Pedagogika krytyczna jest podejściem dydaktycznym, które stara się pomóc uczniom kwestionować i kwestionować dominację oraz dominujące przekonania i praktyki. Innymi słowy, jest to teoria i praktyka pomagania uczniom w osiągnięciu krytycznej świadomości. Krytyczny pedagog Pedagogiczny Ira Shor definiuje pedagogikę krytyczną jako
nawyki myślenia, czytania, pisania i mówienia, które idą pod powierzchownym znaczeniem, pierwsze wrażenia, dominujące mity, oficjalne wypowiedzi, tradycyjne frazesy, otrzymaną mądrość i zwykłe opinie, aby zrozumieć głębokie znaczenie, przyczyny, kontekst społeczny, ideologia i osobiste konsekwencje każdego działania, wydarzenia, obiektu, procesu, organizacji, doświadczenia, tekstu, przedmiotu, polityki, środków masowego przekazu lub dyskursu.
w tej tradycji nauczyciel prowadzi uczniów do kwestionowania ideologii i praktyk uważanych za uciążliwe (w tym w szkole) i zachęcania do wyzwalających zbiorowych i indywidualnych odpowiedzi na rzeczywiste warunki ich życia.
student często zaczyna jako członek grupy lub procesu (w tym religii, tożsamości narodowej, norm kulturowych lub oczekiwanych ról), które są krytycznie studiuje. Po osiągnięciu punktu objawienia, w którym zaczynają postrzegać swoje obecne społeczeństwo jako głęboko problematyczne, następnym zachętą jest dzielenie się tą wiedzą z próbą zmiany opresyjnej natury społeczeństwa.