cel: w badaniach klinicznych stopień zmniejszenia stężenia glukozy przy stosowaniu sitagliptyny był skorelowany ze nasileniem hamowania dipeptydylopeptydazy-4 (DPP-4) przez 24 godziny. Wcześniejsze badania oceniające dawki sitagliptyny w zakresie od 25 do 200 mg/dobę wykazały, że dawka dobowa 100 mg zapewniała maksymalną skuteczność zmniejszającą stężenie glukozy dla tego związku u pacjentów z cukrzycą typu 2. Jednakże sitagliptyna w dawce 200 mg raz na dobę powodowała liczbowo większe procentowe hamowanie DPP-4 w osoczu w porównaniu z dawką 100 mg raz na dobę. Celem tego badania była ocena, czy sitagliptyna w dawce 200 mg raz na dobę zapewnia większą poprawę skuteczności glikemicznej, ocenianą na podstawie średniej ważonej stężenia glukozy (WMG) w ciągu 24 godzin w porównaniu z sitagliptyną w dawce 100 mg raz na dobę, oraz powiązanie procentowego hamowania DPP-4 osiągniętego po zastosowaniu tych dawek z różnicami w skuteczności glikemicznej pomiędzy poszczególnymi grupami leczenia.
: W badaniu krzyżowym przeprowadzonym metodą podwójnie ślepej próby, pacjenci z cukrzycą typu 2 (stężenie glukozy w osoczu na czczo 130-250 mg/dL) byli randomizowani do jednej z sześciu sekwencji leczenia w ciągu trzech okresów leczenia (placebo, sitagliptyna w dawce 100 mg raz na dobę lub sitagliptyna w dawce 200 mg raz na dobę). Każdy z okresów leczenia trwał 7 dni, z 28-dniowymi okresami wymywania pomiędzy zabiegami. Po każdym okresie leczenia pacjenci poddawani byli próbkom krwi w różnych punktach czasowych w ciągu 24 godzin w celu określenia 24-godzinnego WMG. Aktywność DPP-4 w osoczu oceniano w okresie najmniejszej aktywności, 24 godziny po podaniu w 7. dniu; procentowe hamowanie DPP-4 zostało skorygowane w celu rozcieńczenia próby.
wyniki: średnia wyjściowa wartość FPG u 103 randomizowanych pacjentów wynosiła 172 mg / dL. Po zaplanowanej analizie okresowej badanie przerwano, ponieważ wartości WMG 24-h nie różniły się między dawkami sitagliptyny. Ponadto zaobserwowano znaczący efekt przeniesienia w różnych okresach dla FPG; w związku z tym przedstawiono wyniki skuteczności z okresu 1. Wartości WMG 24-h były znacząco (p < 0.01) mniej w przypadku sitagliptyny w porównaniu z placebo, ale różnica pomiędzy dawkami sitagliptyny nie była znacząca (p = 0, 365). Skorygowane procentowe hamowanie DPP-4 w osoczu w okresie najmniejszej aktywności preparatu nie różniło się znacząco (P = 0, 791) w przypadku sitagliptyny w dawce 200 mg (średnia wartość stężenia LS 96, 9% ) w porównaniu z sitagliptyną w dawce 100 mg (95, 6% ). Wcześniejsze zakończenie i opisany powyżej efekt przeniesienia są ograniczeniami tego badania.
wnioski: Porównanie stężeń 24-h WMG i podobieństwo skorygowanych wartości hamowania DPP-4 w różnych dawkach sitagliptyny w tym badaniu potwierdzają wcześniejsze ustalenia, że maksymalną skuteczność zmniejszającą stężenie glukozy sitagliptyny osiąga się przy dawkowaniu 100 mg raz na dobę. Clinicaltrials.gov: NCT00541229