niniejsze Oświadczenie o programie wyjaśnia, w jaki sposób Biuro Więziennictwa Stanów Zjednoczonych (BOP) określa i wdraża wnioski od więźniów o współczucie zwolnienie lub skrócenie wyroku. „Under 18 U. S. C. 4205 (g), sąd skazujący, na wniosek Biura ds. Więziennictwa, może uczynić więźnia z minimalnym wyrokiem natychmiastowym uprawnionym do zwolnienia warunkowego poprzez skrócenie minimalnego wymiaru kary do odsiadki. Zgodnie z 18 U. S. C. 3582(c)(1)(a), sąd skazujący, na wniosek Dyrektora Biura Więziennictwa, może skrócić okres pozbawienia wolności więźnia skazanego na podstawie ustawy Comprehensive Crime Control Act z 1984 r. Biuro używa 18 U. S. C. 4205 (g) i 18 U. S. C. 3582 (c) (1) (a) w szczególnie nadzwyczajnych lub istotnych okolicznościach, które nie mogły być rozsądnie przewidziane przez Trybunał w momencie wydania wyroku” (s. 1). Procedury obejmują; wszczęcie wniosku w nadzwyczajnych lub istotnych okolicznościach; wnioski oparte na okolicznościach medycznych; wnioski oparte na okolicznościach niemedycznych dotyczące starszych więźniów; wnioski oparte na okolicznościach niemedycznych dotyczące śmierci lub ubezwłasnowolnienia członka rodziny opiekuna dziecka osadzonego; wnioski oparte na pozamedycznych okolicznościach dotyczących ubezwłasnowolnienia współmałżonka lub zarejestrowanego partnera; czynniki i ocena okoliczności we wnioskach o RIS (zmniejszenie kary); zatwierdzenie wniosku; odmowa wniosku; niekwalifikowalni przestępcy; śledzenie wniosków o zmniejszenie kary.