tablica upamiętniająca poświęcenie pola rodziny Ludwika W. Fostera w 1995
Stadion przeszedł szereg znaczących remontów od lat 20. XX wieku.w 1960 roku dodano Boks prasowy, natomiast pierwszy i ostatni syntetyczny Tor Lekkoatletyczny został zainstalowany w 1978 roku (zastępując używany przez wiele lat Tor Żużlowy).
w 1985 roku, przed Super Bowl XIX, wyremontowano Boks prasowy, zainstalowano nowe szatnie, dobudowano kompleks biletowy i garderobę dla urzędników gry oraz zwiększono liczbę toalet.
w 1994 roku, przed mistrzostwami świata w piłce nożnej 1994, dolny poziom boksu prasowego został rozbudowany, a na całym stadionie zainstalowano aluminiowe ławki. Zmniejszono również koronę powierzchni gry.
w 1995 roku podarunek w wysokości 10 milionów dolarów od dyrektora ds. ubezpieczeń w Los Angeles i absolwenta Stanford w 1935 roku Louisa W. Foster umożliwił dalsze aktualizacje stadionu, w tym poszerzenie hali, poprawę toalet i wymianę pozostałych drewnianych siedzeń. Na cześć swojego daru, Stanford nazwał boisko rodziny Louisa W. Fostera na Stanford Stadium.
2005-2006 wyburzenia i rekonstrukcjaedytuj
wnętrze stadionu w maju 2004 roku, przed przebudową
w czerwcu 2005 Rada Powiernicza Uniwersytetu zatwierdziła plany rozbiórki i odbudowy stadionu, które usuną Tor, zmniejszą pojemność stadionu i zaktualizują go zgodnie z obecnymi standardami dla obiektów sportowych. Różne uzasadnienia dla renowacji obejmowały słabe linie widokowe na istniejącym stadionie (uniemożliwiające wykorzystanie dolnego 14 rzędów), długie klatki schodowe i brak odpowiednich urządzeń sanitarnych. Tor wokół stadionu wcześniej tworzył dużą odległość między boiskiem a widowniami.
pojemność nowego stadionu została ustalona na około 50 000 miejsc wyprodukowanych przez Ducharme Seating. Zmniejszenie pojemności było strategiczną decyzją programu Lekkoatletycznego Stanforda, aby zwiększyć sprzedaż biletów sezonowych i stworzyć bardziej intymną atmosferę gry bez poświęcania możliwości organizowania dużych imprez światowej klasy, takich jak Mistrzostwa Świata FIFA w przyszłości. Było to częściowo wynikiem niepowodzenia San Francisco w przetargu na Igrzyska Olimpijskie w 2012 roku, na których głównym obiektem Olimpijskim byłby wyremontowany Stanford Stadium.
budowa rozpoczęła się kilka minut po ostatnim domowym meczu Cardinal w sezonie 2005, przegranym 38-31 z Notre Dame 26 listopada. Buldożery zaczęły wyrywać naturalną murawę boiska podczas ceremonii, która odbyła się, gdy uczestnicy byli jeszcze na stadionie na mecz. Budowa przebiegała szybko przez zimę i wiosnę z celem otwarcia w czasie meczu Stanford przeciwko San Jose State 9 września 2006, ale gra musiała zostać przeniesiona na Spartan Stadium San Jose State z powodu niezwykle mokrej zimy i wynikających z tego opóźnień w budowie. Latem 2006 roku Robotnik Budowlany spadł z wysokości 7,0 m do swojej śmierci.
stadion został otwarty 16 września 2006 roku. Stanford przegrał z Navy 37-9. Zespół ze Stanford nie był obecny na otwarciu stadionu, ponieważ nie mogli grać na żadnych imprezach sportowych w miesiącu wrześniu z powodu oskarżeń o wandalizm do tymczasowego trailera, który wcześniej służył jako obiekt prób. Zamiast tego zespół wystąpił w przerwie meczu i grał przez cały mecz.
obiekt zajmuje 18,4 hektarów (74 000 m2), a jego powierzchnia wynosi 601 128 stóp kwadratowych (55 847 m2)., powierzchnia gry 29 stóp (8,8 m) poniżej poziomu gruntu, a obecnie jest stadionem w kształcie prostokąta. Stadion ma 43 rzędy po bokach, 22 rzędy na endzones i 30 rzędów poniżej skybox. Skybox ma również 437 miejsc dla widzów, ponad dwukrotnie więcej niż poprzednia press box.
w 2013 roku Stanford zaktualizował swoje tablice wyników o podwójne płyty wideo HD. Dodano również tablicę o wysokości 510 m, która wyświetla wyniki poza miastem i statystyki w czasie rzeczywistym.