Ontario Provincial Police

Widok siedziby głównej OPP w Orilli, 2005

Ontario Provincial Police (OPP) świadczy usługi policyjne na obszarach Ontario, które nie są nadzorowane przez regionalne lub miejskie służby policyjne. Gminy mogą być również nadzorowane przez OPP na podstawie umowy, z 323 według stanu na 2019 r. W niektórych oddziałach znajdują się również oddziały satelitarne, które zapewniają ochronę policji na obszarze o powierzchni ponad miliona kilometrów kwadratowych, około 128 000 kilometrów autostrad prowincjonalnych i populacji ponad 13 milionów ludzi. Główna siedziba OPP znajduje się obecnie przy 777 Memorial Avenue w Orillii w budynku Lincolna M. Alexandra. Przeniesienie siedziby głównej do Orillii było częścią ruchu rządu w celu decentralizacji ministerstw i operacji w innych częściach Ontario. Wcześniej, w latach 1973-1995, siedziba mieściła się w Toronto przy 90 Harbour Street, w miejscu dawnego budynku Workmen ’ s Compensation Board building.

Opp współpracuje również z innymi agencjami wojewódzkimi, w tym z Ministerstwem Transportu i Ministerstwem Zasobów Naturalnych, w celu egzekwowania przepisów dotyczących bezpieczeństwa i ochrony dróg. Wreszcie funkcjonariusze OPP zapewniają bezpieczeństwo w Zgromadzeniu legislacyjnym Ontario w Toronto.

oddziały

wcześniej OPP był podzielony na siedemnaście różnych regionów. W 1995 r. operacje OPP zostały połączone w sześć regionów, z których pięć świadczyło usługi policji ogólnej, a jeden świadczył usługi policji drogowej w obszarze Greater Toronto zgodnie z zaleceniami Ipperwash Inquiry. Komisariaty OPP nazywane są „oddziałami”.

struktura Rankinguedit

struktura rang w ramach OPP ma charakter paramilitarny lub quasi-wojskowy, podobnie jak większość północnoamerykańskich służb ścigania, z kilkoma „niezaangażowanymi” stopniami prowadzącymi do stopni „oficerskich”. Stopnie detektywa spadają poprzecznie Z szeregami mundurowymi i nie są awansem wyżej. Funkcjonariusze policyjni w OPP są wyjątkowo znani jako”funkcjonariusze prowincjonalni”.

insigniaedytuj

stopień cywilny insigniaedytuj

piszczałki i bębny komisarza Edytuj

piszczałki i bębny komisarza służą jako oficjalnie uznana OPP. Zespół został założony jako Ontario Provincial Pipes and Drums w 1968 roku przez dwóch konstabli i zyskał szerokie uznanie w latach 70. i 80., zanim został rozwiązany w 1991 roku z powodu ograniczeń finansowych Departamentu. Zespół został wkrótce ponownie utworzony trzy lata później i obecnie składa się z oficerów ochotników, oficerów pomocniczych i ochotników cywilnych.

Służba Bezpieczeństwa Legislacyjnegoedytuj

członkowie Legislative Security Service w Queen ’ s Park w Toronto, 2019

ustawodawcza Służba Bezpieczeństwa składa się ze specjalnych posterunków, które świadczą usługi bezpieczeństwa na komisariacie ustawodawczym (Legislature Building i Whitney Block) i podlegają sierżantowi broni. Mundury oficerskie składają się z białej koszuli, czarnej Kamizelki taktycznej, radia, czarnych spodni z żółtym paskiem i czapki z daszkiem.

funkcjonariusze umundurowaniedytuj

umundurowany oficer OPP na motocyklu, 2015

większość służb policyjnych jest świadczona przez mundurowych posterunkowych policji frontowej. Wszyscy zaprzysiężeni członkowie OPP, zgodnie z Ustawą o usługach policyjnych, muszą uczęszczać do Ontario Police College w Aylmer, Ontario, przez trzynaście tygodni, aby uzyskać dyplom podstawowego szkolenia konstabla. OPP nakazuje również dodatkowe szkolenia przed i po uczęszczaniu do Ontario Police College, co skutkuje najdłuższym okresem szkolenia wśród Ontario police services. Następnie posterunkowy policji zastępczej zostaje przydzielony do oddziału w sześciu rejonach OPP z oficerem szkoleniowym na rok szkolenia terenowego. Pod koniec okresu próbnego podejmowana jest decyzja o zatrzymaniu.

OPP prowadzi szkolenia w Wojewódzkiej Akademii Policyjnej w Orillia, Ontario. Obecna Akademia została otwarta w 1998 roku na miejscu dawnego centrum regionalnego Huronia. Wcześniej szkolenia były prowadzone w OPP Training and Development Centre w Brampton, Ontario, w latach 1981-1998. OPP posiada również mandat do szkolenia posterunków pierwszej nacji ze służb policyjnych OPP administrowanych przez pierwszą nację. Członkowie tych służb przechodzą takie same szkolenia jak posterunkowy OPP, z wyjątkiem innego munduru. Udział w Akademii nie jest otwarty dla publiczności.

mundurowi podoficerowie OPP noszą ciemnoniebieskie mundury ze złotymi napisami i lamówkami na ramionach. Podoficerowie noszą różne naramienniki i białe koszule. Od 1985 roku standardem są szerokie, jasnoniebieskie paski po bokach spodni, a czapki z daszkiem obszyte są pasami kapelusza tego samego koloru. Funkcjonariusze noszą pasy służbowe z wydanym wyposażeniem i mają możliwość noszenia albo wewnętrznej Kamizelki balistycznej, albo zewnętrznej Kamizelki taktycznej z taśmą MOLLE i dużymi plakietkami z napisem „policja” na klatce piersiowej i plecach. OPP była pierwszą poważną służbą policyjną w Kanadzie, która wydawała opaski uciskowe i sprzęt urazowy każdemu oficerowi. Wcześniej funkcjonariuszom nadawano jasnoniebieskie koszule zamiast obecnych granatowych koszul. Te koszule są teraz zarezerwowane dla specjalnych posterunkowych, funkcjonariuszy ochrony i posterunkowych policji pomocniczej. Od 1997 do 2008 r.oficjalnym naczelnikiem OPP był stetson, choć w dalszym ciągu nadawano szeregi OPP. Począwszy od 2008 roku OPP powrócił do czapki dla wszystkich oficerów. Oficerowie w wyspecjalizowanej roli są wydawane różne urządzenia, takie jak czapki z daszkiem. Oficerowie pełniący służbę w specjalnych jednostkach taktycznych mogą również otrzymać spodnie cargo bez charakterystycznego paska, Topy użytkowe i stonowane plakietki na zewnętrzne kamizelki taktyczne. Oficerowie pełniący służbę w jednostce taktycznej i ratowniczej otrzymują mundury oliwkowo-zielone.

program Pomocniczyedytuj

członkowie pomocniczy nie mają uprawnień policji. Muszą oni polegać na tych samych przepisach dotyczących aresztowań, co zwykli obywatele. W niektórych przypadkach członek pomocniczy może posiadać uprawnienia funkcjonariusza policji. Może się to zdarzyć w sytuacji awaryjnej lub gdy OPP wymaga dodatkowej siły, aby pomóc w specjalnym wydarzeniu. Oficerowie pomocniczy są nieodpłatni, jednak otrzymują wynagrodzenie za podróż i posiłki. Są zobowiązani do uczestniczenia w rutynowych szkoleniach prowadzonych przez OPP i muszą przeznaczyć określoną liczbę godzin miesięcznie. Pomocnicy tworzą ludzie z różnych środowisk.

członkowie pomocniczy są szkoleni w Wojewódzkiej Akademii Policji i kwalifikowani ze wszystkimi opcjami siły.

Mundur pomocniczy różni się od munduru zwykłego oficera OPP. Oficerowie pomocniczy noszą jasnoniebieskie koszule, kapelusze w kratkę i mają własne odznaki na czapki. Noszą slip-ons z wyhaftowanym słowem „pomocniczy”, a ich kurtki i mundury mają wszyte zakładki, które wskazują, że są oficerami pomocniczymi.

Historiaedit

po rozpadzie sił pomocniczych II Wojny Światowej, rosnącym napięciu Zimnej Wojny i strachu przed atakiem nuklearnym doprowadziły do przekonania, że służby policyjne powinny „rekrutować i szkolić ochotników, aby zwiększyć swoje siły w sytuacjach awaryjnych”. W rezultacie w 1954 roku utworzono Wojewódzki pomocniczy Inspektorat obrony cywilnej, ale wkrótce uwidoczniła się potrzeba ściślejszego powiązania pomocniczego z OPP.

14 stycznia 1960 roku została rozwiązana Wojewódzka organizacja obrony cywilnej. Powstał nowy organ nadzorczy znany jako Emergency Measures Organization—Ontario (EMO). Każdy departament rządu stał się odpowiedzialny za własne planowanie operacyjne. Organizacja pomocniczych sił policyjnych stała się obowiązkiem wszystkich zainteresowanych miejskich sił policyjnych, a także OPP.

w kwietniu 1960 roku powstała nowa organizacja bliżej związana z OPP. Policja Pomocnicza Ontario została zorganizowana w 12 z 17 okręgów OPP i do końca roku 376 ochotników zgłosiło się do wyposażenia i przeszkolenia przez doświadczony personel OPP. Dwóch inspektorów OPP zostało przydzielonych do pracy ze środkami nadzwyczajnymi w charakterze oficerów łącznikowych dla ochotników. Ten ścisły związek trwa do dziś, ponieważ jednostka pomocnicza OPP odgrywa kluczową rolę w planowaniu i wystąpieniach Sytuacji Nadzwyczajnych i katastrof. Do 1961 roku było 466 ochotników pomocniczych, którzy towarzyszyli regularnym inspektorom w patrolach drogowych i policyjnych, a w ciągu roku odbyli ponad dwadzieścia sześć tysięcy godzin służby Ochotniczej.