w baseballu squeeze play (inaczej squeeze bunt) to manewr polegający na poświęceniu bunt z biegaczem na trzeciej bazie. Pałkarz rzuca piłkę, spodziewając się, że zostanie wyrzucona na pierwszej bazie, ale zapewniając biegaczowi na trzeciej bazie możliwość zdobycia bramki. Taki bunt jest najczęściej z jednym Na Zewnątrz. Według Baseball Almanac, squeeze play został wynaleziony w 1894 roku przez George 'a Case’ a i Dutcha Cartera podczas gry w college 'u na Uniwersytecie Yale’ a.
w bezpiecznym wyciskaniu biegacz na trzeciej pozycji przejmuje prowadzenie, ale nie biegnie w stronę startową, dopóki pałkarz nie zetknie się z buntingiem.
w samobójczym wyciśnięciu, zawodnik startuje, gdy tylko miotacz zaczyna zbijanie, aby rzucić boisko, a przed wypuszczeniem piłki. Jeśli prawidłowo wykonane, a pałkarz buntuje piłkę prawie w dowolnym miejscu na uczciwym terytorium na ziemi, gra na płycie głównej jest bardzo mało prawdopodobne. Jednak każdy inny wynik zazwyczaj spowoduje, że zawodnik zostanie oznaczony, a jeśli pałkarz wyskoczy z piłką, prawdopodobnie zagra podwójnie.
te sztuki są często używane w późnych innings bliskiej gry w celu zdobycia remisu, wygranej lub ubezpieczenia. Typową obroną miotacza przed squeeze play, jeśli widzi pałkarza wchodzącego na pozycję, aby spróbować bunt, jest rzucenie Wysokiego Skoku, który jest trudny do bunt na ziemi.