Wjasa, (sanskryt: „aranżer” lub „kompilator”) zwany także Krishna Dvaipayana lub Vedavyasa, (rozkwitł 1500 PNE?), legendarny Indyjski mędrzec, któremu tradycyjnie przypisuje się komponowanie lub kompilowanie Mahabharaty, zbioru legendarnej i dydaktycznej poezji, skupionej wokół centralnej heroicznej narracji. W Indiach jego urodziny są obchodzone jako Guru Purnima, w dzień Shukla Purnima w miesiącu Aszadha (Czerwiec–Lipiec).
według legendy, Vyasa był synem ascetycznej Parashary i dasyu (aborygeńskiej) księżniczki Satyavati i dorastał w lasach, mieszkając z pustelnikami, którzy nauczali go Wed (starożytnej Świętej literatury Indii). Następnie mieszkał w lasach nad brzegiem rzeki Sarasvati, zostając nauczycielem i kapłanem, spłodził syna i ucznia, Shukę, i zgromadził dużą grupę uczniów. Pod koniec życia, żyjąc w jaskiniach w Himalajach, mówi się, że podzielił Wedy na cztery tradycyjne zbiory, skomponował Purany, a w ciągu dwóch i pół roku skomponował swoje wielkie dzieło poetyckie, Mahabharatę, rzekomo dyktując je swemu skrybie, Ganeshy, Bogu słoniom.