komentarz
rabdomioliza występuje u aż 50% pacjentów z hiperglikemicznym hiperosmolarnym zespołem nonketotycznym (HHNK) i waha się od łagodnie podwyższonego poziomu CK bez objawów do znacznie podwyższonego poziomu CK z ostrą niewydolnością nerek niepowodzenie, prawdopodobnie Wymaganie hemodializy.U pacjentów z 1-3dka i HHNK z rabdomiolizą stężenie glukozy we krwi jest większe, stężenie osmolalności w surowicy i stężenie kreatyniny w surowicy niż u pacjentów bez rabdomiolizy.1-3W każdym razie mechanizm uszkodzenia mięśni wywołanego przez DKA jest niepewny. Teorie obejmują niewystarczającą dostawę energii do mięśni, efekty hiperosmolarne i podliczenie defektów metabolicznych, takich jak McArdle ’ a (niedobór miofosforylazy powodujący akumulację glikogenu i zmniejszone wytwarzanie ATP w mięśniach, Zwykle charakteryzujące się zmęczeniem, nietolerancją ćwiczeń, andmialgias).1
chociaż u starszych pacjentów często wykonuje się pomiary CK w celu wykluczenia zawału mięśnia sercowego jako czynnika precypitującego DKA, u młodszych pacjentów poziomy CK nie są rutynowo badane, ponieważ prawdopodobieństwo niedokrwienia mięśnia sercowego jest niewielkie. Ponadto pomiary troponiny, które są bardziej specyficznymi markerami urazu serca, zastępują badania CK w wielu ośrodkach. W związku z tym można przeoczyć rabdomiolizę związaną z DKA, co prowadzi do dalszych powikłań, takich jak niewydolność nerek.
niemniej jednak, rabdomioliza jest ważna do zdiagnozowania, ponieważ odpowiednie leczenie może zapobiec znacznym powikłaniom, takim jak ostra niewydolność nerek. Chociaż nie ma kontrolowanych badań klinicznych, serie przypadków i dane na zwierzętach potwierdzają stosowanie terapii wodorowęglanami, agresywnej resuscytacji płynów i prawdopodobnie infuzji mannitolu u pacjentów z poważnąhabdomiolizą w celu zapobiegania ostrej niewydolności nerek, która może wystąpić u aż jednej czwartej pacjentów z rabdomiolizą i hhnk.3-5
rabdomioliza może być również związana z wysoką śmiertelnością trwającą 1 tydzień u pacjentów z DKA i HHNK. Jeden raport2 opisał czterokrotnie większą śmiertelność w ciągu 1 tygodnia u pacjentów z DKA i mięśniami poprzecznie prążkowanymi w porównaniu z pacjentami tylko z DKA (38,5 vs. 9,7%). Pacjenci z HHNK i rhabdomiolizą również mieli wyższy wskaźnik śmiertelności w porównaniu z pacjentami z HHNKonly (35,5 vs 25,4%).
względne unieruchomienie C. S. prawdopodobnie przyczyniło się do skrajnego unieruchomienia. Być może miała zakażenie wirusem Coxsackiego, charakteryzujące się mdłościami, wymiotami, zapaleniem mięśnia sercowego, rabdomiolizą i nowo pojawiającą się cukrzycą.Niestety, rozważaliśmy tę diagnozę, gdy badania laboratoryjne potwierdzićjest już niemożliwe.