Wielkie Równiny są często określane jako Amerykańskie Serengeti.
400 milionów akrów rozciągających się od Kanady do Meksyku miało kiedyś obfitość dzikiej przyrody niezrównaną nigdzie indziej w Ameryce Północnej. Symbiotyczny związek dzikiej przyrody z łąkami sprawia, że to miejsce jest tak wyjątkowe.
głęboko zakorzenione wieloletnie trawy utrzymują Głębokie gleby w stanie nienaruszonym i karmią obfite pasożyty, w tym łosie, pronghorny, jelenie i żubry. Z kolei jako pasza żubrów zakłócają glebę kopytami i rozpraszają rodzime nasiona. Psy preriowe preferują tereny wypasane przez żubry dla swoich kolonii, a z kolei stanowią bazę dla wielu drapieżników, w tym fretek czarnoskrzydłych, jastrzębi, Orłów, borsuków i szybkich lisów. Ptaki trawiaste, takie jak siewki górskie i sowy, gniazdują w koloniach psów preriowych.
te zawiłe połączenia zapewniają zdrowe środowisko Wielkich Równin. Ale dziś wielkie równiny są jednym z najbardziej zagrożonych, najbardziej zmienionych i najmniej chronionych siedlisk w Ameryce Północnej. Przed osadnictwem w Ameryce Europejskiej tereny te wspierały miliony żubrów, łosi i widłonogów. Niedźwiedzie Grizzly i szare wilki włóczyły się po równinach, a sceny naturalnej selekcji stały się regularnym spektaklem.