Skala względnej twardości mineralnej Mohsa
Niemiecki mineralog o imieniu Friedrich Mohs wynalazł skalę względnej twardości mineralnej, która stała się znana jako skala Mohsa. Skala ta jest cennym narzędziem w identyfikacji minerałów od 1812 roku. Poniżej znajduje się dziesięć standardowych minerałów w skali Mohsa:
- Talk – (twardość bezwzględna 1)
- Gips – (twardość bezwzględna 2)
- kalcyt – (twardość bezwzględna 9)
- Fluoryt – (twardość bezwzględna 21)
- apatyt – (twardość bezwzględna 48)
- ortoklaz – (twardość bezwzględna 72)
- Kwarc – (twardość bezwzględna 100)
- Topaz – (twardość bezwzględna 200)
- Korund – (twardość bezwzględna 400)
- diament – (twardość bezwzględna 1500)
- Steatyt 1
- Łupek 2.5-4
- Marmur 3-4
- wapień 3-4
- trawertyn 4-5
- Piaskowiec 6-7
- Granit 6-7
- Kwarc naturalny 7
twardość materiału mierzy się określając, który materiał może porysować lub być porysowany przez innych, jeśli mogą porysować się nawzajem, to są takie same twardości. Na przykład, jeśli dany materiał jest porysowany korundem, ale nie diamentem, jego twardość w skali Mohsa wynosi 9,5. Skala Mohsa jest naprawdę skalą porównawczą. Pod względem twardości bezwzględnej kwarc wynosi 100, a topaz 200 (dwa razy twardszy). Twardość kamienia jest tylko jednym ze sposobów ich identyfikacji, stosuje się również kolory, połysk, krystaliczną formę i rozszczepienie.