przegląd:
Smoczy wąż, Xenodermus javanicus jest interesującym wężem, ponieważ jest jedynym wężem w swoim rodzaju. Wąż jest również nazywany Jawajskim wężem tuberkulcowym, Jawajskim wężem błotnym i szorstkowłosym wężem ściółkowym. Wąż jest uważany za rzadki i nie jest powszechnie trzymany w hobby, ponieważ nie przeżywa w niewoli. Jest to nocny wąż i żywi się wyłącznie żabami. Pochodzi z Tajlandii, Birmy i Indonezji. Nie jest płodnym hodowcą, składając dwa do czterech jaj rocznie. Jest również znany ze swojego „sztywnego zachowania”, w którym wąż usztywnia się, prawie jak deska, w dowolnej pozycji po dotknięciu lub podniesieniu. Nie wiadomo, dlaczego zachowuje się w ten sposób, ale jest to interesujące nadal takie samo. Inną ciekawą cechą tego węża jest jego skóra. Zamiast być gładki jak większość węży, smok wąż ma trzy rzędy dużych, stępionych łusek, które biegną po środku jego pleców, nieco jak grzbiet włosów widziany na Rhodesian Ridgeback dog.
Xenodermus javanicus został po raz pierwszy opisany w 1836 roku przez Johannesa T. Reinhardta, duńskiego zoologa. O gadzie naprawdę niewiele wiadomo, poza tym, że niezwykle trudno jest utrzymać się przy życiu w niewoli. Najwyraźniej rosną do około 2 do 2 1/2 stopy i są colubrids. Najwidoczniej polują i zjadają żaby wyłącznie w nocy, a w ciągu dnia zakopują się. Chociaż pojawiają się od czasu do czasu w handlu, gatunek ten najlepiej pozostawić na wolności, ponieważ nie ma dostępnych porad hodowlanych, a większość informacji w Internecie mówi, że wąż ten nie żyje zbyt długo w niewoli.