ketterij in het katholicisme

sinds het edict van Constantijn de grote in 313, en meer in het bijzonder sinds het Concilie van Nicomedia in 317, opgericht als een tribunaal bedoeld om Arius een eerste geloofsbelijdenis op te leggen op straffe van excommunicatie, wordt het dogma gedefinieerd als de norm van het “ware geloof” als reactie op ketterse afwijkingen.Later, tijdens het eerste concilie van Nicea, werd een doctrine die afwijkt van de officiële leer van de kerk en haar dogma ‘ s die door haar gezag (bisschop, Concilie) op basis van de Schrift en traditie werden gewijd, gedefinieerd als ketters. Later vielen auteurs als Augustinus van Hippo op door hun heftigheid in het bestrijden van christelijke ketterijen en andere ideeën zoals het Manichaeïsme.

ketterij (bijna synoniem met heterodoxy) kan een aanleiding zijn om een nieuwe vorm van orthodoxie te creëren. In de context van de ontwikkeling van de heterodoxieën van de tweede en derde eeuw, een heterodox wordt ketterij vanaf het moment van zijn veroordeling door middel van een raad.Met de tijd en vanaf de lagere Middeleeuwen krijgt het begrip ketterij binnen de christelijke sfeer nieuwe betekenissen door het toenemende aantal heterodoxe groepen en bewegingen, niet alleen of voornamelijk vanuit het doctrinaire oogpunt, maar vooral vanuit het disciplinaire oogpunt. Roberto Grosseteste, in de dertiende eeuw, bood een definitie van middeleeuwse ketterij: “Ketterij is een doctrinaire bevestiging die voortkomt uit een menselijke keuze in strijd met de Heilige Schrift, openlijk gemanifesteerd en volhardend ondersteund”. Belangrijk, daarom, is om te onthouden dat ketterij in de Middeleeuwen betrokken niet alleen heterodoxie, maar ook pertinacity.In 1656 definieerde Paus Alexander VII, via de stier Gratia Divina, ketterij als “het geloof, onderricht of verdediging van meningen, dogma’ s, voorstellen of ideeën die in strijd zijn met de leer van de Heilige Bijbel, De Heilige evangeliën, traditie en het leergezag”.De eerste Inquisitie, of “court of exception” belast met het bestrijden van ketterij, werd opgericht door paus Gregorius IX (1231).Ketterij wordt beschouwd als een neiging en optie om de fundamentele waarheden van het geloof in dogma ’s te ontkennen, zonder de traditie, het leergezag en de Heilige Schrift te respecteren, waarop deze dogma’ s zijn gebaseerd.

Geef een antwoord

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd.