rozwój długości życia

Definiowanie późnej dorosłości: wiek czy jakość życia?

Rysunek 1. 82-letnia Kulturystka Ernestine Shepard mówi: „nie starzejesz się, przygotowujesz się.”

jesteśmy rozważani w późnej dorosłości od czasu, gdy osiągniemy nasze połowy lat sześćdziesiątych aż do śmierci. Ponieważ żyjemy dłużej, późna dorosłość staje się coraz dłuższa. Niezależnie od tego, czy zaczniemy liczyć od 65, jak mogą sugerować demografowie, czy później, istnieje większy odsetek ludzi żyjących w późnym wieku dorosłym niż kiedykolwiek w historii świata. 10-letnie dziecko ma dziś 50% szans na przeżycie do 104 roku życia. Niektórzy demografowie spekulowali nawet, że pierwsza osoba, która dożyje 150 lat, żyje dzisiaj.

około 15,2 procent populacji USA lub 49,2 miliona Amerykanów ma 65 lat i więcej. Oczekuje się, że liczba ta wzrośnie do 98.2 mln do roku 2060, w którym to czasie ludzie w tej grupie wiekowej będą składać się z prawie jednego na czterech mieszkańców USA. Z tej liczby 19,7 mln będzie w wieku 85 lat lub starszych. Zmiany rozwojowe różnią się znacznie między tą populacją, więc jest ona dalej podzielona na kategorie 65 plus, 85 plus i stulatków dla porównania przez spis powszechny.

demografowie używają chronologicznych kategorii wiekowych do klasyfikacji osób w późnym wieku dorosłym. Rozwijający się jednak dzielą tę populację na kategorie oparte na dobrobycie fizycznym i psychospołecznym, aby opisać swój wiek funkcjonalny. „Młodzi starzy” są zdrowi i aktywni. „Stare stare” doświadczają pewnych problemów zdrowotnych i trudności z codziennymi czynnościami życiowymi. „Najstarsi Starzy” są słabi i często potrzebują opieki. 98-letnia kobieta ktĂłra nadal ĺľyje samodzielnie, nie ma wiÄ ™ kszych chorĂłb, oraz jest zdolna do codziennego chodzenia bÄ ™ dzie uwaĺľana za majÄ … cÄ … funkcjonalny wiek „mĹ’ odego starca”. Dlatego optymalne starzenie się odnosi się do tych, którzy cieszą się lepszym zdrowiem i dobrym samopoczuciem społecznym niż przeciętny.

normalne starzenie się odnosi się do tych, którzy wydają się mieć te same problemy zdrowotne i społeczne, jak większość osób w populacji. Jednak nadal wiele się robi, aby dokładnie zrozumieć, co oznacza normalne starzenie się. Upośledzone starzenie się odnosi się do tych, którzy doświadczają złego stanu zdrowia i uzależnienia w większym stopniu niż byłoby uważane za normalne. Starzenie się z powodzeniem polega na dokonywaniu korekt w razie potrzeby, aby nadal żyć tak niezależnie i aktywnie, jak to możliwe. Jest to określane jako optymalizacja selektywna z kompensacją. Selective Optimization With Compensation to strategia poprawy zdrowia i dobrego samopoczucia u osób starszych oraz model udanego starzenia się. Zaleca się, aby seniorzy wybierali i optymalizowali swoje najlepsze zdolności i najbardziej nienaruszone funkcje, jednocześnie kompensując spadki i straty. Oznacza to, na przykład, że osoba, która nie może już prowadzić samochodu, jest w stanie znaleźć alternatywny transport lub osoba, która rekompensuje sobie mniej energii, uczy się, jak zreorganizować codzienną rutynę, aby uniknąć nadmiernego wysiłku. Być może pielęgniarki i inni pokrewni pracownicy służby zdrowia pracujący z tą populacją zaczną bardziej koncentrować się na pomaganiu pacjentom w utrzymaniu niezależności poprzez optymalizację ich najlepszych funkcji i umiejętności, a nie na zwykłym leczeniu chorób. Promowanie zdrowia i niezależności są niezbędne do skutecznego starzenia się.

kategorie wiekowe

starzenie się lub starzenie biologiczne to stopniowe pogarszanie się cech funkcjonalnych.

Rysunek 2. Słowo ” senescence „pochodzi od łacińskiego słowa „senex”, oznaczającego „Stary”.”Wiele innych angielskich słów pochodzi od senex—senile, senior, senate, itp. Słowo Senat na określenie Zgromadzenia Ustawodawczego pochodzi ze starożytnego Rzymu, gdzie Senatus był pierwotnie radą starszych złożoną z głów patrycjuszowskich rodzin. Istnieje również znacznie rzadszy senectitude, który, podobnie jak starzenie się, odnosi się do stanu bycia Starym (w szczególności do ostatniego etapu normalnego życia).

Młodzi Starzy—od 65 do 74

te 18,3 miliona Amerykanów Zwykle zgłasza większe zdrowie i Dobre Samopoczucie społeczne niż starsi dorośli. Posiadanie dobrego lub doskonałego zdrowia jest zgłaszane przez 41 procent tej grupy wiekowej (Center for Disease Control, 2004). Ich życie jest bardziej podobne do życia dorosłych w wieku średnim niż tych, którzy mają 85 lat i więcej. Ta grupa jest mniej prawdopodobne, aby wymagać opieki długoterminowej, być na utrzymaniu lub być biednym, a bardziej prawdopodobne, aby być w związku małżeńskim, pracując dla przyjemności, a nie dochodów, i żyjąc samodzielnie. Około 65 procent mężczyzn i 50 procent kobiet w wieku 65-69 nadal pracować w pełnym wymiarze godzin(He et al., 2005).

aktywność fizyczna ma tendencję do zmniejszania się wraz z wiekiem, pomimo dramatycznych korzyści zdrowotnych, z których korzystają ci, którzy ćwiczą. Osoby z większym wykształceniem i dochodami są bardziej skłonne do dalszej aktywności fizycznej. Mężczyźni częściej angażują się w aktywność fizyczną niż kobiety. Większość młodych-starych nadal żyje niezależnie. Tylko około 3 procent tych 65-74 potrzebuje pomocy z codziennymi umiejętnościami życiowymi w porównaniu z około 22,9 procent osób powyżej 85 roku życia. (Innym sposobem na rozważenie tego jest to, że 97 procent osób między 65-74 a 77 procent osób powyżej 85 roku życia nie wymaga pomocy!) Ta grupa wiekowa jest mniej narażona na choroby serca, raka lub udar mózgu niż stara, ale prawie tak samo narażona na depresję (U. S. Census, 2005).

stara stara-75 do 84

ta grupa wiekowa jest bardziej narażona na ograniczenia aktywności fizycznej z powodu przewlekłych chorób, takich jak zapalenie stawów, choroby serca, nadciśnienie tętnicze (szczególnie u kobiet) oraz upośledzenie słuchu lub wzroku. Odsetek zgonów z powodu chorób serca, raka i chorób naczyń mózgowych jest dwukrotnie wyższy niż u osób w wieku 65-74 lat. Wskaźniki ubóstwa są o 3% wyższe (12%) niż w przypadku osób między 65 A 74 rokiem życia. Jednak większość z tych 12,9 milionów Amerykanów żyje niezależnie lub z krewnymi. Wdowieństwo jest bardziej powszechne w tej grupie-zwłaszcza wśród kobiet.

najstarszy Stary – 85 plus

liczba osób w wieku 85 lat i starszych jest 34 razy większa niż w 1900 roku i obejmuje obecnie 5,7 miliona Amerykanów. Ta grupa jest bardziej prawdopodobne, że wymaga opieki długoterminowej i być w domach opieki. Jednak z 38,9 miliona Amerykanów powyżej 65, tylko 1,6 miliona wymaga opieki w domu opieki pielęgniarskiej. Sześćdziesiąt osiem procent Mieszka z krewnymi, a 27 procent mieszka samotnie (on i wsp., 2005; U. S. Census Bureau, 2011).

Rysunek 3. Kirk Douglas, aktor i filmowiec, jest stulatkiem.

Stulatki

Stulatki, czyli osoby w wieku 100 lat lub starsze, są rzadkie i różnią się od reszty starszej populacji. Chociaż rzadko, liczba osób żyjących powyżej 100 roku życia rośnie; w latach 2000-2014 liczba centrów wzrosła o ponad 43,6%, z 50 281 W 2000 r.do 72 197 w 2014 r. W 2010 roku ponad połowa (62,5%) z 53 364 stulatków miała 100 lub 101 lat.

liczba ta ma wzrosnąć do 601 000 do roku 2050 (U. S. Census Bureau, 2011). Większość jest w wieku od 100 do 104 lat, a osiemdziesiąt procent to kobiety. Z prawie 7 miliardów ludzi na świecie, około 25 to ponad 110. Większość mieszka w Japonii, kilka mieszka w Stanach Zjednoczonych i trzy mieszkają we Francji (National Institutes of Health, 2006). Ci „super-stulatkowie” prowadzili zróżnicowane życie i prawdopodobnie nie dają nam żadnych pojedynczych odpowiedzi na temat dłuższego życia. Jeanne Clement paliła do 117 roku życia. Dożyła 122 lat. Jadła też dietę bogatą w oliwę z oliwek i jeździła na rowerze do 100 roku życia. Jej rodzina miała historię długowieczności. Pitskhelauri (Berger, 2005) sugeruje, że umiarkowana dieta, ciągła praca i aktywność, włączenie się w życie rodzinne i społeczne oraz ćwiczenia i relaks są ważnymi składnikami długiego życia.

niebieskie strefy

ostatnie badania nad długowiecznością ujawniają, że ludzie w niektórych regionach świata żyją znacznie dłużej niż ludzie gdzie indziej. Wysiłki mające na celu zbadanie wspólnych czynników między tymi obszarami a ludźmi, którzy tam mieszkają, są znane jako badania blue zone. Niebieskie strefy to regiony świata, w których według dana Buettnera ludzie żyją znacznie dłużej niż przeciętni. Termin pojawił się po raz pierwszy na okładce magazynu National Geographic w listopadzie 2005 roku, „The Secrets of A Long Life.”Buettner określił pięć regionów jako „niebieskie strefy”: Okinawa (Japonia); Sardynia (Włochy); Nicoya (Kostaryka); Icaria (Grecja); i adwentyści dnia siódmego w Loma Linda w Kalifornii. Oferuje on Wyjaśnienie, oparte na danych i obserwacjach z pierwszej ręki, dlaczego te populacje żyją zdrowiej i dłużej niż inne.

ludzie zamieszkujący niebieskie strefy mają wspólne cechy stylu życia, które przyczyniają się do ich długowieczności. Poniższy diagram Venna podkreśla następujące sześć wspólnych cech wśród mieszkańców Okinawy, Sardynii i Loma Linda blue zones. Chociaż nie jest to wybór stylu życia, żyją również jako izolowane populacje z powiązaną pulą genów.

Rysunek 4. Niebieskie strefy mają wiele wspólnych zdrowych nawyków, które przyczyniają się do dłuższej żywotności.

• Rodzina-wyprzedź inne obawy
• mniej palenia
• pół – wegetarianizm – większość spożywanego pokarmu pochodzi z roślin
• stała umiarkowana aktywność fizyczna – nieodłączna część życia
• zaangażowanie społeczne – ludzie w każdym wieku są aktywni społecznie i zintegrowani ze swoimi społecznościami
• rośliny strączkowe-powszechnie spożywane

w swojej książce Buettner podaje listę dziewięciu lekcji, obejmujących styl życia ludzi niebieskich stref:

• umiarkowana, regularna aktywność fizyczna.
• cel życia.
• Redukcja Stresu.
• umiarkowane spożycie kalorii.
• dieta roślinna.
• umiarkowane spożycie alkoholu, zwłaszcza wina.
• zaangażowanie w duchowość lub religię.
• zaangażowanie w życie rodzinne.
• zaangażowanie w życie społeczne.

przyczyń się!

popraw tę stronęucz się więcej