Uraninit był znany jako pitchblende (od pitch, ze względu na czarny kolor, i blende, od blenden co oznacza „oszukać”, termin używany przez niemieckich górników do oznaczania minerałów, których gęstość sugerowała zawartość metalu, ale których eksploatacja, w czasie, gdy zostały nazwane, była nieznana lub ekonomicznie niewykonalna). Minerał znany jest co najmniej od XV wieku z kopalni srebra w Rudawach, na granicy niemiecko-czeskiej. Miejscem typowym jest historyczne miasto Górniczo-uzdrowiskowe Joachimsthal, dzisiejsze Jáchymov, po czeskiej stronie gór, gdzie minerał opisał F. E. Brückmann w 1772 roku. Pitchblende ze złoża Johanngeorgenstadt w Niemczech został użyty przez M. Klaprotha w 1789 roku do odkrycia pierwiastka uranu.
wszystkie minerały uraninitu zawierają niewielką ilość Radu jako produktu rozpadu radioaktywnego uranu. Maria Curie wykorzystała pitblende, samodzielnie przetwarzając jego Tony, jako materiał źródłowy do jej izolacji Radu w 1910 roku.
Uraninit również zawsze zawiera niewielkie ilości izotopów ołowiu 206pb i 207pb, produktów końcowych serii rozpadów izotopów uranu odpowiednio 238U i 235U. Niewielkie ilości helu występują również w uraninicie w wyniku rozpadu Alfa. Hel został po raz pierwszy znaleziony na ziemi w uraninicie po tym, jak został odkryty spektroskopowo w atmosferze Słońca. Niezwykle rzadkie pierwiastki, TechNet i promet, można znaleźć w uraninicie w bardzo małych ilościach (odpowiednio około 200 pg/kg i 4 fg/kg), wytworzonych w wyniku spontanicznego rozszczepienia uranu-238. Francjum można również znaleźć w uraninicie przy 1 atomie francjum na każdy 1 × 1018 atomów uranu w Rudzie w wyniku rozpadu aktynu.