Dionizjusz Areopagit

św. Dionizy Areopagit

Święty, chwalebny i prawy zwycięski Hieromartyr Dionizy Areopagita (również Dionizy lub Denys) został ochrzczony przez świętego Pawła w Atenach i jest zaliczany do grona siedemdziesięciu Apostołów. Jego święto obchodzone jest 3 października.

życie

przed chrztem Dionizjusz dorastał w znaczącej rodzinie w Atenach, uczęszczał do szkoły filozoficznej w kraju i za granicą, był żonaty i miał kilkoro dzieci, był członkiem najwyższego sądu w Grecji, Areopagów. Po nawróceniu się na prawdziwą wiarę św. Paweł mianował go biskupem Aten. Ostatecznie zostawił żonę i dzieci dla Chrystusa i udał się ze św. Pawłem w podróż misyjną. Udał się do Jerozolimy, aby zobaczyć Najświętszego Theotokos i pisze o swoim spotkaniu w jednej ze swoich książek. Był też obecny przy jej zaśnięciu.

widząc św. Pawła Męczennika w Rzymie, św. Dionizy również pragnął zostać męczennikiem. Udał się do Galii, wraz z prezbiterem Rusticusem i diakonem Eleuteriuszem, aby głosić Ewangelię barbarzyńcom. Tam jego cierpienie zostało wyrównane tylko przez jego sukces w nawracaniu wielu pogan na chrześcijaństwo.

w roku 96 Święty Dionizjusz został pojmany i torturowany za Chrystusa, wraz z Rustykuszem i Eleuteriuszem, a wszyscy trzej zostali ścięci za panowania cesarza Domicjana. Głowa św. Dionizego przetoczyła się dość długą drogą, aż stanęła u stóp Catuli, Chrześcijanina. Honorowo pochowała go wraz z jego ciałem.

dzieła

cztery dzieła teologiczne przypisywane są Dionizjuszowi: Imiona Boskie, Teologia mistyczna, hierarchia Niebiańska i hierarchia kościelna, a także jedenaście liter. Choć od czasu do czasu pojawiały się pytania dotyczące prawdziwego autorstwa pism Dionizyjskich w średniowieczu, to właśnie prace Hugo kocha i Josefa Stiglmayera (1895) ostatecznie położyły kres idei prześledzenia tekstów do czasów apostolskich. Obecnie konsensus naukowy określa korpus jako dzieło syryjskiego ucznia z V wieku, pogańskiego Neoplatonisty Proclusa. We wstępie do Mystagogiki: Monastyczne Czytanie Dionizego Areopagity, prawosławny biskup Aleksander (Golitzin) Z Toledo pisze, że „obecnie uznaje się, że autorem pism Dionizyjskich może być uczeń św. Pawła z I wieku. „Pierwsza wzmianka o korpusie Dionizyjskim pochodzi z … 532….”Według własnej sugestii biskupa Aleksandra prawdziwym autorem dzieła był teolog z V wieku Piotr Iberyjski.

Pseudo-Dionizjusz jest uznawany za ” posługującego się językiem Neoplatońskim w celu wyjaśnienia chrześcijańskich idei teologicznych i mistycznych.”Niektórzy niedawni uczeni ortodoksyjni(np. ks. Georges Florovsky i John Meyendorff) byli lekko krytyczni wobec wpływów korpusu Dionizyjskiego, ale ostatnimi obrońcami byli Bp. (wtedy-Igumen) wspomniany wyżej Aleksander, który postrzega ją jako w pełni chrześcijańską teologię liturgiczną, i Vladimir Lossky, który postrzega Dionizyjską interpretację niewiadomości Boga jako fundamentalną dla każdej myśli chrześcijańskiej i jako miejsce dla dzieła św. Grzegorza Palamasa. Jakkolwiek kontrowersyjne te teksty w ostatnich latach, teologia została włączona do głównego nurtu Teologii Prawosławnej poprzez jej przyjęcie przez św. Maksym spowiednika i św. Jana z Damaszku, który cytuje list Dionizego do Tytusa w jego pracy o boskich obrazach, obronie ikon podczas ikonoklastycznych kontrowersji.

hymny

Troparion (ton 4)

nauczywszy się dobroci i zachowując wstrzemięźliwość we wszystkim, zostałeś okryty czystym sumieniem, jak przystało na kapłana. Z wybranego statku wyciągnąłeś niewyobrażalne tajemnice; zachowałeś wiarę i ukończyłeś kurs równy jego. Biskup męczennik Dionizy, błagaj Chrystusa Boga, aby nasze dusze zostały zbawione.

Kontaktion (ton 8)

jako uczeń Apostoła, który dotarł do trzeciego nieba, duchowo wszedłeś do Bramy nieba, Dionizjuszu. Zostaliście wzbogaceni o zrozumienie niewyobrażalnych tajemnic i oświeceni ci, którzy siedzieli w ciemnościach niewiedzy. Dlatego wołamy do ciebie: Raduj się, Ojcze uniwersalny!