności nosa i kakosmii i wielu innych chorób.czas jest obecny u pacjentów, którzy mają dolegliwości nosa, unikając opóźnienia w diagnostyce i leczeniu. Sztywna endoskopia nosa jest najważniejszą metodą stosowaną w diagnostyce i leczeniu.

1. Polson CJ (1943) On rhinoliths. J Laryngol Otol 58: 79-116.
2. Chaker AC, Schwartz GS, Kole GL (1978) Ucho Nos & Gardło Dziennik 57: 15-26.
3. Ezsias a, Sugar AW (1997) Rhinolith: an unusual case and an update. Ann Otol Rhinol Laryngol 106: 135-138.
4. Hadi U, Ghossaini s, Zaytoun G (2002) Rhinolithiasis: a forgotten entity. Otolaryngol Głowy Szyi Surg 126: 48-51.
5. Marfatia PT (1968) Rhinolith. Krótki przegląd literatury i opis przypadku. Podyplomowe Czasopismo Lekarskie 44: 478-479.
6. Yildirim N, Arslanoglu a, Sahan M, and Yildirim a (2008) Rhinolithiasis: clinical, radiological, and mineralogical features. American Journal of Rhinology 22: 78-81.
7. Sharma BG, Sahni RC (1981). Australasian Radiology 25: 132-135
8. Yuca K, Çaksen H, Etlik O, Bayram I, Sakin YF i in. (2006) znaczenie sztywnej endoskopii nosa w diagnostyce i leczeniu kamicy nosowej. Auris Nasus Larynx 33: 19-22.