herbaty są łatwo identyfikowane z ich kolczastą łodygą i liśćmi oraz kwiatostanem fioletowych, ciemnoróżowych, lawendowych lub białych kwiatów, które tworzą głowę na końcu łodygi(łodygach). Kwiatostan jest jajowaty, 4-10 centymetrów (1,6–3,9 cala) długi i 3-5 centymetrów (1,2-2,0 cala) szeroki, z bazalnym przęsłem kolczastych przylistków. Pierwsze kwiaty zaczynają się otwierać w pasie wokół środka kulistego lub owalnego kwiatostanu, a następnie otwierają się kolejno w kierunku góry i dołu, tworząc dwa wąskie pasy w miarę postępu kwitnienia. Wysuszona Głowa utrzymuje się później, a małe (4-6 milimetrów (0,16–0,24 cala)) nasiona dojrzewają w połowie jesieni. W deszczową pogodę niektóre nasiona mogą kiełkować, gdy są jeszcze w główce nasion (wiwipary).
CarnivoryEdit
woda deszczowa może gromadzić się w naczyniach przypominających kubek, które tworzą miejsce, w którym siedzące liście łączą się z łodygą; struktura ta może pełnić funkcję zapobiegania owadom ssącym sap, takim jak mszyce, wspinaniu się po łodydze. Carnivory in teasels został omówiony przez Francisa Darwina (syna Karola Darwina) w pracy prowadzonej przez Royal Society. Współczesne próby powtórzenia eksperymentów Darwina na wspólnej herbacie nadal podsycają debatę nad tym, czy Dipsacus jest naprawdę mięsożerny. Badanie 2011 ujawniło zwiększoną produkcję nasion (ale nie Wysokość) zależną zarówno od ilości, jak i charakteru wprowadzonej suplementacji zwierząt, podczas gdy eksperymenty 2019 sugerowały, że zwiększony zestaw nasion był odpowiedzią na złe warunki glebowe, a nie dowodem proto-mięsożerności. Kształt liści jest lancetowaty, 20-40 centymetrów (7,9–15,7 cala) długości i 3-6 centymetrów (1,2–2,4 cala) szerokości, z rzędem małych kolców na spodniej stronie środkowej.
jako pożywienie
nasiona są ważnym zimowym źródłem pożywienia dla niektórych ptaków, zwłaszcza Europejskiego Gina. Herbaty są często uprawiane w ogrodach i zachęcane do niektórych rezerwatów przyrody, aby je przyciągnąć.
jako gatunek inwazyjnyedytuj
herbatnik jest uważany za gatunek inwazyjny w Stanach Zjednoczonych. Wiadomo, że tworzy monokulturę, zdolną do wyparcia wszystkich rodzimych gatunków roślin, a zatem jest zniechęcana lub eliminowana na odrestaurowanych otwartych terenach i innych obszarach chronionych. W latach 2003-2004 na Słowacji przetestowano dwie ćmy przydatne do kontroli biologicznej, w tym Monofagową Endothenia gentianaeana, ale USDA nie zatwierdziła żadnej z nich do wprowadzenia w lutym 2018 roku. Zamiast tego USDA nadal sugeruje stosowanie substancji chwastobójczych.