1756, „specjalne słownictwo Włóczęgów lub złodziei, „później” żargon danego zawodu ” (1801). Poczucie „bardzo Nieformalnego języka charakteryzującego się żywością i nowością” jest do 1818 roku.
Anatoly Liberman pisze tutaj obszerną relację o ustalonym pochodzeniu słowa ze slangu rzeczownika w północnej Anglii ” wąski kawałek ziemi biegnący między innymi i większymi podziałami Ziemi „oraz czasownika slanger” linger, go slowly”, który jest pochodzenia skandynawskiego (porównaj Norweski slenge” hang loose, sling, sway, dangle, „Duński slænge”rzucać, sling”). „Ich wspólnym mianownikiem wydaje się być swobodne poruszanie się w dowolnym kierunku” . Pochodne rzeczowników (Duński slænget, Norweski slenget) oznaczają „gang, bandę”, a Liberman porównuje Staronordyjskie slangi” włóczęga „i slangr” błądzenie ” (używane od owiec). Pisze:
nierzadko kojarzy się miejsce wyznaczone dla określonej grupy i tych, którzy tam mieszkają z językiem tej grupy. John Fielding i wcześni pisarze, którzy znali slang rzeczownika, używali frazy slang patter, tak jakby ten patter był rodzajem mowy należącej do jakiegoś terytorium.
więc ewolucja sensu byłaby od slangu ” kawałek ograniczonego terytorium „do” terytorium używanego przez Włóczęgów do ich wędrówek”, do” ich pola namiotowego „i wreszcie do” używanego tam języka.”Zmiana sensu przechodzi następnie przez wędrownych kupców:
Hawkers używają specjalnego słownictwa i specjalnej intonacji podczas reklamowania swoich towarów (pomyśl o współczesnych aukcjonerach), a wiele dyskredytujących, szyderczych nazwisk charakteryzuje ich mowę; szarlatan i Kwak.
Liberman:
to dialektyczne słowo, które dotarło do Londynu od północy i przez długi czas zachowało ślady swojego niskiego pochodzenia. Trasa wiodła od „terytorium; turf” do „tych, którzy reklamują I sprzedają swoje towary na takim terytorium”, do” wzoru używanego do reklamowania towarów „i do” wulgarnego języka „(później do”dowolnego kolorowego, Nieformalnego sposobu wyrażania”).
lang jest świadomym wykroczeniem przeciwko jakimś konwencjonalnym standardom przyzwoitości. Zwykły wulgaryzm nie jest slangiem, chyba że jest celowo przyjęty i nabywa Sztuczną walutę wśród pewnej klasy osób, dla których nie jest rodzimy. Inną charakterystyczną cechą slangu jest to, że nie jest on ani częścią zwykłego języka, ani próbą uzupełnienia jego braków. Słowo slang jest celowym substytutem słowa potocznego, tak jak znaki szyfru są substytutami liter alfabetu lub jako pseudonim jest substytutem nazwy osobistej.
słowo, które powinno przetrwać, to slangwhanger (1807, Amerykański Angielski) ” hałaśliwy lub obraźliwy mówca lub pisarz.”