z Akademii w Helensburgh, Dumbarton, Frazer studiował na Uniwersytecie w Glasgow (1869), wstąpił do Trinity College w Cambridge (1874) i został stypendystą (1879). W 1907 został mianowany profesorem antropologii społecznej w Liverpoolu, ale powrócił do Cambridge po jednej sesji, pozostając tam do końca życia.
jego wybitną pozycję wśród antropologów ugruntowała publikacja w 1890 roku „The Golden Bough: A Study in Comparative Religion” (powiększona do 12 tomów., 1911–15; skrócone wydanie w 1 tomie., 1922; Tom uzupełniający Aftermath, 1936). Motywem przewodnim pracy jest teoria Frazera o ogólnym rozwoju sposobów myślenia od magicznego do religijnego i wreszcie do naukowego. Jego rozróżnienie między magią a religią (Magia jako próba kontrolowania wydarzeń Przez akty techniczne oparte na błędnym rozumowaniu, religia jako apel o pomoc dla istot duchowych) zostało zasadniczo przyjęte w wielu pismach antropologicznych od jego czasów. Chociaż ewolucyjna Sekwencja myśli magicznej, religijnej i naukowej nie jest już akceptowana, a szeroka ogólna teoria psychologiczna Frazera okazała się niezadowalająca, jego praca pozwoliła mu zsyntetyzować i porównać szerszy zakres informacji o praktykach religijnych i magicznych, niż został osiągnięty później przez jakiegokolwiek innego pojedynczego antropologa.
Złota gałąź skierowała uwagę na połączenie kapłaństwa z Królewskim urzędem w „boskich królach”, szeroko opisywanych z Afryki i innych krajów. Według Frazera, instytucja boskiego królestwa wywodzi się z przekonania, że dobro porządków społecznych i naturalnych zależy od żywotności króla, który musi zostać zabity, gdy jego moce zaczną go zawodzić i być zastąpiony przez energicznego następcę.
dokonując szeroki zakres prymitywnych zwyczajów wydają się zrozumiałe dla europejskich myślicieli swoich czasów, Frazer miał szeroki wpływ wśród ludzi pisma; i chociaż sam niewiele podróżował, był w bliskim kontakcie z misjonarzami i administratorami, którzy przekazywali mu informacje i cenili jego interpretację. Jego inne prace to totemizm i Egzogamia (1910) i Folk-Lore w Starym Testamencie (1918). W 1914 otrzymał tytuł szlachecki.