porozumienie gramatyczne stawia różne wymagania użytkownikom różnych języków. Rozpowszechnione w językach świata cechy systemów umów oferują cenne testy wpływu języka na głęboko zakorzenione dziedziny ludzkiego poznania i kategoryzacji. Umowa liczbowa jest jedną z takich dziedzin, z intrygującymi dowodami, że typologiczne cechy morfologii liczb wiążą się z różnicami w wrażliwości na rozróżnienia liczbowe. Dowody pochodzą z badań nad produkcją języka, które wskazują na bogactwo morfologiczne języków jako wzmocnienie ekspresji różnic liczbowych. Aby krytycznie przetestować tę hipotezę, native speakerzy języka o ograniczonej morfologii (angielski) zostali porównani z native speakerami języka o bogatej morfologii (hiszpański) w użyciu semantycznie i gramatycznie motywowanej umowy liczbowej. Dzięki materiałom dopasowanym do znaczenia, mówcy obu języków wykazywali znaczne różnice w porozumieniu liczbowym ze względu na Ukryte niuanse semantyki liczb, a wzory i rozmiary interakcji z liczbami gramatycznymi były takie same dla obu grup. W tym ważnym aspekcie, osoby posługujące się językiem angielskim i hiszpańskim zdają się interpretować liczebność w podobny sposób, pomimo znacznych różnic morfologicznych i składniowych w ich językach. Wyniki kwestionują argumenty, że wariacje językowe mogą kształtować pojmowanie liczby nielingwistycznej lub promować różniczkowe wyrażanie znaczenia liczb podczas tworzenia porozumienia gramatycznego.