uważam więź, którą zbudowałem z moim pasierbem, za jedną z najważniejszych i najważniejszych relacji w moim życiu. Uważam go również za jeden z głównych czynników wpływających na to, jak wychowuję własną córkę.
na początku mojej pasierbiczej podróży nie miałam własnych dzieci. Byłem w stanie poświęcić dużo czasu na budowanie dobrego fundamentu z moim pasierbem. Zanim nawet wyszłam za mąż za mojego obecnego partnera, wzięłam już na siebie obowiązki „przypominające mamę”, takie jak pranie, czytanie bajek na dobranoc i podrywanie w szkole.
kiedy zaszłam w ciążę — wszystko się zmieniło — ale nie tak, jak się spodziewałam.
bałam się, że moje przyszłe dziecko sprawi, że mój pasierb poczuje się opuszczony i nas rozdzieli. Ale tak nie było. Dorastające we mnie dziecko stało się szczególnym łącznikiem z moim pasierbem. Jego przyszła siostrzyczka związała nas ze sobą w sposób, jakiego nie mogłem sobie wyobrazić. Został uwzględniony, gdy wybraliśmy imię mojej córki. Rozmawiał z nią, gdy była w moim brzuchu. Z każdym dniem stawał się coraz bardziej podekscytowany jej przybyciem. Moja córka była już gwiazdą w oczach mojego pasierba, zanim się urodziła.
mimo to nadal obawiałam się, że nadchodzący poród będzie stunt relacji miałem z moim pasierbem i że cały mój wysiłek zostanie stracony z 2 am karmienia i ciągłej potrzeby uwagi ze strony mojego dziecka.
ale to co się stało to coś innego. Kiedy byłam gotowa na dziecko, wijąc się ze skurczami w szpitalu, mój pasierb nalegał, aby mnie odwiedzić. Miał wtedy około 8 lat. Tam przyszedł, wchodząc do pokoju i aż do maszyny obok mojego łóżka, które monitorowało moje skurcze. Po minucie patrzenia na maszynę i patrzenia, jak wiję się z efektów szczególnie dużego skurczu, stwierdził: „rany, to wyglądało jak duży!”Nawet w moim intensywnym bólu udało mi się lekko uśmiechnąć i dosłownie po prostu zakochałem się w nim nieco bardziej.
po porodzie mój pasierb wrócił do mnie i poprosił, aby wspiąć się ze mną na szpitalne łóżko. Oczywiście, byłam całkiem spięta, ale pamiętam, jak mnie uściskał i powiedział: „Dziękuję.”
dziękował mi za siostrę.
być może nigdy nie będę w stanie całkowicie wypełnić pustki biologicznej matki mojego pasierba dla niego, ale zawsze będę kobietą, która urodziła jego ukochaną siostrę.
Narodziny mojej córki ujawniły część naszego związku, którego mogliśmy nigdy nie doświadczyć. Widział mnie zrzędliwego, wściekłego, płaczącego i biegającego na 1 godzinę snu. Chodził z nami na niezliczone wizyty lekarskie, godzinami czekał w poczekalniach i siedział ze swoją siostrą, gdy zwymiotowała na fotelik samochodowy.
mój pasierb widział mnie w moim absolutnym najgorszym i stał z boku i patrzył na mnie, jak natknęłam się na doświadczenie zostania nową mamą. Nie zdawał sobie sprawy, że w tym samym czasie desperacko starałam się być najlepszą macochą, jaką mogłabym dla niego być.
posiadanie własnego dziecka nauczyło mnie, że miłość, którą czuję do pasierba i miłość, którą mam do własnej córki, dzieli tylko to, że nie nosiłam pasierba w brzuchu ani nie urodziłam go. Przegapiłem pierwsze kilka lat jego życia przed spotkaniem z nim i to jest istotny czynnik. Ale to nie wszystko.
doświadczenie posiadania własnego dziecka nauczyło mnie, że nic z tego nie byłoby tak słodkie, jak gdyby nie było mojego pasierba. Rola, jaką odgrywa w moim życiu i w życiu jego siostry, jest czymś, czego nigdy nie można zastąpić.
dzięki mojemu pasierbowi nauczyłem się być bardziej cierpliwy, empatyczny i bardziej świadomy tego, jak my jako rodzice możemy wpływać na nasze dzieci. Obserwując, jak mój pasierb przechodzi przez trudne czasy, gdy nie ma swoich biologicznych rodziców razem, byłem w stanie lepiej zrozumieć, jak to musi być, i to spowodowało, że bardziej starałem się upewnić, że to nie stanie się z naszą jednostką rodzinną.
wybór na przyrodniego rodzica był mój. Pamiętaj, że to nie to samo, co wiedzieć, w co się pakujesz. Nigdy nie możesz w pełni wiedzieć, w co się pakujesz z rodzicielstwem przyrodnim, a nawet rodzicielstwem.
po prostu się zobowiązujesz i nurkujesz.
wierzę, że mój pasierb uformował mnie w takiego rodzica, jakiego nigdy nie sądziłem, że będę. Wydobył we mnie to, co najlepsze i dał mi pewność, że jestem i będę silnym rodzicem zarówno dla niego, jak i dla jego siostry.
więcej od Michelle: 3 rzeczy, o których każdy krok-rodzic powinien pamiętać o swoich Pasierbach