Argentyna jest jednym z głównych światowych eksporterów soi i pszenicy, a także mięsa. Jest również jednym z największych producentów wełny i wina, ale większość jego wina jest spożywana w kraju. Chociaż rolnictwo jest ważnym źródłem dochodów z eksportu, stanowi obecnie niewielki procent ogólnego PKB i zatrudnia tylko niewielką część siły roboczej w kraju.
© JohnnyGreig-E+ /
pszenica jest największą rośliną uprawną Argentyny w obszarze zbiorów i jest główną rośliną uprawną w południowych Pampach prowincji Buenos Aires i La Pampa. Na północy dominuje pszenica i kukurydza (kukurydza). Równocześnie w północnej pampie rozpoczęto sadzenie kukurydzy i pszenicy. Jednak pod koniec II wojny światowej zagraniczna konkurencja ograniczyła argentyńską produkcję kukurydzy o połowę i od tego czasu produkcja rosła tylko stopniowo. Około połowa wyprodukowanej kukurydzy jest wykorzystywana na paszę dla zwierząt gospodarskich. Całkowita powierzchnia pampasów obsadzonych sorgo i soją wzrosła od 1960 r. do rangi tuż za pszenicą i kukurydzą. Rośliny te służą również przede wszystkim jako pasza dla zwierząt gospodarskich i są cenne na eksport. Inną rośliną uprawną Północnej Pampy jest len.
ponad dziewięć dziesiątych winogron w kraju są sadzone w północno-zachodnich prowincjach Mendoza i San Juan; większość upraw jest wykorzystywana do produkcji wina. Winogrona stołowe są specjalnością w La Rioja. Cieplejsze północne prowincje Tucumán, Salta i Jujuy tworzą region uprawy trzciny cukrowej w Argentynie. Prowincje trzciny cukrowej posiadają również sady cytrusowe, które zostały wprowadzone jako zabezpieczenie przed zmiennością rynku cukru. Tytoń uprawiany jest również w Salta i Jujuy. Najlepszy obszar uprawy bawełny leży głównie na zachód od rzeki Paraná, pomiędzy rzekami Bermejo i Dulce. Większość upraw jest wykorzystywana przez Argentyński przemysł włókienniczy.
w Mezopotamii maté jest najważniejszym produktem prowincji Misiones, chociaż od 1940 roku rolnicy coraz częściej uprawiają herbatę, drzewa tung (z których pochodzi olej tungowy) i uprawy cytrusowe. Dalej na południe w Mezopotamii uprawia się truskawki, pomarańcze, grejpfruty, mandarynki i liczne warzywa. Region nawadniania rzeki Negro w Patagonii stał się jednym z głównych regionów uprawy owoców w Argentynie, zwłaszcza jabłek i gruszek.
Pampasy są tradycyjnym źródłem bydła mięsnego, najcenniejszym towarem eksportowym kraju. Estancieros szybko dostosowują się do zmieniających się rynków, zmieniając rasy i uzupełniając paszę Lucerny ziarnem sorgo w celu produkcji szczuplejszego mięsa. Większość świń w Argentynie jest hodowana w Pampasach, głównie do konsumpcji krajowej. Chłodny, wilgotny obszar południowo-wschodniej Pampy, między Buenos Aires a miastem Mar del Plata, jest ważną dzielnicą mleczarską i hodowlaną owiec. Corrientes i Entre Ríos pozostają ważnymi prowincjami hodującymi bydło, plasującymi się tuż za prowincjami Pampas. Prowincja Chaco rozpoczęła się jako wypas bydła criollo, ale współczesne rasy były tam podatne na choroby, więc gospodarka bydła Chaco pozostała słabo rozwinięta. Patagonia ma co najmniej połowę owiec w kraju, z których większość jest strzyżona dla wełny. Przez pewien okres w latach 90. ubiegłego wieku argentyńska wołowina była zakazana w przywozie do Unii Europejskiej, Stanów Zjednoczonych i innych krajów ze względu na występowanie pryszczycy. Eksport został następnie wznowiony, ale podlegał okresowym zakazom. Większość wołowiny produkowanej w Argentynie jest obecnie spożywana lokalnie.
leśnictwo nie zaspokaja wszystkich potrzeb Argentyny. Większość zbiorów jest wykorzystywana na drewno, mniejsze ilości na drewno opałowe i węgiel drzewny. W Mezopotamii Sosna Paraná jest pozyskiwana z drewna; istnieją również plantacje topoli i wierzby. Północno-zachodnie wyżyny produkują sosnę i cedr, używane do pulpy i przemysłu. Czerwony quebracho z regionu Chaco jest cenny ze względu na taninę, a biały quebracho jest używany do drewna i węgla drzewnego. Rozrzucone drzewostany algaroba (karob) dostarczają lokalnego drewna opałowego i drewna szafkowego w Pampasie.
rybołówstwo jest stosunkowo małe, częściowo ze względu na przeważającą preferencję Argentyńczyków do wołowiny w ich diecie. Większość przybrzeżnych i głębinowych połowów odbywa się w obszarze Buenos Aires, od Río de la Plata do Zatoki San Matías; główne porty to Mar del Plata i Bahía Blanca. Morszczuk, kałamarnica i krewetki stanowią dużą część połowu, z czego około trzy czwarte jest mrożone lub przetwarzane na olej i mączkę rybną na eksport.