co na świecie-sporna kolekcja ceramiki Waldemara Julsruda, 10: 53, Muzeum w Penn
figury Acámbaro zostały odkryte przez niemieckiego imigranta i handlarza sprzętem Waldemara Julsruda. Według Dennisa Swifta, kreacjonisty młodej Ziemi i głównego zwolennika figur, Julsrud natknął się na figury podczas jazdy konnej i wynajął lokalnego rolnika, aby wykopał Pozostałe figury, płacąc mu za każdą figurę, którą przywiózł. W końcu rolnik i jego asystenci przynieśli mu ponad 32 000 figur, które zawierały przedstawienia wszystkiego, od rzekomych dinozaurów po ludy z całego świata, w tym Egipcjan, Sumerów i „brodatych Kaukazów”.
Archeolog Charles C. Di Peso pracował dla Fundacji Amerind, organizacji antropologicznej zajmującej się ochroną Kultury rdzennych Amerykanów. Di Peso zbadał dane liczbowe i stwierdził, że nie są one autentyczne, a zamiast tego zostały wyprodukowane przez lokalnych współczesnych rolników.
doszedł do wniosku, że figurki były rzeczywiście podróbkami: ich powierzchnie nie wykazywały oznak wieku; żaden brud nie był zapakowany w ich szczeliny; i chociaż niektóre figurki były połamane, nie brakowało żadnych kawałków i nie zniszczono żadnych połamanych powierzchni. Co więcej, stratygrafia wykopalisk wyraźnie pokazała, że artefakty zostały umieszczone w niedawno wykopanym otworze wypełnionym mieszaniną otaczających warstw archeologicznych. DiPeso dowiedział się również, że lokalna rodzina produkowała i sprzedawała te figurki Julsrud za peso za sztukę od 1944 roku, prawdopodobnie inspirowane filmami pokazywanymi w kinie Acámbaro, lokalnie dostępnymi komiksami i gazetami oraz dostępnymi jednodniowymi wycieczkami do Museo Nacional w Meksyku.
Charles Hapgood, pionier teorii przesunięcia biegunów, stał się jednym z najbardziej znanych i pobożnych zwolenników postaci.
liczby nadal przyciągają uwagę w dzisiejszych czasach. Zostały one cytowane w niektórych książkach pseudonaukowych, takich jak Atlantis Rising Davida Lewisa. Inny kreacjonista młodej Ziemi, Don Patton, stał się jednym z ich zagorzałych zwolenników. Zaproponował kilka nowych linii dowodów, w tym podobieństwo postaci do dinozaurów przedstawionych w książce Roberta Bakkera „Dinosaur Heresies”.
w 1970 roku Erle Stanley Gardner opublikował swoją ostatnią książkę podróżniczą, Host With The Big Hat z rozdziałem na temat kolekcji. Jego biograf Dorota B. Hughes napisał, że”historia Acámbaro może być ukoronowaniem jego badań archeologicznych”.