>podsumowanie
Madison kontynuuje i kończy argument rozpoczęty w poprzednim artykule. Twierdzi, że uprawnienia rządu federalnego wynikające z projektowanej konstytucji nie będą zagrażać uprawnieniom zastrzeżonym dla Stanów.
Madison rozpoczyna artykuł przypominając swoim słuchaczom, że Amerykanie są wspólnym zwierzchnikiem zarówno rządów federalnych, jak i stanowych. Te dwa różne rodzaje rządów mają różne uprawnienia, przeznaczone do różnych celów, ale mimo to podlegają ostatecznej kontroli wyborców.
Madison następnie wykorzystuje szereg argumentów, aby przekonać swoją publiczność, że rządy stanowe mają kilka naturalnych zalet w stosunku do rządu federalnego w zakresie zapewnienia wsparcia ludności. Urzędnicy i przedstawiciele stanu żyją w bliskim codziennym kontakcie z elektoratem i zajmują się sprawami, które bezpośrednio wpływają na ich życie. Ponadto, tak jak przedstawiciele rządów stanowych są zazwyczaj stronniczy wobec swoich powiatów i miast, tak przedstawiciele Kongresu będą stronniczy wobec swoich stanów: „duch lokalny będzie nieomylnie przeważał o wiele bardziej w członkach Kongresu, niż duch Narodowy będzie przeważał w ustawodawstwach poszczególnych państw.”
ponadto Madison twierdzi, że gdyby rząd federalny naruszył prawa Stanów, ten ostatni miałby znaczną przewagę w opieraniu się takim działaniom. Stany mogą ostatecznie połączyć siły, stawiając opór rządowi federalnemu. Madison odrzuca jako wysoce nieprawdopodobne szanse na to, że rząd federalny będzie w stanie zebrać armię wystarczająco potężną, aby pokonać wszystkie milicje stanowe.
Analiza
Madison powtarza argumenty przedstawione w poprzednich dokumentach przez Hamiltona, potwierdzając wiele zalet rządów stanowych w stosunku do rządu federalnego w zakresie zapewnienia wsparcia ludzi i opierania się ingerencjom.
chociaż w poprzednich artykułach Madison starał się przekonać swoich czytelników, że system zaproponowany przez Konstytucję doprowadzi do stabilnego i energicznego rządu, szczegółowo opisuje w tym artykule serię hipotetycznych konfliktów między rządem stanowym a Federalnym. Madison wyraźnie nie oczekuje ani nie ma nadziei, że konstytucja doprowadzi do opisanych tu konfliktów między władzą stanową a Federalną. Raczej stara się ustalić, że „chimeryczne” przewidywania przeciwników władzy federalnej miażdżące rządy stanowe są całkowicie bezpodstawne.